به گزارش خبرنگار
باشگاه شبانه باشگاه خبرنگاران جوان،«اعتياد» که از ريشه «عادت» گرفته شده، به معنيِ تکرارِ يک کار براي کسب لذت است؛ تکراري که دلبستگي و وابستگي مي آورد. اعتياد مي تواند به موارد مختلف و متنوعي از جمله مواد مخدر، در قالب وابستگي جسمي و رواني شکل بگيرد.
مخدرهاي سنتي مثل ترياک و شيره، معمولاً سبب اعتياد جسمي مي شوند و مخدرهاي صنعتي مثل شيشه، معمولاً اعتياد رواني ايجاد مي کنند.
اعتياد جسمي يعني بعد از مصرف، به خاطر نيازِ بدنت، به مصرفِ دوباره رو مي آوري و اعتياد رواني يعني مصرفِ اوليه آنقدر از نظر رواني تو را وابسته کرده که مدام به دنبال فرصتي هستي تا دوباره تکرارش کني.
تجربه ثابت کرده، معمولاً آدم هايي به مخدرها رو مي آورند که در کنترل احساسات و هيجاناتشان ضعيفند و از عاملي بيروني مثل مخدر براي سامان دادنِ آشفتگي هاي دروني کمک مي گيرند. اينگونه افراد، انگار که اعتماد به نفسِ لازم براي مقابله با چالش هاي اطراف را نداشته باشند، يک جورهايي کم مي آورند و با پناه بردن به مخدر، در سراشيبي اعتياد مي افتند.
بيماري اعتياد، آسيب هاي زيادي دارد. آسيب هاي روحي و جسميِ فرد معتاد، يک روي سکه است اما روي ديگر سکه هم، آسيب هاي خانوادگيِ اين بيماري است. آسيب هايي که به شکل کلي، بيمار و خانواده اش را به محضِ رو به رو شدن با اين چالش، به فکرِ ترک اعتياد مي اندازد. منتها طبقِ يک اصلِ روانشناسي که معتقد است: «چون فرد در جامعه بيمار شده، در جامعه هم بايد درمان شود»؛ نبايد انتظار داشت فرد بيرون از خانه و در خلوت و تنهايي ترک کند.
فرد معتاد براي ترکِ اعتيادش، بيش از هر چيز نيازمند حمايت مادي و معنوي خانواده است. پرونده امروزِ «زندگي سلام»، راهنماي حمايت خانواده از فرد معتاد براي ترک اعتياد و بازگشتِ فرد بيمار به زندگيِ عادي است. با ما همراه باشيد.
انتهای پیام/