به گزارش خبرنگار
سایر حوزه های گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان، با وجودی که روانشناسان معتقدند که روان شناسان ورزشی کنار ورزشکاران حضور دارند تا به آنان کمک کنند، عملکرد ورزشی شان بهبود یافته و همچنین به عنوان یک ورزشکار یا یک شخص رشد کنند و موفق باشند.
اما متاسفانه برخی از ورزشکاران که تعدادشان هم کم نیست، بدلیل نگرش و باورهای اشتباهی که نسبت به روانشناس ورزشی دارند از مراجعه کردن به آنان پرهیز می کنند.
در واقع ورزشکاران با مجموعه ای از ترس ها مواجه هستند که مانع از مراجعه آنها به روانشناس ورزشی می شود. اصلی ترین ترس آنها، ترس از ناشناخته ها ، تغییر، حس آسیب پذیری و ترس از روانی شدن است.
-ترس از تغییر تغییر برای خیلی از انسان ها می تواند یک عامل تهدیدآمیز باشد. ترس از اینکه در مورد فرآیندهای ذهنی آنها صحبت شود و باعث شود توان طبیعی جسمی ـ ذهنی آنها از بین برود. بعضی از ورزشکاران در حین اجرای بهترین عملکرد خودبه هیچ عنوان فکر نمی کنند، بلکه به صورت خودکار اجرا می کنند. آنها اغلب نمی دانند که چرا و چطور این کارها را انجام می دهند. و به صورت بسیار ساده، فقط اراده می کنند و به صورت خودکار بهترین عملکرد خود را انجام می دهند. آنها می ترسند که با دخالت روانشناس ورزشی، این هدیه ذاتی (فرآیند خودکار ذهن) را از دست بدهند.
در صورتیکه ورزشکار باید بداند هیچ کسی نمی تواند وی را در انجام کاری تحت فشار قرار دهد، به خصوص تغییراتی که علاقه ای به انجامشان ندارد. همیشه نقش کنترل کننده اصلی را خود ورزشکار دارد.
-ترس از ورود به زندگی خصوصی ترس از اینکه از آنها خواسته شود تا به سوالات شخصی پاسخ دهند. این ترس می تواند همه گیر باشد و چیزی نیست که در دنیای ورزشی از اعتبار بالایی برخوردار باشد.
-ترس از برچسب "روانی" ورزشکارمی ترسد اگر جزییاتی از مشکلات روحی اش فاش شود، دیگران به چشم دیوانه و روانی به آنها نگاه کنند. در صورتیکه این اتفاق هرگز نمی افتد. روانشناسان ورزشی از این عبارات استفاده نمی کنند و مردم را از این دید نگاه نمی کنند. آنها به ورزشکاران به چشم افرادی نگاه می کنند که دارای ظرفیت بالایی هستند، اما در حال حاضر از آن استفاده نمی کنند.
همچنین ترس از وابستگی به روانشناس ورزشی، ترس از اعتماد به روانشناس ورزشی بابت اینکه گفته های وی را به والدین، مربی، هم تیمی، سرپرست، کادر فنی یا دیگران انتقال دهد .در هر نوع مشاوره، این عوامل اصلی ترین ترس ورزشکار به حساب می آید.
دلایل نگرانی ورزشکاران از مراجعه به روان شناس ورزشی علاوه بر ترس های ذکر شده و همانطور که در گزارش قبلی اشاره کردیم ، تحقیقات نشان می دهد که 72 نگرانی وجود دارد که باعث می شود ورزشکاران به روانشناس ورزشی مراجعه نکنند. در این گزارش تعدادی از این نگرانی ها که باعث مراجعه نکردن ورزشکاران می شود را از دیدگاه آنان و همچنین پاسخ به این نگرانی ها را مورد بررسی قرار می دهیم.
1- اگر روانشناس ورزش نتواند به من کمک کند؟
انتخاب روانشناس زبده بسیار مهم است. شما باید شخص مناسبی را پیدا کنید، کسی که بتوانید با او ارتباط برقرار کنید و کسی که بتواند هوشمندانه در مورد مسئله مورد نظرتان، به شما کمک کند. صبور باشید و شخصی را پیدا کنید که بتواند کمک کند.
2- تصور من از روانشناس ورزشی، شخصی است که در یک جا مانند یک سنگ، ساکت نشسته است و با بی اعتنایی به فرد نگاه می کند.
