ظریف در این مقاله تصریح کرده است: بحران سوریه پس از تحولات اخیر و بعد از نشست های وین 1 و2 وارد مسیر جدیدی شده و برای نخستین بار بارقه های امید هرچند ضعیف برای پایان یکی از بزرگترین فاجعه های بشری در دوره معاصر در افق پدیدار شده است.
در ادامه این مقاله آمده است: در پیدایش این مسیر جدید، به نظر می رسد توجه به نکاتی به عنوان یک چارچوب که جمهوری اسلامی ایران از خلال آنها به بحران سوریه و راه های خروج از این بحران می نگرد، ضروری است.
1- سیاست جمهوری اسلامی ایران از ابتدای بحران سوریه بر سه اصل استوار بوده است:
الف) احترام به مطالبات و اراده ملت سوریه در تعیین سرنوشت ، مدیریت، تعدیل و اصلاح امور مربوط به خود به دست خود
ب ) مخالفت با مداخله خارجی و تحمیل تمایل های بازیگران خارجی بر حکومت و ملتی مستقل
ج ) مخالفت با استفاده از تروریسم به عنوان ابزاری برای رسیدن به اهداف سیاسی در درگیری های داخلی کشورها
2- بر اساس این اصول سه گانه، ایران همواره تاکید کرده است بحران سوریه راه حل نظامی ندارد و تنها راه خروج از وضع موجود، راه حل سیاسی مورد توافق و مبتنی بر گفت وگوی سوری – سوری میان دولت و مخالفان ضد تروریسم است. در این زمینه ، باید به توهم بازیگرانی در خصوص موفقیت راه حل نظامی از طریق انعقاد معامله های نظامی هنگفت پایان داد و آنها باید درک کنند پرداخت درصد کمی ازهزینه های سنگین برای خرید سلاح از شرکت های غربی به منظور توسعه اقتصاد کشورها و جوامع اسلامی می تواند به خشک شدن یکی از ریشه های اصلی تروریسم و خشونت منجر شود .
3- طولانی شدن بحران سوریه و اوضاع دردناکی که این کشور هم اکنون سپری می کند در کنار شرایط نامساعد داخلی، دستاورد مداخله گسترده خارجی و سیاست هایی است که به خشونت، افراط گرایی و تروریسم به عنوان ابزارهایی برای تسویه حساب با دولت و مردم سوریه تکیه دارد.
متاسفانه برخی حکومت ها همچنان نه تنها داعش، جبهه النصره و دیگر گروه های تروریستی تکفیری با اشکال قدیم و جدید را خطری عمومی نمی دانند؛ بلکه آنها را عنصری برای پیشبرد آمال و مطالبات منطقه ای خود تلقی می کنند.
ارتباط دادن مبارزه جدی و همه جانبه با تروریسم تکفیری با تعیین سرنوشت سیاسی در سوریه، نشانه و مصداقی برای این راهبرد خطرناک است که در منطقه و جهان پیگیری می شود. این در حالی است که گروه های تکفیری بارها وبارها با اجرای نیت های شوم خود نشان داده اند حتی به همپیمانان گذشته و کنونی خود هم رحم نمی کنند و متاسفانه حامیان این گروه ها تاکنون این حقیقت را درک نکرده اند.
4- کشورهایی که فاقد ساده ترین زیر ساخت ها و اصول دموکراسی مانند قانون اساسی و انتخابات آزاد هستند، به بهانه حمایت از مطالبه ملت سوریه برای دستیابی به دموکراسی درصدد تحمیل شروط غیرعملی و غیرقابل پذیرش بر این ملت هستند.
این روند به طورعملی مانع دستیابی به راه حل سیاسی و ادامه جنگ در طول چهار سال گذشته در سوریه شده و به توسعه خشونت و تروریسم در منطقه وجهان دامن زده است. انتظار آنها برای دستیابی به یک پیروزی فوری نظامی تنها موجب گسترش و ادامه بحران در سوریه شده است.
