هیچکس در این موضوع تردیدی ندارد که ایشان در سامرا متولد شده‌اند و تا روز شهادت پدر بزرگوارشان، امام حسن عسگری (ع) در این شهر حضور داشتند و انسان‌های عادی با چشم ظاهر وجود نورانی مهدی فاطمه(عج) را مشاهده می‌کردند، هرچند همین مشاهده نیز برای افراد خاص بود. برای نمونه عمه بزرگوار ایشان حلیمه نیز چند بار امام زمان(عج) را بیشتر ندیدند و حتی یاران نزدیک امام دوازدهم نیز همین طور بودند.
بعد از زمان شهادت امام عسگری(ع) و شروع غیبت صغری که حدود 69 سال به طول انجامید، هیچ کس از مکان زندگی حضرت حجت با خبر نبود. هر چند نواب اربعه، همگی در عراق سکونت داشتند و با امام(عج) در این سرزمین ملاقات می کردند و بعضی به همین دلیل محل سکونت امام دوازدهم را سرزمین عراق می‌دانستند ولی باید بدانیم که هیچ دلیل متقنی پشتوانه این صحبتها نیست.
اما زمانی که غیبت کبری از سال 329 هجری قمری آغاز شد، دیگر هیچ رابطی میان امام زمان(عج) و شیعیان وجود نداشت و مکان زندگی منجی عالم بشریت همچون غیبت صغرا پنهان ماند.
دراین‌باره، شیخ الائمه امام صادق(ع) فرمودند: کسی بر محل سکونت مهدی(ع) آگاهی نیابد، جز خدمتکاران آن حضرت(عج). اما با تمام این اوصاف روایتی وجود دارد که امام دوازدهم در جزیره خضرا سکونت دارد و آن هم اینکه علامه مجلسی از علی بن فاضل نقل کرده است گرچه ابن فاضل در این جزیره به دیدار امام(عج) نایل نشد، اما وی از ملاقات‌هایی که با برخی داشته چنین استنباطی کرده است که این جزیره محل سکونت مهدی فاطمه(عج) است.
برخی با همین سند ادعا می‌کنند که محل سکونت حضرت مهدی(عج) در همین جزیره است، حتی برخی دیگر به مسئله طور دیگری نگاه کرده‌اند و اوصاف جزیره خضرا را که اطراف آن آب‌های سفیدی وجود دارد با مثلث برمودا منطبق نموده و ذکر می‌کنند آنجا محل زندگی امام عصر(عج) است.
اما با توجه به فرموده امام صادق(ع) و بدون سند و مدرک بودن صحبتهای علی بن فاضل بسیار بعید است که این نظریه درست باشد.
یکی از مکان‌هایی که با قاطعیت می‌توان گفت که وجود نازنین منجی عالم حضرت مهدی در آنجا حضور دارد، صحرا عرفات در زمان موسم حج واجب است. در مکانی که حاجیان بر شیطان بیرونی و درونی سنگ می‌زنند و اسماعیل نفس را قربانی می‌کنند.
امام صادق(ع) در این مورد می فرمایند: در موسم حج امام زمان(عج) در سرزمین عرفات حضور دارد. او حاجیان را می بیند اما حاجیان او را نمی‌بینند.
اما شیعیان فاطمی باید بدانند که امام دوازدهم مانند نوریست که تمام عالم را فرا گرفته است و هر جا و مکانی که ما قلب های‌مان تجلی گاه انوار خداوندی باشد، امام در آنجا حضور دارند و ما قادریم حتی با چشم ظاهر را مشاهده کنیم.
حال دیگر چه فرقی می‌کند که مهدی زهرا(عج) در این دیار باشد یا در آن سرزمین؟ در کوه رضوی باشد یا در کوه ذی طوی؟ در کربلا یا سامرا یا نجف و یا مدینه در کنار جد بزرگوارش، رسول خاتم(ص)؟ گاهی اوقات باید به اصل ماجرا پرداخت. این شکاف میان امام و مأموم باید مرتفع شود.
گزارش از محمدرضا فلاحی
انتهای پیام/