علی فرزادی‌فر فوق تخصص روماتولوژی در گفتگو با خبرنگار
حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان اظهار داشت: ایجاد قولنج همان تشکیل حباب بین مایع مفصلی است که موجب تحریک گیرنده‌های عصبی داخل مفصل می‌شود و به این ترتیب مغز از پیدایش یک حالت غیرطبیعی در مفصل مطلع می‌شود.
وی گفت: در واقع ما به طور ناخودآگاه تلاش می‌کنیم پیام ناراحت کننده‌ای را که از مفصل‌ها به مغزمان رسیده است را رفع کنیم، به این ترتیب با ایجاد کشش مفاصل خود در حداکثر دامنه حرکت آنها، سعی می‌کنیم که این حباب گازی را بترکانیم که ترکیدن این حباب همان صدای قولنجی است که از آن لذت می‌بریم.
فرزادی‌فر با بیان اینکه برخی تصور می‌کنند که شکستن قولنج می‌تواند موجب التهاب مفاصل بدن شود، تأکید کرد: برخلاف بسیاری از تصورات شکستن عادتی مفاصل لزوما موجب آرتریت نمی‌شود و البته با انجام این عادت، بافت‌های اطراف مفصل در معرض آسیب‌های مختلف قرار می‌گیرند.
وی افزود: در واقع با تحت کشش قراردادن مفاصل، بافت‌های اطراف مفصل همچون عضلات، رباط‌ها و تاندون‌ها آسیب می‌بینند و در نتیجه در طولانی مدت امکان حرکات ظریف برای فرد از بین می‌رود.
فرزادی‌فر گفت: از طرف دیگر آسیب بافت‌های حمایتی اطراف مفصل، دامنه حرکت آن را به طور غیرطبیعی افزایش داده و احتمال در رفتگی آن را بالا می‌برد.
وی با بیان اینکه در هر صورت شکستن قولنج برای ایجاد احساس راحتی و درآوردن صدا به هیچ عنوان منطقی و صحیح نیست، خاطر نشان کرد: شکستن عادتی انگشتان دست و پا نیز عادتی نادرست است که در صورت تداوم و تکرار، می‌تواند به تغییر شکل و تورم کناره بند انگشتان منجر شده و در طولانی مدت موجب بروز درد در هنگام کار با دست یا پا خواهد شد.
انتهای پیام/