به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از روزنامه هافینگتون پست؛ باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا، با کوهی از کارهای ناتمام، از بستن زندان گوانتانامو گرفته تا به پایان رساندن گفتگوها بر سر همکاری میان کشورهای دو سوی اقیانوس آرام، گام به واپسین سال ریاست جمهوری خود گذاشته است.
ولی اوباما در دوره دوم، کارهای زیادی را سامان داده است – بیشتر از آنچه منتقدان او باور دارند. پرسش امروز این نیست که آیا اوباما از سال 2012 به راستی پیشرفت کرده است یا نه. پرسش این است که چقدر از آن پیشرفتها تا پس از سال 2017، هنگامی که رئیس جمهور دیگری به کاخ سفید راه می‌یابد، دوام خواهد داشت.
هرچند پاسخ به این پرسش چندان آسان نیست، دیری نگذشته که بسیاری از ناظران هوشمند دچار این تردید شدند که آیا اوباما میراثی از خود برجای خواهد گذاشت که بخواهند از آن نگهداری کنند. تلاشهای او در دوره دوم برای تصویب قانون کنترل خرید و فروش جنگ افزار و سپس اصلاح قانون مهاجرت، در نزد هر دو حزب در کنگره شکست خورد.
بدتر از آن، در کنگره و در رسانه ها به دولت حمله می کنند. بگومگو بر سر کشتار کارکنان آمریکایی در بنغازی و برخورد اداره درآمدهای داخلی با سازمانهای غیرانتفاعی تلاطمی پدید آورده بود که همه سالهای دوره دوم ریاست جمهوری اوباما را دربر گرفته است. سرنوشت امضای اوباما بر دستاورد سیاست داخلی به نام «قانون حمایت از بیماران» نیز در ابهام است چرا که پرونده ای تشکیل شده و تهدید کرده اند هرگونه اصلاحات در بیمه های خصوصی را در دو سوم ایالت ها خنثی خواهند ساخت.
در ادامه این گزارش آمده است: ولی از آن زمان اوضاع دگرگون شده است. اوباما که در کنگره به مانع برخورد کرد از اختیار اجرایی خود بهره برد تا به بخشی از چیزی دست یابد که امید داشت از راه لایحه قانونی به دست خواهد آورد.
او سخت گیری های گسترده ای درباره گازهای گلخانه ای نیروگاه ها اعمال کرد. و شمار مهاجرانی را که می توانند در اینجا، بدون نگرانی از اخراج شدن، کار کنند افزایش داد؛ هرچند که دیوان عالی آمریکا هنوز این قانون را بررسی نکرده است. و به زودی – شاید در همین هفته – بخشنامه ای اجرایی صادر کند تا اسلحه فروشان وادار شوند پیشینه خریداران را بررسی کنند.
نویسنده در ادامه مقاله خود آورده است: اوباما در سیاست خارجی، یک بار دیگر با کوبا روابط دیپلماتیک برقرار کرد و قراردادی چندجانبه با ایران را رهبری کرد تا جلوی گسترش فعالیت‌های هسته ای را در آن کشور بگیرد. همچنین به کمک توافق های مالی که رئیس جمهور با کنگره داشت مالیات ثروتمندان فزونی گرفت و برنامه های کمک به نیازمندان نیرومندتر شد.
ماه گذشته در پاریس 196 کشور پیمانی را امضا کردند تا برای کند شدن روند گرم شدن زمین از حجم گازهای گلخانه ای بکاهند.
دیوید گرینبرگ، تاریخ‌دان دانشگاه راجرز می گوید: «اوباما از سال 2012 چند کار برجسته انجام داده است؛ ولی نمی شود گفت اینها موفقیت آمیزتر از کارهای کلینتون یا ریگان یا حتی آیزنهاور بوده اند. هیچ یک از کارهایی که او کرده با صلح و رونقی که هنگام پایان ریاست جمهوری کلینتون یا در پایان جنگ سرد حاکم بود برابری نمی کند.»
بری جیکوب، استاد علوم سیاسی دانشگاه مینه سوتا، دیدگاهی مخالف دارد: «از زمان جنگ جهانی دوم به این سو، دوره دوم اوباما پرپیامدترین دوره بوده است. همواره از دست رفتن انرژی یا بروز رسوایی یا وقوع یک بحران، گلوگیر کاخ سفید بوده است؛ ولی اوباما همچنان رو به جلو تلاش می کند ... هرچند که کارش تمام نشده است.»
آزمون راستین میراث یک رئیس جمهور این است که این میراث تا چه زمانی دوام می آورد – و با توجه به مخالفت فراگیر جمهوری خواهان، گویا میراث اوباما در خطر باشد.
نامزدهای جمهوری خواه وعده داده اند از راه بخشنامه اجرایی یا دادن لایحه به کنگره کارهای اوباما را خنثی خواهند ساخت. ولی انجام این وعده ها شاید به آن آسانی که نامزدها گمان می برند نباشد. به آسانی می شود تصور کرد که تد کروز یا مارکو روبیو یا دونالد ترامپ با کنگره ای جمهوری خواه همکاری می کنند تا دستاوردهای برجسته اوباما را به فنا دهند.
دیگر ابهام میراث دوره دوم اوباما این است که پیمان پاریس چقدر فراگیر خواهد شد. طرفداران، آن را دگرگون کننده فرایند بازی می دانند. هرچند این پیمان جلوی تغییر آب و هوا را نخواهد گرفت، باید گفت راهی را باز کرده تا رهبران جهانی برای جلوگیری از بروز بدترین پیامدهای گرم شدن جهان دست به کارهایی بزنند.
در پایان گزارش آمده؛ پیمان پاریس الزام آور نیست. اوباما این را می داند. او می داند که تاثیر پیمان پاریس بسته به این است که چه کسی جانشین او خواهد شد. به همین انگیزه است که او درصدد است تا در راه پشتیبانی از نامزد دموکرات ریاست جمهوری تلاش کند.
انتهای پیام/
برای آگاهی از آخرین اخبار و پیوستن به کانال تلگرامی باشگاه خبرنگاران جوان اینجا کلیک کنید.