حوزه احزاب و تشکل‌های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان - دخالت دولت در انتخابات، همواره امری مذموم بوده است و همگان بر لزوم اتخاذ سیاست بی‌طرفانه از سوی کارگزاران ملت در رقابت‌های سیاسی تاکید دارند لیکن حضور و سیاست‌ورزی جریانات نزدیک به سکانداران قوه مجریه در عرصه انتخابات، امری طبیعی و البته گریزناپذیر است.
حزب اعتدال و توسعه از تشکل‌های نزدیک به دولت تدبیر و امید محسوب می‌شود. این حزب که در سال 78 و در سال‌های موسوم به اصلاحات متولد شد در سال 92 توانست با حمایت از رهبر معنوی خود یعنی حسن روحانی، ردای ریاست‌جمهوری را بر قامت وی بنشاند.
زمامداران حزب اعتدال و توسعه پس از کسب اقبال در خرداد 92، امروز در اندیشه موفقیتی دیگر به سر می‌برند؛ موفقیتی که با ظفر در انتخابات مجلس دهم حاصل می‌شود.
اما سوال اینجاست؛ جریان نزدیک به دولت چگونه و با چه ترفندی پای به گود انتخابات خواهد گذاشت؟
دولت تدبیر و امید تاکنون سعی داشته تا خود را به جریان سیاسی خاصی وامدار نگاه ندارد و حق اعتدالگرایی را ادا کند. هرچند برخی اظهارات رئیس دولت یازدهم درباره وظیفه نظارتی شورای نگهبان، سوت و کف جریده‌های اصلاح‌طلب را به دنبال داشته اما چه کسی می‌تواند سابقه اصولگرایی حسن روحانی را با تردید مواجه سازد؟
حزب اعتدال و توسعه در تلاش است تا رویه اعتدالگرایی را دنبال و با یارگیری از دو طیف اصلاح‌طلب و اصولگرا، سبد رأی انتخاباتی خود را قابل اعتنا کند. اما آنچه که این حزب در هفته‌های اخیر به عنوان مَشرَب انتخاباتی خود برگزیده، دوری از جریان اصلاح‌طلبی و قرابت با اصولگرایان معتدلی همچون علی‌اکبر ناطق نوری و علی لاریجانی بوده است. در توجیه این حرکت دو تحلیل را می‌توان ارائه کرد:
اول اینکه حزب اعتدال و توسعه متوجه این موضوع شده که از تشکیل شوراهایی با عناوین پر طمطراق نظیر شورای هماهنگی، شورای راهبردی، شورای مشاورین و شورای سیاست‌گذاری، آبی برای اصلاح‌طلبان در انتخابات گرم نخواهد شد و تنها فرصت و زمان است که می‌سوزد چراکه ژنرال‌های حاضر در شوراهای نام‌برده، به موجب رویه سیاسی نه چندان قابل دفاع و بعضاً خارج از دایره اصولشان، چندان امیدی به عبور از فیلتر نهاد نظارتی ندارند و هم‌سفره‌شدن با آنان تنها به بهای وادادن عرصه انتخابات به رقیب خواهد بود.
برای همین هم "اعتدال و توسعه" که در دولت ذی‌نفوذ است، سعی دارد تا با جذب و جلب رأی اصولگرایانی نظیر ناطق‌نوری و لاریجانی هم سبد رأیش را پر کند، هم بیش از پیش خود را در قالب حاکمیت حفظ کند.
آنچه در این میان، جریان اعتدال را با خطر مواجه می‌سازد، در تیررس بودن کارنامه دولت نزد دیدگان مردم است. به این معنا که چنانچه دولت نتواند برای حل مشکلات کشور خصوصا معضل رکود اقتصادی چاره‌ای تدبیر کند، توده‌های جامعه با اقبال به جناح رقیب، شانس حضور نزدیکان دولت در بهارستان دهم را به اَقَل حد خود خواهند رساند.
اما در تحلیل دوم می‌توان از یک حرکت تاکتیکی، هماهنگ و از پیش‌طراحی‌شده فی‌مابین اعتدال و توسعه و اصلاح‌طلبان پرده‌برداری کرد. به این معنا که طیف چپ جریان اصلاحات چون خود را در حد و اندازه کسب حداکثری کرسی‌های پارلمان نمی‌بیند، از احزابی نظیر اعتدال و توسعه خواسته تا با تدارک یک ائتلاف استراتژیک با برخی اصولگرایان، راه ورودشان به لیست انتخاباتی هواداران دولت را هموار سازد. به بیان بهتر، اصلاح‌طلبان قصد دارند تا وارد ائتلاف نانوشته با اصولگرایان میانه‌رو شوند.
باتوجه به نقش بی‌بدیل و محوری علی لاریجانی در تصویب برجام در مجلس، یقینا هواداران دولت از کنار گزینه ائتلاف با ریاست پارلمان به راحتی نخواهند گذشت.
اما نکته مهم اینجاست که چنانچه علی لاریجانی و علی‌اکبر ناطق نوری حاضر به بازی در زمین هواخواهان دولت نشوند، بازی سیاسی اعتدالیون سخت و جانکاه می‌شود. چراکه آن‌ها می‌مانند و اصلاح‌طلبانی که خودشان به امید دیگران در صحنه انتخابات حضور دارند!
انتهای پیام/
برای آگاهی از آخرین اخبار و پیوستن به کانال تلگرامی باشگاه خبرنگاران جوان
اینجا کلیک کنید