به گزارش
گروه وب گردی باشگاه خبرنگاران جوان، در این مراسم که چهره‌هایی چون مجید سرسنگی، محمدعلی نجفی، دکتر محمد سریر، مسعود جعفری جوزانی و داوود فتحعلی بیگی، علی نصیریان با اشاره به پنجاهمین سالگرد تاسیس سنگلج و نبود هیچ برنامه‌ای از طرف مرکز هنرهای نمایشی برای این رویداد، گفت:«این سالن مظلوم پایین شهر پایه‌گذار تئاتر ایرانی نو پس از 28 مرداد 1332 است.»
در این مراسم بازیگران هزاردستان با اشاره به چگونگی علاقه‌مندیش به تئاتر، ریشه آن را در تعزیه دانست و تصریح کرد آنچه در تعزیه جذاب بود، جذابین نمایش بود چرا که واقعه را می‌دانسته است. او سپس به خاطره‌ای از یک مجلس سیاه‌بازی در یک عروسی اشاره کرد که در آن سیاه در فرار از دست اربابش از یک درخت تبریزی بالا رفته است و چنین رفتاری تنها از بداهه نشأت گرفته شده است.
نصیریان که در این نکوداشت مورد تقدیر شهردار تهران قرار گرفته بود اظهار کرد هیچگاه به این فکر نمی‌کرده است روزی توسط شهردار یک شهر تقدیر شود و تاکید کرد تئاتر را برای آنکه دوست داشته انتخاب کرده است.
وی با صحبت مفصلی درباره بازیگری و ارائه اندرزهایی به بازیگران جوان گذری به خاطرات سریال «سربداران» داشت و گفت: «بازیم در سربداران مورد نقد واقع شد که چرا این قدر پرطمطراق و با دست و بدن بازی می‌کنم و گویا برای کر و لال‌ها بازی می‌کنم؛ ولی من به نقشم فکر کردم و با کارگردان مشورت کردم و درک کردم که نقش من - قاضی شارع - یک واعظ است و چنین رفتاری از یک واعظ درست است. می‌خواستم با اغراق نقش را از درون بیرون بکشم.»
بازیگر «تانگوی تخم‌مرغ داغ» با یاد از شاهین سرکیسیان گفت: «سرکیسیان مه پروفسور بود و نه استاد و نه کارگردانی بزرگ؛ بلکه با عشق کار می‌کرد.»
وی با تقسیم‌بندی تئاتر میان تجربی‌کاران و تحصیل‌کرده‌ها از داوود رشیدی یاد کرد و از او به عنوان اولین کسی نام برد که تئاتر پسامدرن اروپای بعد از جنگ جهانی دوم را به تئاتر ایران معرفی کرد. او به نمایش «در انتظار گودو» رشیدی پرداخت که رشیدی از بزرگان کارگردانی تئاتر ایران خواند.
نصیریان چند بار اذعان داشت کاش در این مراسم به جای تقدیر از بازیگریش او را نقد می‌کردند؛ چرا که هیچ فردی بی‌نقص دانست و به شوخی به نقدش پس از مرگ اشاره کرد.
نصیریان نقش موثری در اداره تئاتر و تشکیل گروه‌های تئاتری داشته است
در ابتدای این مراسم مدیر خانه هنرمندان با تبیین شب‌های خانه هنرمندان، انتخاب هنرمندان را براساس «نگاه به نسلی که ستون قطعی هنر کشورند» دانست و آن را در جهت «ایجاد الگوی برای نسل جوان» معرفی کرد. او قدرت بازی نصیریان را در ایفای شخصیت‌هایی خواند که بسیار با هم متفاوت بودند.
وی خاطرنشان کرد نصیریان نقش موثری در اداره تئاتر و تشکیل گروه‌های تئاتری داشته است. مدیر تماشاخانه ایرانشهر با اشاره به وجوه اخلاقی نصیریان گفت: «هنرمندان تازه از راه رسیده نمی‌توانند با شهرت خود کنار آیند و به چنان حجابی دچار می‌شود که نمی‌توانند از پس آن بیرون روند. نصیریان این گونه نبوده است.»
محمد علی نجفی: «در کنار او انسانیت و اخلاق و هنرمندی را تجربه کردم»
سپس از کارگردان «سربداران» دعوت شد تا صحبتی درباره علی نصیریان داشته باشد. محمد علی نجفی با بیان خاطراتی از سریالش و فضای پر اغتشاش فضای نمایش در آن سال‌ها، اذعان داشت تنها به علی نصیریان به عنوان گزینه بازی در نقش قاضی شارع فکر می‌کرده است و در این باره بارها با مرحوم راهگذر، فیلمنامه‌نویس اثر صحبت کرده است. وی علت انتخاب نصیریان مشخص نشدن پیش‌زمینه شخصیت اعلام کرد.
وی درباره آشناییش با نصیریان گفت: «او مرا نمی‌شناخت ولی با هم حرف زدیم، با هم دست دادیم و او گفت به تو اعتماد دارم. من تمام کارهای سنگلج را دیده بودم و بهالطبع تمام کارهای نصیریان در آن سالن را. در سربداران نصیریان دو سال سرش را با تیغ می‌زد... در کنار او انسانیت و اخلاق و هنرمندی را تجربه کردم.»
جعفری جوزانی: «آن گونه که باید نتوانستیم هنرمندان با اخلاقی همانند علی نصیریان بعد از انقلاب پرورش دهیم.»
مسعود جعفری جوزانی نیز در صحبت‌هایش به تجربه همکاری طولانی مدتش با نصیریان پرداخت و اذعان داشت که در «سال‌های سرد» تمام عوامل «صفر کیلومتر بودند و تنها علی نصیریان حرفه‌ای بود.»
وی با تقسیم‌بندی میان بازیگران و تاثیرشان بر جامعه درباره نصیریان گفت:«معدود آدم‌هایی پیدا می‌شوند که گرمای وجودشان سال‌ها و سده‌ها بعد از خودش به جای می‌ماند و علی نصیریان یکی از آنان است.»
جوزانی بخش عمده‌ای از صحبت‌هایش را به مشقت کار بر سر فیلمبرداری «شیرسنگی» اختصاص داد و به فقدان نگاتیو در اوج دفاع مقدس اشاره کرد و در حالی که بغض گلویش را گرفته بود، اذعان داشت که نصیریان در اوج بی‌پولیش پیشنهاد کرده بود که خانه‌اش را می‌فروشد و این حرف از تعارفات معمول ایرانیان نبوده است. وی تاکید کرد که به سبب نبود فوم برای گریم، نصیریان در آفتاب بیابان قدم می‌زد تا آفتاب سوخته شود و دستانش را در خاک فرومی‌کرد تا به نقشش ابعاد واقعی داشته باشد.
جوزانی با بیانی تاسف‌بار گفت: «آن گونه که باید نتوانستیم هنرمندان با اخلاقی همانند علی نصیریان بعد از انقلاب پرورش دهیم. آنقدر درباره اخلاق حرف زدیم که فراموش کردیم اخلاق چیست.»
طی این مراسم فرشی نفیس و لوح یادبود از طرف محمدباقر قالیباف و تابلوی نقاشی از علی قاسمی توسط خانه هنرمندان به بازیگر «گاو»، «پستچی»، «آقای هالو» و ... تقدیم شد.
منبع : تسنیم
انتهای پیام/