وی تصریح کرد: با در نظر گرفتن این مسئله که کشاورزی پایداری مستلزم محدود کردن تولید (تولید بهینه به جای تولید حداکثری) است، کشاورزانی که به این سمت حرکت کنند دچار ضرر اقتصادی خواهند شد.
محمدی مزرعه ادامه داد: کشاورزان رغبتی به استفاده از کشاورزی پایدار ندارند و نیز سیاست خاصی در جهت حمایت از این نوع کشاورزان به چشم نمی‌خورد.
رییس بخش تحقیقات فنی مهندسی مرکز تحقيقات كشاورزی و منابع طبيعی آذربايجان شرقی از انجام پذیر نبودن زمینه عملی کشاورزی پایدار در ایران گفت و عنوان کرد: با توجه به اینکه حفاظت از منابع آب،خاک و منابع طبیعی و مدیریت تولید کشاورزی با توجه به توانایی منابع از اهداف اصلی کشاورزی پایدار است، بنابراین زمینه عملی برای اجرای کشاورزی پایدار در ایران مهیا نیست.
وی افزود: با توجه به افزایش ارزش اقتصادی محصول، این کاهش کمّی می‌تواند جبران شود، ولی در کشور ما تفاوت محصولات تولید شده در شرایط پایدار با شرایط عادی ملموس نیست.
محمدی مزرعه اظهار کرد: اکثر طرح‌های تحقیقات در راستای بهینه کردن تولید توأم با مصرف بهینه نهاده‌ها است. کارهایی که در جهت کاهش خاک‌ورزی، کاهش مصرف سموم شیمیایی مضر، مصرف بهینه آب و... در این مرکز انجام می گیرد همگی در راستای کشاورزی پایدار است، ولی این نوع کارها مستلزم حمایت دولت است تا در کشور جا بیفتد.