به گزارش خبرنگار
گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان،طبق ارزیابی های انجام شده ایران به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی که از آن برخوردار است در جرگه کشورهای حادثه خیز جهان قرار دارد.
از سوی دیگر پشت سرگذاشتن 8 سال جنگ تحمیلی و هجوم وحشیانه رژیم بعثی به سرکردگی صدام،باعث شده تا تعداد معلولان در کشور با افزایش هر چه بیشتری همراه شود.
البته آمار دقیق از تعداد معلولان وجود ندارد و نمی توان به عدد و رقمی مشخص در این خصوص اشاره کرد،اما با توجه به موارد مذکور(حادثه خیزی ایران و پشت سر گذاشتن 8 سال جنگ تحمیلی)به تبع تعداد معلولان در کشور را با افزایش هرچه بیشتر همراه بوده است.
عموما معلولان یا ناتوانان جسمی و حرکتی با دشواری های خاص به خود مواجه هستند و مبرهن است که در مقایسه با افراد سالم،زندگی سخت تری را تجربه می کنند.
یکی از مشکلات پیش روی جامعه معلولان در کشور معطوف به مناسب نبودن امکانات شهری برای تسهیل بهره گیری از خدمات شهری است.
مناسب سازی به معنای امکان دسترسی همه افراد از جمله معلولان به امکانات شهری است که در اصول شهرسازی امروزی از جایگاه حائز اهمیتی برخوردار است.
به تعبیری می توان گفت،مناسب سازی شهرها برای معلولان گویای احترام به حقوق شهروندانی است که از لحاظ کثرت در اقلیت قرار دارند.
بطور یقین بهره گیری از امکانات شهری اعم از تردد در پیاده روها،ورود و خروج آسان به ادارات و دستگاه های فعال خدمات رسان دولتی و غیر دولتی و برخورداری از امکانات رفاهی شهری همچون سینماها،سالن های تئاتر،مراکز تفریحی و...حق معلولان است و این وظیفه مدیریت شهری است که با طراحی اصولی امکانات شهری این حق را حفظ و تامین کنند تا از بار مشکلات معلولان کاسته شود.
از منظر قانون نیز،در ماده 2 قانون حمایت از حقوق معلولان تاکید شده که وزارتخانه ها،سازمان ها،موسسات شرکت های دولتی و نهادهای عمومی و انقلابی موظف هستند در طراحی و احداث بناهای ساختمانی،اماکن عمومی،معابر و امکانات خدماتی به نحوی عمل کنند که امکان دسترسی و بهره مندی از آن برای افراد و گروه های معلول همچون افراد عادی جامعه فراهم شود که البته متاسفانه این مصوبه و صراحت قانونی در مقام اجرا از سوی برخی مسئولان و دستگاه های ذیربط مورد کم توجهی قرارگرفته است.
یکی از شاخصه ها و مولفه های توسعه شهری با سطح مناسب سازی شهرها برای معلولان و سالمندان که با محدودیت ها و ناتوانی های جسمی و حرکتی مواجه هستند سنجیده می شود.
امروزه در کشورهای توسعه یافته،شرایط تردد و عبور ومرور معلولان در ورزشگاه ها،مراکز خرید،درمانگاه ها،کتابخانه ها و ... به نحوی مطلوب و استاندارد لحاظ شده است.
مناسب سازی خودروها و ناوگان حمل ونقل عمومی بخش دیگری از طرح های مناسب سازی به شمار می رودکه البته در طول سالیان اخیر گام هایی برای بهبود و وضعیت مذکور برداشته شده،اما به هیچ عنوان کافی به نظر نمی رسد.
مناسب سازی حمل ونقل عمومی برای معلولان در شهری همچون تهران که مرکزیت و پایتخت کشور محسوب می شود تا حدودی رعایت شده اما با نقطه مطلوب فاصله زیادی دارد.
**استان تهران در عرصه مناسب سازی امکانات شهری ضعیف عمل کرده استچندی پیش حسن کریمی،معاون فنی و عمرانی استانداری تهران در گفتگو با رسانه ها با اذعانِ قصور در تحقق این امر خطیر عنوان کرد:کم کاری هایی از سنوات گذشته تا به امروز در این خصوص وجود داشته و با وجود انجام اقداماتی در برخی مناطق این استان برای تسهیل بهره گیری معلولان از خدمات شهری،اما همچنان کمبودهای بسیاری در این حوزه احساس می شود.
وی با اشاره به دشواری تردد معلولان در برخی از شهرستان ها و محدودیت هایی که برای استفاده از امکانات شهری با آن مواجهند به این نکته تاکید کرد که زمانی می توانیم ادعا کنیم که مناسب سازی شهرها در حد مطلوبی قرار دارد که تفاوتی بین میزان بهره گیری افراد معلول از امکانات موجود در شهر با افراد عادی دیده نشود.
**ضرورت پیوست مناسب سازی پروژه های عمرانی برای معلولانعلی صابری،عضو شورای اسلامی شهر تهران چندی پیش با اشاره به لزوم لحاظ کردن پیوست های مناسب سازی در تعریف و احداث پروژه های عمرانی گفت:در حال حاضر در پروژه های موردی،موضوع دسترسی معلولان ِاعمال می شود اما باید این قاعده در تمامی طرح های عمرانی مد نظر قرار گیرد.
وی با اشاره به دشواری و محدودیت ورود معلولان در اغلب پارک های پایتخت گفته بود:به دلیل جلوگیری از ورود و پارک موتور سیکلت ها در پیاده روها،ورودی پارک ها به گونه ای طراحی شده که امکان ورود ویلچر به آنها فراهم نیست وحتی در بسیاری از مساجد نیز شرایط برای ورود معلولان تسهیل نشده است.
صابری همچنین با تاکید بر ضرورت فرهنگ سازی هر چه بیشتر،به این موضوع تاکید کرد: عدم رعایت حریم پیاده روها توسط موتور سیکلت ها می تواند یکی از عوامل محدودیت موجود برای ترددآسان معلولان در معابر پیاده رو محسوب شود.
**پیامد کم توجهی به مناسب سازی شهرها برای معلولانیکی از اصلی ترین پیامدهای عدم مناسب سازی مطلوب شهر برای بهره گیری معلولان از امکانات شهری،انزوای معلولان است.
بطور طبیعی دشواری تردد و بهره گیری از امکانات عمومی باعث فاصله گرفتن معلولان و سالمندان از ورود در اجتماع می شود و استمرار این وضعیت به تدریج مشکلات روحی و روانی خاصی را برای معلولان ایجاد می کند و به نوعی آنها را به سمت انزوا و گوشه گیری سوق می دهد.
امید است متولیان اجرایی با توجه هر چه بیشتر به دغدغه ها ونیازهای عمومی معلولان و ناتوانان جسمی و حرکتی ،زمینه و بستر مناسب را برای عادی سازی زندگی و حضور پررنگ تر آنها در جامعه فراهم کنند که بطور یقین در صورت تحقق این امر،بهره مندی از ظرفیت معلولان و توانایی های آنها به نحو مطلوب تری میسر می شود و با حضور و مشارکت هرچه بیشتر این طیف در جامعه،توفیقات سازنده تری حاصل می شود،زیرا با وجود محدودیت های جسمی و حرکتی معلولان،این گروه از جامعه،عمدتا از توانایی هایی برخوردارند که در صورت بستر سازی مناسب، استعدادهای نهفته در این افراد به نحو شایسته تری به منصه ظهور کشیده خواهد شد.
انتهای پیام/