به گزارش خبرنگار
اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ چراغ راهنمایی و رانندگی که مانع بروز هزاران مورد خشونت جاده‌ای و خیابانی در سراسر جهان است، نسل قدیمی و غیرالکترونیک آن اولین بار در اواخر قرن نوزدهم میلادی در لندن و بیرون از ساختمان پارلمان انگلیس نصب شد، این چراغ‌های راهنمایی و رانندگی که برقی نبوده و با گاز عمل می‌کردند، افسران را مجبور می‌ساختند که به منظور کنترل و رفت و آمد خودروها به صورت دستی چراغ‌ها را تنظیم کنند.
استفاده از این چراغ‌ها عمر کوتاهی داشت و پس از وقوع انفجار در سال ۱۸۶۹ و نشت گاز و جراحت شدید یک افسر پلیس دیگر کاربردی نداشتند.
بیش از ۳۰ سال بعد نمونه‌ای از چراغ‌های راهنمایی و رانندگی برقی و نسل جدید در آمریکا تولید شد که با سیستم چراغ‌های قرمز و سبز شباهت داشت. در سال ۱۹۱۲ «لستر وایر»، بازرس سابق «سالت لیک سیتی» ایده‌ای اساسی و جدیدی مطرح کرد و مدت کوتاهی پس از آن چراغ‌های راهنمایی و رانندگی در سراسر آمریکا مورد استفاده قرار گرفت.
در سال ۱۹۲۰ این چراغ‌ها به زنگ‌هایی مجهز شدند که پیش از تغییر رنگ چراغ به رانندگان هشدار می‌داد. در سال ۱۹۹۰ بود که تایمرهایی در سر چهارراه‌ها و تقاطع‌ها نصب شد و به عابران پیاده اجازه می‌داد زمان عبور از خیابان را پیش از قرمز شدن چراغ تخمین بزنند.
امروزه چراغ‌های راهنمایی و رانندگی از سیستم‌های پیچیده‌ای برخوردار هستند که برای عبور دوچرخه، اتوبوس و خودروهای سواری نمادهای جداگانه‌ای دارند. همچنین در حالی که بیشتر کشورها طی دهه‌ها از سیستم چراغ‌های راهنمایی و رانندگی بهره می‌برند، برخی کشورها از این تجهیزات بی‌نیاز هستند که از آن جمله می‌توان به آدیس‌آبابا، پایتخت اتیوپی اشاره کرد.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/