5- ترسیم مسیربرای پایان دادن به بحران سوریه ، نیازمند شناخت ریشه های بروز و ظهور این بحران و ادامه آن است.
بر این اساس، معتقدیم که هر شکلی از اشکال حل بحران سوریه باید بر اصول زیر استوار باشد:
الف) حل بحران سوریه تنها از طریق اراده و رای ملت سوریه ممکن است و هیچ یک از بازیگران خارجی حق ندارند به نام این ملت سخن بگویند. ملت سوریه ، ملتی آزاد و مستقل است و به وصی و قیم نیاز ندارد؛ زیرا زمان قیمومیت بر ملت ها سپری شده است.
ب ) گام نخست در مسیر حل بحران سوریه، برقراری آتش بس فوری و پایان دادن به خونریزی، هماهنگی همه جانبه بین المللی برای مبارزه با تروریسم و افراط گرایی است و این گام شرایط را برای برداشتن گام های موازی بعدی هموار می کند.
ج ) بازیگران خارجی به جای تلاش برای مداخله و تحمیل دیکته های خود، باید ضمن رویارویی بدون پیش شرط علیه گروه های تروریستی تکفیری شناخته شده، به حکومت و مخالفان سوری کمک کنند تا فرآیند گفت وگوی سوری – سوری را شروع کنند و گام های نخستین را برای توافق سیاسی با هدف تحقق آشتی ملی و حرکت به سوی خروج از بحران کنونی با توسل به آرا و افکارعمومی ملت سوریه بردارند.
د ) همه بازیگران و شرکا در فرآیند پایان دادن به بحران سوریه، باید به سیاست های عقیم و بی تاثیرمبتنی برسوء استفاده از تروریسم ، تقسیم تروریسم به خوب و بد پایان دهند و همه انواع تروریسم را منفور بدانند. بازیگرانی که پول هایی هنگفت هزینه و از گروه های تروریستی حمایت و با اقدامات و سیاست های خود سوریه، منطقه وجهان را وارد مرحله بی ثباتی و ناامنی کرده اند باید به این سیاست های خود در این زمینه پایان دهند.
اولویت کنونی این است که از خرید نفتی که داعش می فروشد، خودداری و از نقل و انتقال حواله های مالی به این گروه تروریستی جلوگیری کنند و مانع ورود تروریست های بیگانه و خارجی به منطقه شوند.
6- رویارویی یکپارچه و منسجم علیه تروریسم به موازات پیشرفت در فرآیند گفت وگو و توافق سیاسی سوری – سوری می تواند راه خروج از وضعیت بحرانی کنونی و پایان دادن به این تراژدی بزرگ و دردناک را هموار کند.
7- مبارزه موثر و دراز مدت با تروریسم؛ اگر چه نمی توان از اقدامات ضروری نظامی و امنیتی اجتناب کرد، اما این مبارزه به راهکارهای همه جانبه وعمیق اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی نیاز دارد.
اگر این راهکارها نادیده گرفته شوند و مورد اهتمام قرار نگیرند، راه حل های نظامی و حتی سیاسی موقتی وغیردایم خواهند بود.
8-در این چارچوب، باید جلوی اسلام هراسی و اهانت به مقدسات اسلامی در غرب که زمینه به حاشیه راندن جوامع اسلامی را فراهم می کند، گرفته شود.
همزمان باید به ترویج مبانی و اصول فرهنگ و اندیشه تکفیری که برای آن مبالغ هنگفتی پول در سراسر جهان به نام دین اسلام هزینه می شود، خاتمه داده شود.
9- در کوتاه مدت و برای رسیدن به راه حل سیاسی، ضروری است که باید برای تامین نیازهای فوری پناهجویان در خارج و آوارگان در داخل سوریه اقدام کرد و این ضرورتی است که نمی توان آن را نادیده گرفت.
انتهای پیام/