به گزارش
خبرنگار دولت گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سالهاست آسمان پایتخت در تسخیر گازها و ذرات مخرب زیست محیطی قرار گرفته که همواره تهدید بزرگی برای سلامت شهروندان محسوب می‌شود. دولت‌ها برای حل این بحران طی 40 سال گذشته با توجه به شرایط موجود، به وضع قوانین کوتاه مدت و میان مدت پرداختند و با ارائه طرح‌های مختلف زیست محیطی و اصلاح برخی قوانین دیگر تا حدی به کنترل این مسئله کمک کردند همچنین در این راستا اولین سمپوزیوم آلودگی هوا با هدف کاهش این بحران، از سوی شرکت ملی نفت در دهه 50 برگزار شد.
در کلان شهرها سوخت‌های فاقد کیفیت با جاری شدن در خودروهای فرسوده، قوانین مناسب و ضمانت‌های اجرایی را نقض می‌کند، همچنین بی‌توجهی شهروندان به مسائل زیست محیطی بر شدت این معضل دامن زده که البته تأثیر ترافیک‌های شهری و عدم کنترل صنایع(سوخت و احداث) در این میان محسوس و محفوظ است. بحران آلودگی هوا در گذشته متأثر از تمرکز جمعیت بوده و منحصر به تهران، اما با گذشت زمان در سایر شهرهای کشور این معضل، از یک بحران شهری به بحران ملی تبدیل شد به طوری که مشخصا قانون برنامه چهارم توسعه را به خود اختصاص داد.
اما سوال اینجاست؛ چرا از دهه 1350 تاکنون با وجود قانون و برنامه لازم، معضل آلودگی هوا برطرف نشده است و همچنان این بحران ادامه دارد؟ نبود دیدگاهی واقع‌گرا و دوراندیشانه به مسائل زیست محیطی می‌تواند از جمله عوامل مؤثر باشد. متأسفانه تابع برنامه‌ریزی انفعالی بودن نیز مزید بر علت است به این معنا که در یک برهه زمانی، درست زمان بروز معضل، شروع به تکاپو و یافتن راه حل می‌کنیم اما این برنامه‌ریزی که واکنش به مشکلات موجود است، در سایر کشورها، جای خود را به برنامه‌ریزی فعال می‌دهد که براین اساس ایده کلی نگری تقویت می‌شود و از طریق استمرار در اجرای قوانین و برنامه‌های مدون مشکلات بوجود آمده حل خواهد شد.
*آلودگی هوا رشته تعامل دولت را گسست
از سوی دیگر با وجود روند رو به افزایش آلودگی هوا متأسفانه دولت و دستگاه‌های ذیربط مانند شهرداری، وزارت راه و شهرسازی و سازمان حفاظت محیط زیست با یکدیگر تعامل و هماهنگی لازم را نداشته و هر یک سعی دارند مسئولیت حل این بحران را به دیگری ارجاع دهد.
نبود تعامل میان دستگاه‌های اجرایی آنجایی خود را نمایان می‌کند که حسن روحانی رئیس جمهور در جلسه هیئت دولت با برشمردن برخی عوامل آلودگی هوا از جمله نقش بلند مرتبه سازی در تهران، از وزارت راه و شهرسازی می‌خواهد ساخت و سازهایی را که در مسیر جابهجایی هوا قرار دارند چاره‌جویی نماید و با این وجود "محمد باقر قالیباف" شهردار تهران در واکنش به این درخواست، بلند مرتبه سازی را موجب آلودگی هوا نمی‌داند. وی در این خصوص معتقد است، وارونگی هوا پدیده‌ای است که زمستان هر سال با آن مواجه هستیم، افزون بر این، حرکت باد از غرب تهران به سمت شرق تنها در یک نقطه محدود نمی‌شود، از این رو نمی‌توان اعلام کرد ساخت و سازها در پایتخت باعث آلودگی می‌شود.
در این میان "عباس آخوندی" وزیر راه‌و‌شهرسازی نیز با انتقاد از عملکرد شهرداری نسبت به حجم ورود خودروها در خیابان و افزایش آلودگی، پیشنهاد می‌دهد که در جابهجایی شهروندان می‌بایست اقداماتی در زمینه استفاده از حمل‌ونقل حومه‌ای به لحاظ زیست محیطی صورت گیرد.
*سیاهه‌ای بلند بالا برای پاکسازی آسمان پایتخت
بنابر گزارش سازمان حفاظت محیط زیست طرح ارتقای کیفیت فرآورده‌های سوختی شامل بنزین، گازوئیل برای تکمیل توزیع در کلانشهرها در مرحله اول و به کل کشور در پالایشگاه‌ها از جمله اقدامات در دست اجراست. همچنین اختصاص 10 درصد از ظرفیت‌های جدید تولید برق به نیروگاه‌های بادی، خورشیدی، زیست توده و زمین گرمایی از دیگر برنامه‌های دولت برای کاهش آلودگی هواست.
تعویض کاتالیزگر خودروهای عمومی درون شهری، هدایت و انتقال بخارهای بنزین، ارائه برنامه بازسازی، نوسازی و ارتقای فناوری در صنایع آلوده کلانشهرها و الزام واحدهای صنعتی با آلودگی بالا به تجهیزات کنترلی و نیز افزایش سرانه فضای سبز در شهرها و حریم آنها، از دیگر راهکارها و برنامه‌های پیش بینی شده دولت برای کاهش آلودگی هوا است.
باید گفت برای رفع بحرانهایی از این دست می‌بایست برنامه‌های کارآمد ارائه شود، بنابراین با ایجاد تداوم در اجرای آن می‌توان هر گونه بحران را کنترل کرد. بدیهی است که اغماض از هر مسئله‌ای هرچند جزئی عواقب حبران ناپذیری را در پی خواهد داشت. اکنون باید منتظر ماند و دید در برنامه ششم توسعه دولت کدام یک از راهکارهای مطرح شده را به عرصه اجرا خواهد گذاشت؟
اجرایی شدن هر یک از طرح‌ها و برنامه‌های دولت، مستلزم هماهنگی جدی میان دستگاه‌های اجرایی است چنانکه رئیس جمهور در این راستا به ضرورت همراهی و مشارکت عمومی برای رسیدن به اهداف مورد نظر تأکید کرده است.
گزارش از مژگان یونسی
انتهای پیام/