به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،در حال حاضر بخش عمده مهاجرین افغان نسل دومی هستند که در ایران متولد شده‌اند. این نسل دوم به آموزش دسترسی داشته و تحصیل کرده‌تر است. با جامعه افغانستان آشنایی ندارد و وقتی به آن‌جا برمی‌گردد به عنوان غریبه دیده می‌شود. به آن‌ها در خود افغانستان ایرانیگَک، یعنی ایرانیزه شده می‌گویند.
میزان پذیرش مهاجران افغان ایران در کشور خودشان پایین است و ساختارهای افغانستان هم تناسبی با تحصیلات و مهارت‌هایشان ندارد.
از طرف دیگر آن‌ها در ایران زندگی می‌کنند، در ایران متولد شده‌اند اما به لحاظ ساختاری هم‌چنان تابعه افغانستان هستند. تمام قوانینی که در مورد مهاجرین به کار برده می‌شود، در مورد آن‌ها هم مصداق پیدا می‌کند. نسل دوم افغان‌ها عمدتا سطح سواد بالایی دارند. نیروی کار تحصیل کرده‌ای هستند که به زندگی در ایران تمایل دارند، در جامعه افغانستان جایی ندارند و هویت ایرانی دارند. ولی جامعه ایران هم آن‌ها را نمی‌پذیرد.
به همین دلیل این جمعیت دچار حاشیه‌نشینی دوگانه می‌شود؛ یعنی از این‌جا رانده و از آن‌جا مانده. در نتیجه این نسل دوم که تحصیلات دارد و دنبال پیشرفت است آینده‌ای برای خودش چه در یاران و چه در افغانستان متصور نیست.
اما در اثر بازشدن درهای اروپا به روی مهاجران، اتفاق جدیدی افتاده است. افغان‌ها به مهاجرت به اروپا تمایل پیدا کردهاند. مطالعات نشان می‌دهد تمایل به مهاجرت خیلی بالاست و شکل‌های مهاجرت‌شان هم غیرقانونی است. زمانی مقصد آن‌ها به سمت استرالیا و اندونزی بود، ولی قوانین اخیر استرالیا اجازه ورود آن‌ها را نمی‌دهد. کشورهای اروپایی مثل آلمان و اتریش بیشتر پذیرای مهاجران هستند.
از اردیبهشت امسال به بعد مهاجرت به سمت آلمان بیشتر شده و شبکه گسترده مهاجرتی از ایران به ترکیه، یونان و سپس آلمان اتفاق افتاده است. آن‌هایی که به سمت آلمان می‌روند جوانان نسل دومی هستند که در ایران متولد شده، تحصیل کرده و مهارت‌هایی هم کسب کردهاند. الان در اجتماع افغان‌ها شاهد این جریان مهاجرتی به سمت اروپا هستیم. بخشی به عنوان تحصیل‌‌کرده به اروپا می‌روند که تعدادشان اندک است، بیشتر بدون هیچ برنامه‌ای و به امید آینده بهتر کاری در کشورهای اروپایی به سمت آن‌جا روانه شده‌اند.
منبع: صدای اقتصاد
انتهای پیام/