به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ روزگاری لباس ایرنیان هماهنگ با فرهنگ، محیط زندگی و پیشینه تاریخی آن‌ها بوده است، اما بعد از دهه دوم انقلاب مقوله پوشش به مسئله اساسی تبدیل شد به نوعی که پوشش ایرانی اسلامی با کج سلیقگی و سیاستگذاری‌های غلط رفته رفته کم‌رنگ و باعث شد که مردم به سمت برندهای خارجی بروند و رغبتی به استفاده از پوشاک ایرانی نداشته باشند.
شهیندخت مولارودی معاون امور زنان و جوانان ریاست جمهوری در این‌باره می‌گوید: در حال حاضر در وضعیتی قرار داریم که دغدغه‌های سیاستگذاران وضع قوانین مختلف از جمله قانون گسترش فرهنگ حجاب و عفاف است که 26 دستگاه اجرایی را موظف به ساماندهی وضعیت حجاب کرده، اما متاسفنه این دغدغه هنوز برطرف نشده است.
با توجه به اینکه صنعت مد و لباس علاوه بر تأمین پوشش بدن نشان‌دهنده هویت افراد است، درپی مطرح شدن قانون آن در مجلس با مخالفت بسیاری از نمایندگان مبنی بر اینکه معتقدند پوشش همه باید در قالب یک یونیفرم یکسان باشد، با ایراد و اشکالات متعددی روبه‌رو است. زیرا در عین حفظ وحدت اسلامی، هر قومی لباس، فرهنگ و ارزش های خود را دارد که به نوع پوشش خود می‌تواند معرف فرهنگ اقوام ایرانی و شناساندن آن به ویژه به کشورهای غربی باشد.
در طی سال‌های گذشته بی‌توجهی به نوع پوشش و خواستگاه‌های هر منطقه به اجبار یک پوشش را به آن‌ها تحمیل کرده که خود یک چالش بزرگ است. اینکه هر استان و هر قومیتی به عنوان معرف فرهنگ خود لباس منطقه خود را به تن کند، نیازمند اقدامات و تصویب قانون حمایتی است که در نهایت با تجاری‌سازی در قالب مد و لباس می‌توان مانع از ورود فرهنگ‌های بیگانه در این عرصه شد.
چند سالی است که مردم به طراح‌ها و آثار ایرانی علاقه مند شدند و به ویژه بانوان از نمادها و طرح‌های ایرانی در لباس و پوشش خود استقبال کردند، اما تعداد کسانی که از این طرح‌ها و لباس‌ها استفاده می‌کنند محدود است زیرا تاکنون آن گونه که باید در این حوزه فرهنگ‌سازی نشده است.
در سال‌های اخیر کارگروه‌های مد و لباس جشنواره‌های متعددی در این زمینه برپا کرده که هنوز هم فاصله زیادی تا رسیدن به حد مطلب و ایده‌آل آن وجود دارد.
**حمایت از تولید برند ایرانی
در همه جای دنیا، صنعت مد، نیازمند سرمایه گذاری است که در تمام کشورها سرمایه‌گذاران بزرگ از این صنعت حمایت ویژه‌ای می‌کنند در حالیکه در ایران از سوی دولت بودجه چندانی به صنعت مد تعلق نمی‌گیرند، زیرا به دلیل اختلاف سلیقه عده‌ای تنها طرفدار برگزاری جشنواره‌های عفاف و حجاب هستند و با برگزاری جشنواره‌های مد و نمایش زنده لباس بویژه برای بانوان مخالفت می‌کنند، در صورتی که از تولید یک برند ایرانی و شناسانده شدن آن به تمام کشورها و جذب سرمایه‌گذار و همچنین بازگشت سرمایه و اشتغال‌زایی آن غافل‌اند.
در حال حاضر ایرانیان تنها مصرف‌کننده برندهای اروپایی، ترکیه‌ای، تایلندی و چینی هستند که در بیشتر سیتی‌سنترها و مراکز تجاری بزرگ شاهد حضور این برندها هستیم که افراد به راحتی یک برند ترک را به دلیل قیمت مناسب آن خریداری می‌کنند، غافل از اینکه این برند در آن کشور به عنوان برند ضعیف و بسیار ارزان قیمت معرفی شده است.
و این در حالی است که، با حمایت دولت برای برگزاری نمایشگاه‌های مد و لباس،پرورش استعداد طراحان ایران می‌توان با تولید یک برند ایرانی و استفاده از نوع پوشش قومی و نژادی در آن به تولید یک لباس مناسب با فرهنگ ایرانی خود دست یابیم.
امید است با برگزاری بیشتر نمایشگاه‌های مد و لباس و در همین راستا نخستین نمایشگاه مد و لباس دانشجویی به عنوان شروع در این عرصه را می‌توان به فال نیک گرفت، شاهد برگزاری و رونمایی از کارهای قوی تر باشیم و جوانان و طراحان در این عرصه را با حمایت دراین زمینه ترغیب کنیم تا شاهد آن باشیم که هر فرد تنها برند ایرانی و لباس و مد کشور خود را بر تن کند تا اینکه پول خود را صرف خرید از برندهای بی‌کیفیت و بی‌ارزش دیگر کشورها کنند.
انتهای پیام /