به گزارش خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان ازبیرجند؛چاپ مقاله توهین آمیز « ایران و ارتجاع سرخ و سیاه » در روزنامه اطلاعات، تظاهرات مردم در جمعه خونین در 17 شهریور و راهپیمایی میلیونی عید فطر؛ شرایط را به گونه ای رقم زد که سقوط حکومت شاهنشاهی را اجتناب ناپذیر می نمود وشاه را آماده ترک کشور می کرد.
شرایط سیاسی ایران بسیار پیچیده بود. شاه برای پست نخست وزیری به یکی از مخالفان قدیمی خود در جبهه ملی یعنی دکتر شاپور بختیار روی آورد.بختیار نیز شرط قبول نخست وزیری را خروج شاه از مملکت عنوان کرد.سرانجام در 26 دی ماه 1357 ، محمدرضا پهلوی ایران را برای همیشه ترک کرد.
زمزمه های بازگشت امام به ایران
پس از خروج شاه به تدریج زمزمه های بازگشت حضرت امام خمینی قوت گرفت.رهبر کبیر انقلاب از فرانسه با قدرت انقلاب را رهبری می کرد. بسیاری از مقامات از جمله دکتر امینی نخست وزیر پیشین و خود بختیار به دنبال ملاقات با امام خمینی در پاریس بودند .ازسویی دیگر ، دولت کارتر تحت تاثیر نظرات ژنرال هایزر به دنبال به تعویق انداختن سفر امام به ایران بودند.
مدرس رشته تاریخ دانشگاه پیام نور بیرجند گفت: در آن دوران،در محافل سیاسی آمریکا نظریات گوناگون و متفاوتی وجود داشت.گروهی به سرکردگی سولیوان سفیر آمریکا در ایران اعتقاد داشتند که با روی کار آمدن انقلابیون، ایران به سوی دموکراسی پیش خواهد رفت؛ در مقابل جبهه برژینسکی خواهان روی کار آمدن یک دولت مقتدر نظامی ازطریق اجرای یک کودتای نظامی توسط ارتش وفاداربه شاه بودند.
غضایری افزود : افزون براین برژینسکی مشاور امنیت ملی آمریکا ، نظامیان را متقاعد کرد که طرح ربودن هواپیمای امام را را بررسی کنند.چندی بعد از سولیوان خبر رسید طرح مورد نظرمورد موافقت بختیار قرار گرفته است و او به دنبال منهدم یا منحرف کردن هواپیمای امام است.
از سوی دیگر هایزر و سولیوان به کارتر پیشنهاد دادند که ائتلافی بین ارتش و مذهبیون میانه رو بر قرار گردد؛ چرا که هر آن احتمال کودتا می رفت.
روزشمار بهمن ماه 57
درروزسوم بهمن بختیار به امام خمینی پیام داد که سفرخود را به تاخیر بیندازد چرا که آمدن او به ایران منجر به خونریزی خواهد شد.
در 4 بهمن کارتر نهایتا نظریه تندروها را پذیرفت و مقرر شد در صورت ربوده شدن هواپیمای امام، از بختیار حمایت کند.در این روز مذاکرات انقلابی ها بابرخی سران ارتش آغاز شد.
از روز 6 بهمن فعالیت کمیته استقبال از امام شدت گرفت.جمعیت زیادی متشکل از مردم و علما از تهران و شهرستان ها آماده استقبال از امام بودند.اعضای کمیته استقبال مشغول مذاکره با کارکنان اعتصابی هواپیمایی ملی ایران و بررسی چگونگی حفظ امنیت امام خمینی بودند.
در 8بهمن بار دیگر پس از 3 هفته ، تظاهرات انقلابی برپا شد.مردم برای خلع سلاح ژاندارمری اقدام کردند. در 9 بهمن بختیار اعلام کرد که سنگر قانون اساسی را رها نخواهد کرد.ولی فرودگاه ها برای ورود امام باز خواهد بود.
از روز10 بهمن بسیاری از سیاستمداران، نظامیان وسایر آمریکاییان درصدد ترک ایران برآمدند.
در 11 بهمن شرایط فوق العاده انقلابی بود.تهران و شهرستان ها ملتهب و منتظر بودند..تحصن روحانیون در دانشگاه شکل گرفته بود و همه خواستار ورود هرچه زودتر امام خمینی بودند.
حسین غضایری ادامه داد: شرایط به گونه ای بحرانی بود که یکی از آخرین گزارش های هایزر مامور ویژه آمریکا حاکی از آن بود که باید هرچه سریع تر ائتلافی از نظامیان و مذهبیون شکل بگیرد چرا که در غیر این صورت احتمال قدرت گیری کمونیست ها می رود.
روز موعود فرا رسید، بازگشت حضرت امام خمینی به کشور
روز موعود فرا رسید.سراسر ایران در شوق و هراس بود.سرانجام رهبر کبیر انقلاب اسلامی پس از سه ماه زندگی در نوفل لوشاتو آماده عزیمت به ایران بود.تمام دنیا اخبار مربوط به انقلاب ایران و حضرت امام خمینی را دنبال می کردند.
در تهران و حوالی فرودگاه مهرآباد انبوه جمعیت موج می زد.کارکنان اعتصابی تلویزیون با پشتکار و جدیت پخش مستقیم مراسم استقبال را عهده دار بودند.لحظه ای که ایران و سراسر دنیا انتظارش را می کشیدند فرا رسید.
حضرت امام خمینی پس از 15 سال دوری از وطن به ایران بازگشت.« امام آمد » تبدیل به تیتری تاریخی شد. امام خمینی بلافاصله در فرودگاه برنامه سیاسی خود را مبنی بر عدم پذیرش دولت بختیار و رای بر سقوط سلطنت اعلام کردند .ایشان سپس راهی دانشگاه تهران و سرانجام پس از عبور از انبوه جمعیت وارد بهشت زهرا شدند.همه منتظر شنیدن سخنرانی تاریخی امام خمینی بودند: « من توی دهن این دولت می زنم....».
حسین غضایری تصریح کرد: نطق ماندگار حضرت امام در بهشت زهرا همه چیز را مشخص کرد.شورای انقلاب به زودی عهده دار تعیین دولت موقت و تشکیل مجلس موسسان و برگزاری انتخابات قانون اساسی و ریاست جمهوری خواهد شد.
مدرس رشته تاریخ دانشگاه افزود: با ورود امام خمینی به ایران ، آخرین بارقه های امید سلطنت طلبان هم رو به نیستی رفت.با این وجود همچنان بختیار و برخی ارتشیان تندرو با امید واهی اجرای یک کودتای خشن نظامی در حال مذاکره بودند.امری که هیچگاه محقق نشد.
غضایری خاطر نشان کرد: در واقع حضور میلیونی مردم و افزایش روحیه انقلابیون به دلیل ورود رهبر عظیم الشان انقلاب اسلامی ، به گونه ای بود که امکان هرگونه ابتکار عمل را از باقیمانده هواداران شاه سلب کرده بود.
دیگر تنها 10 روز به پیروزی قطعی انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی باقی مانده بود.روزهایی که در تاریخ ایران به دهه فجر موسوم گردید و فصل جدیدی را در تاریخ سیاسی ایران گشود.
انتهای پیام/ف