این تصور رایجی است که برگرفته از یک سری فیلم و کارتون است که در آنها نشان داده می شود روانشناس ساکت در جایی در کنار مریض نشسته است. ما این کار را در رواشناسی ورزشی انجام نمی دهیم، به جای آن ما می خواهیم که شما صحبت کنید تا وقایعی که برای شما رخ داده را تحلیل کنیم و به راه حل صحیح دست پیدا کنیم. بنابراین، روانشناسی ساکت و منفعل، دیدگاه مورد علاقه بیشتر روانشناسان ورزشی نیست.
باور کنید برای حل تمام مسائل تبحر ندارید
3- اگر به روانشناس ورزشی بگویم که می خواهم جلسات را متوقف کنم، ممکن است باعث شوم در مورد من قضاوت منفی داشته باشد.
شما این کار را در هر زمانی که بخواهید، می توانید انجام دهید و لازم نیست که مراقب احساسات روانشناسان یا بازخورد آنها نسبت به این عمل باشید. آنها می فهمند که گاهی اوقات شما نیاز به وقفه و یا یک روانشناس ورزشی دیگری دارید.
البته سخت است که با کسی که او را نمی شناسید، در مورد مسائل شخصی خود صحبت کنید، اما شما باید از جایی شروع کنید.
روانشناس ورزش در مورد شما قضاوت نمی کند یا از شما بدش نخواهد آمد. او می خواهد شما موفق شوید. ملاقات با یک روانشناس ورزشی یک رفتار انگیزشی است که نشان می دهد شما به صورت هوشیارانه به دنبال کمک در موضوعی هستید که در آن تبحری ندارید. اگر باور داشته باشید که کامل نیستید، این همان نقطه ای است که باعث پیشرفت شما می شود و همان چیزی است که باید در مورد آن بحث کرد.
افزایش کارآیی ورزشی ورزشکار
4- من دوست ندارم غریبه ها به من بگویند چه کار بکنم.
این یک چیز عجیب و غریب است که بخواهید مسائل شخصیتان را به کسی بگویید که به خوبی او را نمی شناسید. روانشناسان ورزشی افراد حرفه ای هستند و آموزش دیده اند تا باعث شوند که شما احساس آرامش کنید. جزئیات مهم خود را با آنها مطرح کنید تا از آنها استفاده کرده و بتوانند کارایی ورزشی شما را به حداکثر برسانند. روانشناس ورزشی به شما چند پیشنهاد و مشاوره خواهد داد، اما تصمیم گیری در مورد اجرای آنها به خود شما بر می گردد.
5- آیا آنها باعث می شوند تا من اعتقادات یا عادت هایی که باعث بهتر بازی کردنم می شوند را متوقف کنم؟
بسیاری از ورزشکاران اعتقادات یا تشریفاتی دارند که باعث می شود آنها بهتر بازی کنند. اگر این باورها شما را کمک می کنند، شما می توانید آنها را با خود نگه دارید
6- من نمی خواهم هیچ کسی من را قضاوت کند.
روانشناسان با تجربه ورزشی هیچگاه شما را قضاوت یا سرزنش نمی کنند. آنها برای کمک کردن و ایجاد آرامش برای شما هستند، بنابراین شما با کمک آنها می توانید تا در افزایش کارایی ورزشی خودتان پیشرفت کنید.
7- اگر من مانند یک دیوانه عمل کنم، آیا آنها می توانند برخلاف اراده ی من، مرا بستری کنند؟
نه این اتفاق نخواهد افتاد. روانشناسان ورزشی این کار را انجام نمیدهند. آنها کسی را دیوانه نمی خوانند و آنها نمی توانند این موارد را تشخیص دهند. روانشناسان بالینی و روان پزشکان از این طبقه بندی پزشکی استفاده می کنند.
8- من نگران هستم که مشاوره ای که من از روانشناس ورزشی می گیرم، در تضاد با چیزی باشد که مربی ام به من گفته است.
این نگرانی، رایج اما بی مورد است و به راحتی میتوان با همکاری بین مربی و روانشناس این مسئله را برطرف کرد. روانشناس ورزشی می خواهد مشاوره و مداخلات خود را با روش مربی شما، در یک جهت قرار دهد.
9-دوست ندارم یک غریبه به چشم یک آدم بی کفایت به من نگاه کند.
روانشناس ورزشی آنجاست که به شما مشاوره دهد و کمک کند. آنها به چشم یک فرد ضعیف به شما نگاه نمی کنند، بلکه به چشم یک فرد شجاع به شما نگاه می کنند که ریسک انجام کاری را قبول کردید.
10- اگر مربی من، متوجه شود که من به روانشناس ورزشی مراجعه کردم، ممکن است به من توهین کند.
