به گزارش خبرنگار
مجلس گروه
سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، تقویم این روزها انگار باسرعت بیشتری ورق می‌خورد و پرشتاب‌تر به زمان برگزاری انتخابات نزدیک می‌شود. انتخاباتی که مثل همیشه قرار است از یکسو عرصه همدلی مردم باشد و از سوی دیگر میدانی برای رقابت احزاب و گروه‌های سیاسی! باز انتخابات و دوباره وعده‌های توخالی برخی داوطلبان نمایندگی مجلس با هدف جذب رای! وعده‌هایی که بعضاً آنقدر بی اساس و اغراق آمیزند که فقط می‌توان در آنها عطش رسیدن به صندلی‌های سبز بهارستان را مشاهده کرد.
نگاهی به عملکرد نمایندگان در ادوار گوناگون هر انسان عاقلی را متوجه پوشالی بودن برخی وعده‌ها می‌کند. شعارهایی که به دلیل خارج بودن از حیطه نمایندگی هیچگاه به واقعیت تبدیل نشد.
چرا که آنان با تکیه بر مطالبات اصلی ملت اغلب در تبلیغاتشان شعارهای معیشتی سر داده‌اند، اما پس از تکیه بر کرسی مجلس از یاد برده‌اند که روزی با دم زدن از رفع مشکلات و تحقق زندگی بهتر و ایده‌آل‌تر، وکیل ملت شده‌اند.
متاسفانه برخی داوطلبان تصور می‌کنند اگر برای مردم شعاری بزرگ نداشته باشند پای تبلیغاتشان می‌لنگد و از طرفی مردمی که خواهان حل مشکلاتشان هستند با نیم نگاهی به این شعارها و امیدی که همواره در دل دارند، آنان را راهی بهارستان می‌کنند به امید زندگی بهتر.
مسلماً شعار دادن نامزدها و قول حل مشکلات امری طبیعی و اجتناب ناپذیر است. اما آنچه که در این میان غیر طبیعی است و باید از آن دوری کرد افراط در دادن شعارهایی بی پایه و پشتوانه است، یعنی داوطلبی که شعارش رفع کامل بیکاری جوانان، حل مشکلات عمرانی و یا توسعه گردشگری است واقعاً نمی‌داند چنین وعده‌هایی از حد توان وی فراتر است؟!
و این در حالیست که آنوقت که موعد عمل به وعده‌ها به میان می‌آید ناکامی‌های خود را به کمبود منابع و بودجه گره می‌زنند حال آنکه کمبود منابع مسأله امروز و فردا نبوده و آنکس که پا را برای گره‌گشایی از معیشت مردم جلو می‌گذارد قطعا به این امر واقف است و خود خوب می‌داند تحقق وعده‌هایی که داده از توان و حیطه اختیاراتش خارج است.
در واقع خوب است کسانی که سودای رسیدن به بهارستان را در سرمی‌پرورانند دست از شعارزدگی بردارند و وعده‌هایی ندهند که گاهی دخالت در امور دیگر قوا به حساب می‌آید و همین که تمرکزشان را بر قانون گذاری و نظارت بر حسن اجرای قوانین کشور بگذارند ثابت کرده‌اند که کفایت لازم برای نماینده مردم بودن را دارند.
از طرفی برخی نمایندگان از این مسئله شاکی‌اند که چرا مردم از شیر
مرغ تا جان آدمی‌زاد را از ما می‌خواهند و خواهان مواردی چون ساخت پل،بیمارستان، مدرسه، بهبود معابر و جاده‌ها و از همه مهمتر اشتغال جوانان
بیکار هستند. جواب چنین نمایندگانی روشن است چرا که داوطلبانی
که در تبلیغاتشان قول حل مشکلات اجرایی و شعارهای معیشتی می‌دهند قاعدتاً
باید پاسخگوی مطالباتی که روزی حل و رفعشان را وعده داده بودند نیز باشند و
اگر می‌خواهند مردم از آنان چنین درخواست‌هایی نداشته باشند، بهتر است به
شعارزدگی‌شان پایان دهند و به جای بیان اهداف آرمانی، وعده‌های راستین
دهند.
در همین زمینه "ابراهیم نکو" نماینده رباط کریم و بهارستان در نطق میان دستور از داوطلبان انتخابات پارلمان خواسته بود تا مبنای فعالیت انتخاباتی خود را قانون قرار داده و از دادن وعده‌های غیرعملی که موجب بدگمانی مردم به مسئولان می‌شود، خودداری کنند. همچنین "احمد آریایی نژاد" نماینده ملایر درباره تبلیغات نامتعارف برخی داوطلبان نمایندگی مجلس به خبرنگار باشگاه خبرنگاران گفته بود: بسیاری از افراد با نگاه صرف سیاسی خواهان رسیدن به مجلس شورای اسلامی هستند، اما در طول انتخابات این نوع نگاه را کنار می‌گذارند و با تکیه بر شعارهای معیشتی راهی خانه ملت می‌شوند.
انتهای پیام/
یادداشت از زهرا علیدادی