جدای از این موضوع، وقتی کودکی در برخورد با هم سن و سالانش از اطلاعات و آگاهی کمتری برخوردار باشد، چه بسا احساس حقارت کند و این مسئله بر روحیه و رفتار او اثرات منفی برجای بگذارد.
منع کودکان از فعالیت در فضای مجازی خود نیز آسیب‌هایی را به دنبال خواهد داشت؛ جدای از این، بعید به نظر می‌رسد کسی پیدا شود که جنبه‌های مثبت و اثرگذار استفاده از ابزار و تکنولوژی، بخصوص فضای مجازی را در پیشرفت های تحصیلی، اجتماعی و رفتاری کودکان نادیده گرفته و انکار کند.
مسئله مهم این است که نباید کودکان را در فضای مجازی رها کنیم تا هر گونه که بخواهند از این فضا استفاده کنند، تنها گذاشتن کودکان در فضای مجازی بسیار خطرناک است.
در زمانی که کودکان با رایانه و اینترنت مشغول فعالیت هستند، ذهن کودک به آسانی خود را با فضا تطبیق می‌دهد و کودک قادر خواهد بود که راه‌های دسترسی به هر گونه اطلاعات را کسب نماید و با تمرینی نه چندان سخت، اطلاعات نوشتاری و تصویری خود را نیز بارگذاری و به اشتراک بگذارند.
مهم‌ترین موضوعی که جبران خسارت‌های آن برای خانواده‌ها تقریباً ناممکن می شود، نشر اطلاعات خصوصی و خانوادگی به وسیله کودکان در فضای مجازی است.
وقوع یک اتفاق ناخوشایند همچون نشر یک عکس یا فیلم خصوصی در فضای مجازی توسط کودکان، می‌تواند در مدت زمان بسیار کوتاهی رخ دهد که در این صورت، تنها والدین هستند که باید خود را مورد ملامت و سرزنش قرار دهند، نه کودک.
چرا که کودکان دیدی ساده و سطحی نسبت به دنیا و فضای اطراف خود دارند و قادر به درک مسائلی همچون لطمه‌هایی که به آبروی خانواده با انتشار اطلاعاتی خاص وارد می‌شود نیستند.
دیده می‌شود که برخی کودکان فیلم‌ها یا مطالبی را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارند که زندگی اجتماعی آنها را متأثر از خود می سازد.
فیلم‌برداری از فضای منزل، رفتارهای غیرطبیعی و گفتگوهای غیر اخلاقی که صرفاً برای جذب مخاطب صورت می‌گیرد، انتشار عکس‌های خصوصی و... از جمله مواردی است که باید به طور جد به کودکان درباره آنها هشدار داد.
انتهای پیام/ف