محمد گلریز در گفتگو با خبرنگار
حوزه موسیقی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ وقتی که از آهنگ‌های انقلابی سخن به میان می‌آید بلافاصله صدای «محمد گلریز» در اذهان تداعی می‌شود، وی فعالیت خود را از سال 1358 و پس از پیروزی انقلاب اسلامی با آهنگ «سرود نیایش» از رضاقلی شروع کرد و سپس سرود «این بانگ آزادی» با شعر حمید سبزواری و آهنگ «محمد علی راغب» را خواند.
در گفتگو با او خاطرات آن دوران و آهنگ‌هایی که خوانده است را مرور کرده‌ایم.
* خواندن سرودهای انقلابی توسط شما از کجا نشات گرفت؟
زمینه خواندن که در خانواده ما موردش بود. اما در زمینه انقلابی خواندن از زمانیکه مردم دسته دسته در خیابان‌ها راهپیمایی می‌کردند و ما هم به عنوان قطره‌ای از سیل خروشان در این راهپیمایی‌ها شرکت می‌کردیم، من به عنوان یک خواننده به شعارهایی که مردم سر می‌دادند دقت می‌کردم. چون هدف دیگری هم داشتم و می‌خواستم کاری در راستای انقلاب انجام دهم.
* از انقلاب و اوج مبارزات بگویید.
در زمان انقلاب ما در همان خیابانی بودیم که حضرت امام (ره) در آنجا اسکان داشتند. به همین دلیل شاهد بسیاری از اتفاقات از نزدیک بوده‌ایم، نقطه عطف راهپیمایی‌ها و تظاهرات میدان شهدا (ژاله سابق) بود که بعد از آن تمام جمعیت به سمت میدان بهارستان و انقلاب حرکت می کردند. وحدت عجیبی در میان مردم موج می‌زد که همین هم باعث موفقیت ما شد.
* شروع این کار با کمک چه کسی بود؟
من از قبل، با آقای راغب آشنا بودم و منزل ایشان نزدیک منزل ما بود و با هم در راهپیمایی‌ها به شعارهای مردم توجه می‌کردیم. چون به نظر من این بهترین راه بود. البته آن زمان حکومت نظامی شدیدی حکمفرما بود و رفت و آمد بسیار دشوار بود؛ ولی خوب ما به هر سختی که بود همدیگر را ملاقات می‌کردیم.
* اولین آهنگ انقلابی چه بود؟
فکر می‌کنم سرود «خمینی ای امام» بود که لحظه ورود امام (ره) اجرا شد و «برخیزید» که من نیز جز گروه اجرا کننده آن سرود بودم.
* اولین سرودی که از شما در رادیو پخش شد چه بود؟
سرود «معلم» بود که در وصف مرحوم طالقانی خوانده بودم و بعد سرود «نیایش» که برای دعای حضرت امام (ره) بود که آقای راغب آهنگ آن را ساخته بود.
* ضبط سرودها و آهنگ‌های انقلابی در آن زمان چگونه بود؟
زمانیکه ما در حال ضبط این سرودها بودیم، رادیو وضعیت مناسبی نداشت. همه جای آن خراب بود، خون در تمام راهروها ریخته شده بود و ما در سخت ترین شرایط و با کمترین امکانات کار می کردیم.
* از میان سرودهایی که خوانده‌اید، کدام یک را بیشتر می‌پسندید؟
هر کدام را با اعتقاد خاصی خوانده‌ام و انتخاب کردن از میانشان کار ساده‌ای نیست؛ ولی سرودهایی را که با استقبال مردم مواجه شد، مانند «خجسته باد این پیروزی»، «بانگ آزادی» و «نغمه توحید» را دوست دارم.
* به نظر شما چرا سرودهای انقلابی کمی کمرنگ‌تر شده است؟
به طور کلی به دلیل اینکه کمتر به این موضوع پرداخته می‌شود و اتفاق افتادن این موضوع بستگی به برنامه‌ریزی‌ها و تصمیم‌گیری‌های بانیان و مسئولین فرهنگی ما دارد. به طور مثال در همین جشنواره موسیقی فجر هیچ اثری از کارهای انقلابی نیست و لازم است که مسئولان به این موضوعات رسیدگی بیشتری کنند.
* و در پایان، بهترین خاطره‌ای که از آن زمان دارید؟
خاطره که زیاد است، سال 1359 ما با چند نفر از دوستانمان خدمت حضرت امام (ره) رفتیم. به بهانه سرودی که برای شهید مطهری خوانده بودیم. بسیار حال و هوای خوبی در آنجا حکمفرما بود و همگی مجذوب حضرت امام شده بودیم و ایشان هم در حق ما این دعا را کردند که خدا در پناه اسلام شما را حفظ کند و این باعث انگیزه بیشتری در ما شد که نتیجه آن در آهنگ‌های دفاع مقدس نمود پیدا کرد.
گفتگو از: عاطفه نوذری
انتهای پیام/