به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛این ملاقات‌های غریب، هر بار تا ۱۵ دقیقه طول می‌کشند و فرایندی که در این حین انجام می‌شود به لاتین لاکری‌فاژی lachryphagy خوانده می‌شود که به معنی اشک‌خواری است.
تعدادی از گونه‌ها شامل بید و پروانه و بعضی از زنبورها این کار اشک‌خواری را انجام می‌دهند و دلیل‌اش هم این است که شهد گیاهان از نظر سدیم و بعضی از ریزمغذی‌های دیگر، بسیار فقیر است. پس آنها روی چشم پستانداران و بعضی از خزنده‌ها می‌نشینند و با خوردن اشک آنها، مواد کمیاب مورد نیاز خود را تأمین می‌کنند.
بدون این کار، این حشرات در تخم‌گذاری و سوخت و ساز، دچار مشکل می‌شوند.
البته علاوه بر اشک، منابع دیگری مثل عرث، ادرار و مدفوع و خون (این آخری برای آنهایی که خون‌خوار هستند)، منابع خوبی برای تأمین ریزمغذی‌هاست.
اما سؤالی که مطرح می‌شود این است که آیا رابطه همزیستی‌ای بین حشرات و جاندارانی که اشک آنها خورده می‌شود، وجود دارد؟ آیا پستانداران و خزندگان هم سودی از خورده شدن اشک‌شان می‌برند.
زیست‌شناسان تا حالا نتوانسته‌اند سود مستقیمی را ثابت کنند و تنها می‌گویند که شاید تنها طبع و خلوق و خوی آرام حیواناتی مثل گاو، لاک‌پشا و تمساح، باعث می‌شود که آنها اجازه اشک‌خواری را برای دقایقی بدهند.
طبیعت بسیار شگفت‌انگیز است و این اشک‌خواری هم برای خودش، الهامات و سوژه‌هایی ادبی می‌تواند در پی داشته باشد. شاید اگر قدما در پی سرودن شعر و نوشتن حکایاتی در این مورد نبوده‌اند، نویسندگان و شاعران مدرن، زمانی به صرافت این کار بیفتند.
برای آگاهی از آخرين اخبار و پيوستن به کانال تلگرام باشگاه خبرنگاران جوان اينجا را کليک کنيد.
منبع:یک پزشک
انتهای پیام/