به گزارش خبرنگار
حوزه پایه‌و‌آبی گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان رضا دودانگه، نفر اول دهگانه کشوری در خصوص وضعیت حال حاضرش گفت: امسال رکورد دهگانه را با 6416 شکستم. این رکورد برای من با توجه به شرایطی که داشتم قابل قبول بود جدا از اینکه بهترین رکورد ثبت شده در سال 94 بود، اما می گویند باید بالای هفت هزار نتیجه بگیری. این در حالی است که هیچ هزینه ای برایم در نظر نمی گیرند. من هم انگیزه ای ندارم که تلاش کنم.
وی در مورد وضعیت تمرین اش گفت: در حال حاضر در ورزشگاه شهید رجایی قزوین که پیست و امکانات ندارد، بدون مربی تمرین می کنم. تعطیلات عید را هم برای تمرین گذاشتم و از برنامه های شخصی ام صرف نظر کردم تا برای مسابقات قهرمانی کشور (اردیبهشت 94) آماده شوم و بعد از آن مورد توجه قرار بگیرم اما توجهی نشد.
**آقای داوری فقط می خواست نتیجه بگیرددودانگه در خصوص درخواست خود از فدراسیون گفت: به شخصه با آقای کیهانی و قبل از آن با آقای داوری، رئیس پیشین فدراسیون، صحبت کردم. آقای داوری اهمیتی به جوانگرایی نمی دادند و فقط می خواستند نتیجه بگیرند. اما خوشبختانه دیدگاه آقای کیهانی متفاوت است. به ایشان گفتم من 22 سالم است و هم از لحاظ روحی و هم جسمی در موقعیت نزدیک به مدال هستم. اگر شرایط برایم فراهم باشد می توانم در مسابقات آسیایی قطر مدال کسب کنم.
وی در خصوص امکانات مدنظرش عنوان کرد: امکاناتی که من می خواهم جزو حداقل هاست. نمی گویم برایم مربی خارجی بگیرند یا خرج های آنچنانی کنند اما باید حداقل در زمینه مربی و امکانات تمرینی مرا حمایت کنند. حسن کیایی یکی از بهترین مربی هاست که من 6416 را با او به دست آوردم و تا الآن حتی یک ریال هم از من نگرفته است. اما من در حال حاضر بدون مربی تمرین می کنم چون دوست ندارم ایشان از نظر مالی متضرر شود.
**این وضعیت اسفناک دو ومیدانی ماستدودانگه در ادامه اشاره کرد: به هیات دو و میدانی در استان مراجعه کردم اما کاری از دستشان بر نمیاید و می گویند تو نفر اول کشور هستی و فدراسیون باید هزینه هایت را بپردازد. فدراسیون هم هیچ اقدامی نمی کند.
دهگانه کار ایرانی در مورد وضعیت اخیر خود گفت: حق من در این چند سال داده نشده و نتوانستم در مسابقات شرکت کنم. نه به این دلیل که لایق نبودم فقط به این خاطر که نادیده گرفته شدم. به خصوص در مسابقات جوانان آسیای سریلانکا و مسابقات قهرمانی غرب آسیا در دبی که نتوانستم شرکت کنم.
بعد از آن از من معذرت خواهی کردند و گفتند انشاالله مسابقات بعدی. همین طور بعدی و بعدی؛ اما هنوز مسابقات بعدی نرسیده است.
وی در خصوص عملکرد فدراسیون گفت: در دو و میدانی بودجه صرف تعداد معدودی از ورزشکاران می شود که یا ابتدا به هزینه خودشان به جایی رسیده اند و حالا که موقعیت مناسبی دارند به آن ها توجه می شود یا افرادی که دیگر پایان عمر ورزشی شان را سپری می کنند. اگر قرار باشد اینطور پیش برود تکلیف دیگر ورزشکاران چه می شود؟ ما که نمی توانیم از جیب خودمان هزینه کنیم.
مقام اول کشوری در ماده دهگانه در مورد وضعیت قراردادش گفت: قراردادم با تیم طنین موج های آبی 2میلیون و 800 هزار تومان است که یک میلیون و 400 هزار تومان آن را پرداخت کرده اند. با این شرایط چطور می توانم دست خالی خودم را بالا بکشم؟ این وضعیت اسفناک دو و میدانی ماست که به قول آقای کیهانی باید به حال این ورزش گریست.
در دو و میدانی نمی توانید هم شاغل باشید و هم ورزشکار؛ چون از صبح تا بعدازظهر باید تمرین کنید. من سالی 15تا 20 میلیون هزینه می کنم و برنامه های مورد علاقه ام را کنار می گذارم فقط برای اینکه برای ایران مدال کسب کنم ولی تمام تلاش هایم نادیده گرفته می شوند.
**داوری به من گفت بی استعدادیدودانگه در مورد دلخوری اش از وعده های بی نتیجه گفت: برخی از مسئولان فدراسیون حتی با حرف هایشان من را ناراحت کردند. وقتی آقای رشیدیان دبیر فدراسیون بود با ایشان صحبت کردم و آنقدر حرف هایشان برای من سنگین بود که همان جا بغض کردم. آقای غیاسی هم زیاد قول دادند که برایت اردو می گذاریم. می گفتند حق تو است، این بار نوبت تو است اما هیچکدام کاری نکردند.
وی در ادامه گفت: هیچ وقت هیچ ادعایی نداشته ام و فقط در زمین مسابقه با رکورد حرف زده ام. آقای سپهرزاد عملکرد مرا مثبت می دانست و می گفت خوب است اما مسئولان نظری مخالف داشتند.
در چند سال اخیر هر سال جزو 2 نفر برتر ماده ی دهگانه بوده ام؛ با این حال هرگز به اردو های ملی دعوت نشده و به هیچ مسابقه ی برون مرزی اعزام نشده ام؛ در حالی که در دیگر مواد تعداد ورزشکاران دعوت شده به اردو بیش از 3-4 نفر بوده است.
هیچ وقت یادم نمی رود آقای داوری به من گفت تو بی استعداد هستی اما من دست خالی به اینجا رسیدم و صورتم را با سیلی سرخ نگه داشتم. هر جا بروم با سند و مدرک می گویم 6416 را در نبود امکانات به دست آوردم. می توانم در سال آینده 7500 بزنم به شرطی که حداقل ها برایم فراهم باشد.
** کاش می گفتند حمایت نمی کنیم