مجید جلالی در گفتگو با خبرنگار
فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره خاطرات خود از روزهای منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی بیان کرد: من در آبان 1357 جذب آموزش و پرورش شدم و در مدرسه راهنمایی ظاهری در جاده ساوه تدریس می‌کردم هر چند هر کدام از معلمان آن مدرسه وابسته به احزابی چون توده سازمان مجاهدین خلق، فدائیان اسلام و افرادی نیز حزب اللهی بودند اما همه آن‌ها در پیروزی انقلاب نقطه نظر مشترکی داشتند.
وی افزود: مدیر مدرسه در اوایل اصرار به رفتن معلمان و دانش آموزان سرکلاس‌های درس داشت اما به تدریج و با شدت گرفتن فعالیت انقلابی وی نیز به صف مشتاقان پیوست. یادم می‌آید بیشتر معلمان در کلاس درس حضور نمی‌یافتند و در جلسه با دانش آموزان آن‌ها را نسبت به انقلاب آگاه می‌کردند.
جلالی در خصوص حضور در راهپیمایی‌های انقلاب اظهار کرد: من در آن زمان 21 ساله بودم و هر جایی که تنش و درگیری ایجاد می‌شد بلافاصله خودم را به آن محل می‌رساندم چرا که قصد داشتم در پیروزی انقلاب سهیم باشم.
وی ادامه داد: روز 26 دی 1357 که شاه از ایران رفت من در خیابان 17 شهریور حضور داشتم و یادم می‌آید مردم با رفتن روی سقف اتومبیل‌ها خوشحالی کرده و شعار می‌دادند.
روز 12 بهمن نیز از صبح خیلی زود به خیابان‌ها آمدیم. البته به دلیل برقراری حکومت نظامی سعی داشتیم با عبور از جوی آب خود را از دید تانک‌ها درامان نگه داشته و به دانشگاه تهران برسیم اما زمانی که به آن جا رسیدیم متوجه شدیم حضرت امام خمینی(ره) از فرودگاه مهرآباد به سمت بهشت زهرا رفته‌اند.
سرمربی تیم فوتبال سایپا افزود: به دلیل ازدحام جمعیت نتوانستیم خود را به بهشت زهرا رسانده و از دیدار امام خمینی(ره) محروم شدم چهار صبح 12 بهمن از خانه بیرون شده و حدود ساعت 9 شب به خانه رسیدم
جلالی درباره خاطره خود از 22 بهمن 1357 بیان کرد: من در خیابان پیروزی و در مقر تاسیسات نظامی بودم زمانی که ماموران نظامی کلانتری 9 بهارستان را گرفتند با انرژی زیاد وارد معرکه شده و به درگیری با نیروهای نظامی پرداختیم و امروز سال روز دوباره خاطرات شیرینی است که تا ابد برای ایران می ماند.
انتهای پیام/