محمود هاشمی دانشجوی علوم پایه دانشگاه زنجان در گفتگو با خبرنگار
حوزه فن‌آوری‌های نوین گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان گفت: غشای سلول دارای حسگرهایی به‌نام ساختارهای لیگاند- گیرنده است که به وسیله‌ی آن از ورود هر ذره‌ی زائد به سلول جلوگیری می‌کند. فاصله‌ی این لیگاندها از یکدیگر در حد نانومتر است و اگر بتوانند بر همکنش خوبی با گیرنده‌های غشای سلول پیدا کنند باعث چسبیدن غشای سلول به ذره شده و در نهایت ذره وارد سلول می‌شود.
وی ادامه داد: در این روند اسکلت زیر غشای سلول (سایتوسکلتون) نیز نقش مهمی دارد. نموداری که ما در این طرح رسم کردیم شرایط دربرگیری ذرات بر حسب چسبندگی غشای سلول و اسکلت زیر غشای سلول را نشان می‌دهد که دربرگیری شامل عدم دربرگیری، دربرگیری جزیی و دربرگیری کامل می‌شود.
هاشمی در خصوص نتایج این نمودار توضیح می‌دهد: حداکثر زاویه‌ی دربرگیری جزیی ذره مستقل از چسبندگی غشا- ذره بوده و فقط تابع چسبندگی اسکلت زیر غشا می‌باشد.
وی در پایان اضافه کرد: این پروژه تحول بزرگی در پزشکی و در زمینه‌ی تشخیص کارکرد سیستم ایمنی ایجاد می‌کند.
برای آگاهی از آخرین اخبار و پیوستن به کانال تلگرامی باشگاه خبرنگاران جوان
اینجا کلیک کنید.
انتهای پیام/