این هپاتیت‌ها از طریق مواد خوراکی منتقل می‌شوند و انتقال خونی ندارند.اگر فوتبالیستی مبتلا به هپاتیت A و E از بطری کنار زمین استفاده کند، این بیماری از طریق ارتباط دهانی به فوتبالیست‌هایی که بعداً از آن بطری آب می نوشند منتقل می‌شود.
خوشبختانه هپاتیت‌هایی که از خوراکی منتقل می‌شوند بیشتر گذرا هستند و مزمن نمی‌شوند، البته ممکن است در برخی موارد به مرگ نیز منجر شود.
آنچه نگران‌کننده است و می‌تواند تبدیل به یک بیماری مزمن شود، بیماری هپاتیت B و C است که از طریق تماس خونی منتقل می‌شود.
هپاتیت B و C به نارسایی کبد منجر می‌شود و نگرانی در مورد این ویروس‌ها بیشتر است و به همین علت است که باید از همه ورزشکارانی که درگیری فیزیکی با یکدیگر دارند و تماس بدنی برقرار می‌کنند، آزمایش هپاتیت گرفته شود تا افراد مبتلا شناسایی شوند.هپاتیت B و C تا مدت‌ها نشانه‌ای نداشته و فرد مبتلا به بیماری خود آگاه نمی‌شود مگر اینکه از آنها آزمایش گرفته شود.
نکته قابل توجه این است که 70 درصد ایرانیان در کودکی هپاتیت A گرفته‌اند و اکنون بدنشان به این ویروس مقاوم شده است.
ویروس هپاتیت B و C از ویروس HIV بسیار قوی‌تر است و مدت‌ها زنده می‌ماند، بنابراین از خون خشک‌شده نیز قابل انتقال است و لازم است که لباس و بدن ورزشکاران از خون پاک شود.
ورزشکاران مبتلا باید درمان شوند و بعد اجازه شرکت در مسابقات را دریافت کنند، اما در عین حال ورزش کردن حرفه‌ای برای این افراد مشکلی ایجاد نمی‌کند.