مربیان با هوش از محدودیت های خود اطلاع دارند. آنها می دانند که در امر مربیگری، دو فکر بهتر از یک فکر است. اکثر مربیان مایل هستند که در موضوع مهارت های ذهنی، از یک متخصص دعوت کنند یا اینکه شما با یک مشاور، مشورت کنید. در اکثر موارد، اصلاً نیازی نیست مربی شما بداند خارج از تمرین چه کاری انجام می دهید.
11- می ترسم که به روانشناس ورزشی عادت کنم.
احتمال اینکه چنین اتفاقی در مدت زمان کوتاهی پیش بیاید، بسیار کم است. هدف، ایجاد استقلال و کنترل ذهن است که مدت زمان زیادی می طلبد.
12- دوست ندارم که مورد آنالیز قرار بگیرم یا اینکه نقاط ضعف من را همه بفهمند.
از آنجا که یکی از بزرگترین حسن کار روانشناس ورزشی کمک به آنالیز مهارتهای ذهنی شماست، پس محرمانه بودن آن، تضمین می شود.
13- صحبت درباره موضوعات ذهنی من، باعث می شود که روی آنها حساس شده، حتی بدتر هم بشم.
اول اینکه این امر به ندرت اتفاق می افتد، اما آنالیز خودتان، بلافاصله کنار رفته و سیستم ذهنی خودکار جایگزین می شود که کمک می کند در شرایط سخت، بهتر عمل کنید.
14- مدام حس می کنم که این احتمال وجود دارد که بطور مخفیانه هیپنوتیزم شوم.
این کار بدون اجازه شما هرگز انجام نخواهد شد.
15- روانشناس ورزشی، ممکن است روحیه تهاجمی مرا از بین ببرد.
برعکس، توانایی ذهنی شما را تقویت خواهد کرد.
16- آیا با حیله و ترفند مرا مجبور به گفتن یا انجام کاری می کنند؟
هیچ حقه و کلکی در کار نیست، هیچ حرکت غیراخلاقی وجود ندارد. روانشناس ورزشی برای امنیت، رفاه و پیشرفت شما استخدام شده است.
17- درک مفاهیم و رویکردهای روانشناس ورزشی بسیار پیچیده هستند.
روانشناسان ورزشی محتوایی را به شما یاد می دهند که قابل درک و عملی باشند. ورزشکاران زیادی از رده های سنی و مهارتی متفاوت، مفاهیم روانشناس ورزشی را یاد گرفته و آنها را با عملکردهای ورزشی خودشان تلفیق کردهاند.
18- می ترسم بخاطر ساعتهای زیاد آموزش ذهنی و انجام تکلیفهای مرتبط با آن، از من خواسته شود که کلّ برنامه آموزشی ورزشی خودم را تغییر دهم.
این احتمال وجود دارد که برنامه آموزشی فعلی خودتان را تنظیم کنید، یا اینکه ساعت هایی به برنامه های خود اضافه کنید، اما این کار طبق برنامه ریزی خواهد بود. شما ارزش آموزشی ذهنی را خواهید دید و با خوشحالی، زمانی برای انجام آن در نظر خواهید گرفت.
19- از آنجایی که من به ضعف ذهنی خود اعتراف می کنم، آیا برچسب بازنده، شرمنده، و مقصر به من زده می شود؟
روانشناس ورزشی درخواست کمک را ضعف ذهنی در نظر نمی گیرند، بلکه آنرا یک درخواست هوشمند و عاقلانه برای کمک در نظر گرفته و به خاطر انجام این کار، شما را مورد عزت و احترام قرار می دهد. هیچ حس شرمندگی وجود ندارد، فقط حمایت و تشویق مورد نظر است. کار روانشناس ورزش قضاوت نیست، مشاوره است.
20- دوست ندارم از من سوالاتی پرسیده شود که پاسخ آنها را نمیدانم.
شما مجبور به این کار نخواهید شد. جلسه شما بازجویی نیست، بلکه تبادل اطلاعات است.
این گوشه ای از ترس ها و نگرانی های ورزشکاران و البته مهمترین آن در مراجعه به روانشناس ورزشی بود که با ذکر آن سعی کردیم تا حدودی در حل این مشکل ورزشکاران را یاری کنیم.
در آخر باید گفت روانشناسان ورزشی حضور دارند تا ورزشکاران با آرامش روانی شرایط خاص تمرینی را پشت سر گذاشته و با استرس کمتر و مدیریت بر رفتار خود در مسابقات، موفق شوند.
امیدواریم با بهره گیری از مشاوره های آنان روزبه روز در تمامی عرصه های زندگی پیروز باشید.
انتهای پیام/
(طیبه خزاعلی)