وی ادامه داد: یکی از این خصوصیات درون گرایی و بدون گرایی است که فرد درون گرا آمادگی بیشتر برای خودداری و تسلط بر نفس از خود نشان می دهد. و کمتر تمایل به حضور در جمع دارد ولی در برون گرایی فرد معمولاً دارای اعتماد به نفس بالایی است.
وی در مورد ارجح بودن این دو خصوصیت بیان کرد:
خیلی از افراد در جست و جوی این هستند که بدانند کدام یک از این دو برتری بر دیگری دارند. اما باید به این موضوع توجه کرد که هر کدام دارای نقاط قوت و ضعف هستند. بنابراین در موقعیت های مکانی متعادل هر یک می تواند بر دیگری ارجح تر باشند.
وی در خصوص نقش خانواده ها در رشد این افراد اظهار کرد: شاید ژن برون گرایی یا درون گرایی در فرد باشد. اما یادگیری محیطی، زمینه تربیتی، فرصت دادن نظرخواهی در جمع خانواده ها، مشارکت و به طور کلی استقلال فکر و عملی خود سبب ارتباط با دیگران می شود این افراد، در واقع هیجان هایشان را می شناسند (خودآگاهی).
وی در پایان خاطرنشان کرد: اگر کسی از موقعیت خود (درون گرایی، برون گرایی) رضایت ندارد. می تواند با یک تکنیک مناسب موقعیت خود را تغییر دهند. زیرا انسان درخت نیست که هر شرایطی را بپذیرد و در انتظار جابجایی از دیگران باشد. بلکه خودش می تواند با یک بینش تا عملکرد و نتیجه ی متفاوت به مقصود خود برسد.
انتهای پیام/