به گزارش خبرنگار
باشگاه شبانه باشگاه خبرنگاران جوان ، تقریباً 380 میلیون سال پیش، یک جنگل استوایی پوشیده از درختان بلند 12 پایی با برگ‌های سوزنیِ شکل، شاخه‌های خمیده و تنه‌های قطور در اطراف خط استوا وجود داشت. به‌تازگی دانشمندان بقایایی از فسیل درختان این منطقه را کیلومترها دورتر در بخش قطبی نروژ با نام اِسوالبارد کشف کرده‌اند. اِسوالبارد در حقیقت مجموعه جزایری در اقیانوس منجمد شمالی است.
دانشمندان اعلام کردند این فسیل‌ها نه‌تنها جز یکی از قدیمی‌ترین جنگل‌های روی کره زمین هستند که در کاهش بسیار شدید سطح دی‌اکسید کربن موجود در جو زمین در آن زمان نیز تأثیر قابل‌توجهی داشتند.
در «دوره دونین» (the Devonian period) یعنی بین 416 تا 358 میلیون سال پیش، اولین و بزرگ‌ترین درختان دنیا به وجود آمدند. در طی این دوره سطح دی‌اکسید موجود در جو زمین به شکل قابل‌توجهی کاهش یافت؛ درواقع درختان با استفاده از گازهای گلخانه‌ای در فرایند فتوسنتز و تولید مواد قندی نقش مهمی را در رویداد سرد شدن جهان در پایان دوره دونین بازی کردند. دانشمندان نیز در این جنگل‌های نخستین به دنبال شواهدی هستند که نشان دهد رشد درختان تأثیر بسزایی در کاهش CO2 موجود در جو زمین داشتند.
دانشمندان درباره تاریخچه این فسیل‌ها گمان می‌کنند که منطقه‌ای به طول 5 کیلومتر و عرض 1 کیلومتر زیرپوشش این درختان قرار داشته اما امروز فقط بقایای اندکی از آن برجای‌مانده و روی سطح زمین آمده‌است.
لازم به ذکر است که پیش از رانش قاره‌ها و جابجایی هزاران مایل از اراضی جنگلی به سمت بخش‌های شمالی کره زمین، این نژاد خاص جنگلی فقط در اطراف خط استوا می‌روییدند.
انتهای پیام/