آنها برای اسکن مغز شرکت‌کنندگان قبل و پس از تزریق از مقطع‌نگاری با نشر پوزیترون (PET) فلورو دی‌اکسی‌گلوکوز (FDG) استفاده کردند تا التهاب ایجادشده در مغز شرکت‌کنندگان را اندازه‌گیری کنند.
حافظه فضایی شرکت‌کنندگان بعد از هر اسکن، با استفاده از یک سری فعالیت‌های واقعیت مجازی مبتنی بر حافظه آزمایش شد و شرکت‌کنندگان نتوانستند در فعالیت‌های مربوط به حافظه‌ی فضایی که پس از کاهش متابولیسم گلوکز رخ‌داده بود، خوب عمل کنند.
محققان با استفاده از اسکن‌های FDG-PET مشاهده‌کردند که به دنبال التهاب، کاهشی در متابولیسم گلوکز در ناحیه‌ای از مغز به‌نام لوب گیجگاهی میانی (MTL) رخ داد.
محققان می گویند: MLT «مرکز حافظه» مغز است و به نظر‌می‌آید که تغییر در متابولیسم آن ناحیه، به طور مستقیم بر عملکرد حافظه‌ی فضایی تأثیر می‌گذارد. وقتی از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا فعالیت‌های مربوط به حافظه فضایی را پس از تغییر در متابولیسم گلوکز انجام دهند، چندان موفق نبودند.
به کمک «نقشه‌ی شناختی» که توسط حافظه فضایی شکل می‌گیرد، می‌توانیم در محیط اطراف خود به کنکاش بپردازیم. باوجود اینکه کاهش متابولیسم گلوکز ناشی از التهاب موجب پایین آمدن نمرات آزمون حافظه‌ی فضایی شرکت‌کنندگان شد، حافظه روندی آنها و حافظه چگونگی انجام نوع خاصی از کارها، تحت‌تأثیر قرار نگرفت. حتی عفونت‌های خفیف نیز می‌تواند موجب اختلال در حافظه‌ی فضایی شود.
به گفته این محققان سرماخوردگی یا ابتلا به آنفلوانزا که منجر به التهاب‌هایی در مغز می‌شود، می‌تواند حافظه را مختل‌کند. عفونت در بزرگسالان و افراد سالم به ندرت اثرات ناسازگار بلندمدت برجای می‌گذارد و در سالخوردگان، نقش التهاب در بیماری زوال‌عقل و چگونگی تأثیر عفونت‌هایی نظیر آنفلوانزا بر روند پیشرفت این بیماری بیشتر است.
آنها می‌گویند: مدارهای حافظه حساسیت ویژه‌ای به التهاب دارند و در صورتی که بتوان سطح التهاب را کنترل کرد، ممکن است میزان کاهش شناخت بیماران را نیز پایین آورد.
منبع: ایسنا
برای آگاهی از آخرین اخبار و پیوستن به کانال تلگرامی باشگاه خبرنگاران جوان
اینجا کلیک کنید.
انتهای پیام/