دیگر شنیدن تخریب ها و مبارزه با ساخت و سازهای غیر قانونی و خلاف آئین نامه های ساخت و ساز شهری و روستایی برای مردم عادی شده است. شاید این موضوع برای ما عادی باشد اما برای کسانی که سرمایه های خود را در این مسیر گذاشتند و از چند وچون این خرید بی اطلاع بودند خیلی هم خبر ساده و پیش و پا افتاده ای نیست. اگر آن افرادی که با نیت قبلی و از روی آگاهی اقدام به خرید زمین های مشکل سازکرده اند یا همان ها که در رسانه ها به اسم زمین خواران شناخته می شوند را کنار بگذاریم تکلیف ساختمان های افراد بی اطلاعی که با هزار امید، سرمایه خود را آن هم نه سرمایه بادآورده بلکه سرمایه ای که سال ها برای آن عرق جبین ریخته اند و حالا باید تخریب شود، چه می شود؟!
*انگشت اتهام برخی مسئولان به سمت یکدیگر چه نفعی برای مال باختگان دارد؟!
کافی است تا یک حادثه مثل سیل پیش آید تا برخی با بردن انگشت اتهام به سمت یکدیگر سعی در شانه خالی کردن خود از زیر بار مسئولیت داشته باشند.
شاید همین سیل چند وقت پیش در اطراف تهران هم یکی از این موضوع هاست. اتفاقی که دستخوش جبهه گیری های تعدادی از سازمان ها علیه همدیگر شد و هر کدام از آنها با متهم کردن سازمان و نهاد دیگری به دنبال متهم کردن دیگری می گشت. در آخر هم با خبر تخریب خانه ها و ویلاها و بولدوزرهایی در صحنه خیلی راحت اصل قضیه به باد فراموشی سپرده شد.
اما نکته ای که در این میان بیش از پیش جلب توجه می کند، حقوق صاحبان املاکی است که از روی ناآگاهی و به خاطر کسب منافع مسئولان مرتبط وقت دچارضرر شده اند چه می شود؟
*مالکانی که چوب اعتماد خود را خوردند!
سازندگانی که شاید از سر بی گناهی و فقط به خاطر اعتماد به مسئولان روستایی و شورایاری ها و ارگان های ذیربط مجوز گرفته اند و بنایی را ساخته اند و حالا با متهم شدن توسط نهادهای متولی برای غیر قانونی بودن ساختمانشان باید به دنبال جوابی برای این مجوزهای بی پشتوانه بگردند.
جوابی که شاید در گشت گذاری که با رفتن به سمت منطقه سولقان با آن روبرو شدیم، همین ناهماهنگی میان سازمان های مختلف بود. عده ای از صاحبان این خانه ها که دربوروکراسی های اداری و نبود شفافیت در پاسخگویی مسئولان شهری و به نوعی هم پوشانی در وظایف سازمانی گرفتار شده اند و حالا منتظر جوابی برای ضرر خود هستند.
نقشی که اگرمسئولان محلی و شورایاری ها در زمان اعطای مجوزهای ساخت ، درست اعمال می کردند دیگر این اتفاق های آتی بوجود نمی آمد.
در این رابطه مهدی حق بدری مدیر حریم شهری منطقه 5 شهرداری تهران ، در خصوص تخریب این ساخت وسازها می گوید: براساس تبصره ذیل ماده دو قانون نظارت برگسترش شهر تهران، شهرداری موظف است ابنیه و تاسیساتی که خارج از محدوده خدمات شهری ساخته می‌شود را تخریب نماید و با اکتفا به همین قانون تصویب شده، تمام ساخت و سازهایی که شروع به فعالیت کرده‌اند تخریب می شوند و اگر با دیوار کشی از امر تخریب جلوگیری شود با دستور قوه قضاییه این کار صورت می‌پذیرد.
*کار که از کار گذشت وارد گود می شوند
گفته این مقام مسئول ما را به خود وا داشت که چگونه می شود در حریمی که افرادی پیگیر و مسئول دارد اصلاً بنایی ساخته شود که حالا بخواهیم به فکر تخریب آن باشیم ؟! پیشگیری که باید یکی از وظایف این نهاد باشد و همان طور که در تعریف سازمانی آن هم آمده است چرا باید در خلأ باشد و حالا که کار از کار گذشته است وارد گود شوند و خودی نشان دهند؟!
حتی این پیگیری مسئولانه را می شد با نصب تابلوهایی در مسیر به گونه ای رقم زد تا خریدارانی که شناخت زیادی نسبت به منطقه ندارند با دیدن آن آگاه شوند تا دچار مشکلات بعدی نشوند!
حال باید گفت در این میان تکلیف مال باختگانی که از قبل این بی مسئولیتی ها و تعارض ها متضرر شده اند چه می شود.
ای کاش به جای اینکه بعد از وجود حادثه های مشابهی مثل سیل اخیر بخواهیم انگشت اتهام به سوی هم دراز کنیم ، با همگرایی و تعامل بین دستگاههای مسئول جلوی عواقب بعدی آن را می گرفتیم...
گزارش: افشین حیدری
انتهای پیام