به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ "نیکلاس برنز،" معاون وزیر امورخارجه سابق آمریکا در دولت جرج بوش، در آن دوران هدایت مذاکرات هسته‌ای با ایران را برعهده داشت و در حال حاضر استاد دانشگاه هاروارد است. وی در نشست دانشگاه ساوثرن مین اظهار داشت: من در یک ماه گذشته چند بار در جلسات استماع کنگره آمریکا شرکت کرده‌ام که برای بررسی توافق هسته‌ای وین بودند. نکته جالب توجه این است که جمهوری‌خواهان جلسه جدی برای بررسی توافق هسته‌ای وین برگزار نمی‌کنند و جلسات جدی، نشستهایی است که دموکراتها برگزار می‌کنند. این وضع، نگران کننده است زیرا توافق هسته‌ای، مهمترین اتفاق در عرصه تصمیمات سیاسی است که در سالهای اخیر در آمریکا رخ می‌دهد.
اعضای کنگره آمریکا نیز خودشان اذعان دارند که تصمیم گیری درباره تایید یا رد توافق هسته‌ای وین، مهمترین تصمیم دوران فعالیت سیاسی آنها است. اگر این مسئله تا این اندازه حائز اهمیت است و درنهایت به موضوع جنگ و صلح با ایران مربوط می‌شود، چرا در درون حزب جمهوری‌خواه درباره آن اصلا بحث نمی‌شود و فقط مواضعی در مخالفت با توافق هسته‌ای اتخاذ می‌شود. این مسئله بسیار ناراحت کننده است. جمهوری‌خواهان انتقادهای بسیار زیادی از "باراک اوباما،" رئیس جمهور آمریکا، مطرح کرده اند. من نیز خودم از اوباما انتقاد می‌کنم و از منتقدان شماری از تصمیمات او در حوزه مسائل مختلف هستم؛ اما باید دید عملکرد او به چه صورت بوده است. من از عملکرد او در زمینه توافق هسته‌ای حمایت می‌کنم. شاهد آن هستیم که خود اوباما شخصا وارد عمل شده و درباره توافق هسته‌ای درگیر شده است و سخنرانی می‌کند. او به خوبی می‌داند که اهمیت این مسئله تا چه اندازه ای است. او فردی بسیار باهوش است. محاسبات او نشان می‌دهد منافع آمریکا در این نهفته است که این توافق نهایی شود.
وی در ادامه افزود: نباید تصور کرد ایران غولی سه متری است. غول سه متری، ما هستیم. ما از ایران بسیار قدرتمندتر هستیم. اگر توافق هسته‌ای به شکست منجر شود، می‌توانیم از دست بالاتر در مقابله با ایران بهره بگیریم. منتقدان توافق هسته‌ای برخی مواقع مطالبی مطرح می‌کنند که بی پایه و اساس است. آنها می‌گویند رئیس جمهور اوباما، مردم را درباره این توافق ، گمراه کرده است و ما را در مسیر شکست هدایت می‌کند. این سخنان، بسیار اغراق آمیز است و مصداق انتقاد از اوباما نیست. درباره مسئله‌ای تا این اندازه حائز اهمیت، باید بحث‌هایی پیچیده در خصوص آن در داخل آمریکا انجام شود و نه اینکه به بحثهای سطحی اکتفا کنیم.
برنز در پاسخ به سوالی درباره چشم انداز ائتلاف علیه ایران گفت: ما با عملکرد خود در سالهای گذشته توانستیم همه کل جهان را علیه ایران، با هم متحد کنیم. سازمان ملل متحد چهار قطعنامه در شورای امنیت علیه ایران تصویب کرد که براساس آن، همه کشورهای جهان ملزم شوند ایران را تحریم کنند. بسیار سخت است که بتوان 195کشور جهان را برای مدتی طولانی در یک مسیر کنار هم نگاه داشت؛ اما با گذشت زمان، اوباما به این جمع بندی رسید که استمرار فشارها درقالب ائتلاف بین المللی علیه ایران و تحریم این کشور، بسیار دشوار است و شماری از کشورهای حاضر در این ائتلاف، می‌خواهند از این جریان خارج شوند. نشانه‌هایی وجود داشت مبنی بر اینکه اروپایی‌ها و چینی‌ها و دیگران می‌خواهند از تحریمها جدا شوند. در چنین فضایی بود که اوباما به سمت توافق هسته‌ای رفت. ما توانستیم به بهترین توافق ممکن دست پیدا کنیم. مخالفان توافق هسته‌ای در کنگره می‌گویند باید از این توافق خارج شود و بار دیگر علیه ایران تحریمهایی اعمال کرد و می‌توان ائتلاف علیه ایران را همچنان حفظ کرد. آنها می‌گویند نباید فعلا توافقی حاصل شود و باید منتظر توافق بهتر بود. اگر ما این کار را انجام بدهیم سه اتفاق ممکن است رخ بدهد. اتفاق نخست این است که ائتلاف جهانی همراه با آمریکا علیه ایران به تدریج از هم پاشیده خواهد شد. شاهد آن هستیم که ژاپن و هند و کشورهای دیگر به سمت تجارت با ایران می روند. اتفاق دوم آن است که رژیم تحریمها از بین خواهد رفت و درنتیجه، اهرم فشار نیز محو خواهد شد. اتفاق سوم آن است که همه محدودیتهای اعمال شده علیه ایران براساس توافق هسته‌ای اخیر که باعث محدودیت این برنامه برای مدت 10 تا 15 سال می‌شود، از بین می‌رود و ایران آزادانه قادر خواهد بود برنامه هسته‌ای خودش را بار دیگر دنبال کند. به نظر من، اگر همانطور که مخالفان توافق هسته ای می‌گویند، توافقی وجود نداشته باشد، ایران قویتر می‌شود و آمریکا ضعیف تر می‌شود. تجربه و نگاه منطقی من در مقام دیپلمات سابق آمریکا، موید چنین مسئله‌ای است.
برنز در پاسخ به سوالی درباره وضع سانتریفیوژهای ایران گفت: براساس توافق هسته ای، ساخت سانتریفیوژهای بسیار پیشرفته ایران محدود می‌شود. این وضع برای هشت تا ده سال آینده حاکم خواهد بود. البته ایران می تواند پس از پانزده سال، به ساخت سانتریفیوژهای پیشرفته ازقبیل سانتریفیوژ آر آی-6 و آر آی-7 و آی آر- 8 مبادرت کند. این سانتریفیوژها می توانند با سرعت بالاتر مواد شکافت پذیر را تولید کنند. اینکه در توافق هسته ای، بازه زمانی برای این محدودیت ایران در زمینه ساخت سانتریفیوژهای پیشرفته لحاظ شده است، نقص این توافق به شمار می رود؛ اما باید توجه داشت که اگر ایران تا زمان مشخص شده، بخواهد این کار را انجام بدهد، به صراحت به نقض توافق هسته ای مبادرت خواهد کرد. درعین حال، باید توجه داشت ایران قول داده است تسلیحات هسته‌ای نخواهد ساخت. اگر ایران بخواهد پس از پانزده سال در مسیر ساخت تسلیحات هسته‌ای اقدام کند، با آن برخورد خواهد شد. بی‌تردید، جانشین باراک اوباما و جانشین جانشین او قادر خواهند بود بار دیگر ائتلافی جهانی بوجود بیاورند و ایران را تحریم و مجازات کنند و در صورت لزوم از اقدام نظامی هم استفاده کنند. بنابراین می‌بینید که ما هیچ گزینه‌ای را رها نکرده‌ایم.
انتهای پیام/