به گزارش خبرنگار حوزه حوادث گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، اول خرداد سال 88 ماموران پليس منطقه پيروزي در جريان وقوع يك درگيري قرار گرفتند که بلافاصله موضوع را در دستور كار خود قرار دادند و با حضور در محل حادثه به تحقيق در اين رابطه پرداختند.
با حضور ماموران مشخص شد كه پسر جواني با ضربه چاقو كشته شده است. بنابراين ضارب دستگير شد و در بازجويي ها با اعتراف به جرم خود به ماموران گفت: من در ماشينم نشسته بودم كه مقتول مرا اشتباهي گرفت و به من حمله كرد. او با چوب به جانم افتاد و من هم براي دفاع از خودم با چاقو ضربه اي به او زدم و او را به قتل رساندم.
با اعتراف اين پسر در حاليكه از خانه وي مقدار زيادي كراك كشف شد، پرونده قتلش به دادگاه كيفري و پرونده مواد مخدرش به دادگاه انقلاب فرستاده شد. اين پسر در دادگاه كيفري به اتهام قتل محاكمه و به قصاص محكوم شد. او همچنين در دادگاه انقلاب نيز به اعدام محكوم شد. اما حكم قصاصش در ديوان عالي كشور تاييد نشد و پرونده براي رفع نواقص بار ديگر به شعبه 113 دادگاه كيفري استان تهران فرستاده شد.
متهم صبح ديروز بار ديگر در اين شعبه محاكمه شد و اينبار از خانواده اولياي دم تقاضاي بخشش كرد. او گفت كه قصد جنايت نداشته و خواست كه او را ببخشند.
خانواده اولياي دم نيز كه در ابتداي جلسه باز هم تقاضاي قصاص كرده بودند، تحت تاثير صحبت هاي متهم اعلام رضايت كردند. بنابراين هيات قضايي وارد شور شدند و متهم را با توجه به رضايت اولياي دم، به پرداخت ديه و زندان محكوم كردند. ولي متهم در دادگاه انقلاب همچنان محكوم به اعدام است.
انتهای پیام/
در ضمن انسان ممكن الخطاست نه جايز به قتل