به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان ؛ پیشرفت لحظه ای علم و فناوری و تولید روزافزون اطلاعات در دنیا، موجب شکل گیری مفهومی به نام «دهکده جهانی» شد؛ مکانی که در آن فاصله زمانی و مسافتی معنا ندارد و انسان قادر است از اطلاعات و اخبار روزمره به مثابه شیوع اخبار در یک دهکده به سرعت با خبر شود. نیاز به یک زبان مشترک در این دهکده به انتخاب زبانی منجر شد که در طول فرایندهای تاریخی با اثرگذاری و ماندگاری بیشتری همراه بود و آن زبانی جز زبان انگلیسی نبود.
بنابر این گزارش : امروزه زبان انگلیسی، زبان مادری 360 میلیون تن در کشورهایی نظیر ایالات متحده، انگلستان، استرالیا ، ایرلند و ... بوده و همچنین به دلیل نفوذ سیاسی و فرهنگی این کشورها از سده هجدهم تا به امروز، زبان دوم نزدیک به 800 میلیون نفر در دنیاست. حوزه نفوذ این زبان در دنیا به تجارت، ارتباطات و آموزش گسترش یافته، به طوری که میلیون ها نفر دیگر در دنیا به دنبال یادگیری این زبان هستند.
این گزارش می افزاید، کشورمان ایران نیز به عنوان یک کشور در حال توسعه مستثنای این روند نبوده و برای عقب نماندن از قطار پیشرفت، نیازمند تقویت زبانی دانش آموزان و دانشجویان در وهله اول و سپس سایر افراد جامعه از جمله کارمندان، صاحبان مشاغل و ... است. پس از انقلاب اسلامی سازمان آموزش و پرورش و دانشگاه ها با اهدافی متمایز از گذشته در امر آموزش زبان انگلیسی اقداماتی را اجرایی کردند. با این حال، هرچند در رتبه بندی تولید مقالات علمی جهان، ایران هر ساله یکی از رده های 15 تا 17 را از آن خود کرده، به نظر می رسد وضعیت به کارگیری زبان انگلیسی در حوزه های اساسی کشور به گونه ای دیگر است.
گواه این مطلب درصد قابل توجهی از اطرافیانمان هستند که همواره از عدم موفقیتشان در یادگیری زبان انگلیسی در مدارس، مؤسسات و حتی دانشگاه ها صحبت کرده و از کیفیت پایین آموزشی و نبود انگیزه در یادگیری این زبان گله مندند.
حال این پرسش مطرح است که چرا پس از چند صد ساعت آموزش زبان انگلیسی طی شش سال حضور افراد در مدرسه هنوز هم به درستی قادر به استفاده از این زبان نیستیم؟
منبع:تابناک
انتهای پیام/