سعید سید‌زاده تهیه‌کننده سینما در گفتگو با خبرنگار
حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص گردش مالی این روز‌های سینمای ایران گفت: گاهی فیلم‌هایی اکران می‌شوند که شرایط خوبی در پخش دارند و به تبع گردش مالی مناسبی را در سینما به وجود آورده‌اند و فکر نمی‌کنم مشکلی در این زمینه داشته باشیم.
وی افزود: فیلم‌سازی در ایران به دو صورت است. اول فیلم‌هایی که بر اساس سلیقه مخاطب و به نوعی برای پر کردن اوقات فراغت مخاطب تولید می‌شود که دارای شرایط مناسبی هستند و به آنها سینمای بدنه می‌گوییم.
سید‌زاده ادامه داد: نوع دیگر فیلم‌هایی است که نیاز جامعه انقلاب اسلامی ما است و این فیلم‌ها باید ساخته شود اما فکر می‌کنم سیاستگذاری‌ها و هماهنگی‌های لازم در ساخت، عرضه و متصل کردن این گونه فیلم‌ها به جامعه صورت نگرفته است.
وی عنوان کرد: شمایلی از سینما که شاهد آن هستیم به نوعی در داد و ستدهای سینمایی ناهمگونی ایجاد می‌کند که این را مطلوب و مناسب نمی‌بینیم.
این تهیه‌کننده اظهار داشت: من معتقدم جامعه برای اینکه سیاست‌های فرهنگی برنامه‌های فرهنگی‌اش تحقق یابد، نیازمند این است که با استفاده از ابزار هنر خواسته‌های خودش را تأمین کرده و این وظیفه سیاستگذاری عرصه فرهنگی است که با ایجاد شرایطی مناسب آن چیزی که نیاز جامعه است را بر‌آورده سازد تا جامعه به یک تعادل فرهنگی برسد.
تهیه‌کننده «به کودکان شلیک نکیند» ادامه داد: در حال حاضر جامعه ما درگیر یک ناهمگونی فرهنگی است و این همان چیزی است که بعضاً تحت عنوان تهاجم فرهنگی از آن یاد می‌کنند و وقتی که جامعه ما تعادل فرهنگی نداشته باشد بالطبع کاستی‌هایی را احساس می‌کنیم یا فکر می‌کنیم که دست و پای ما را در عرصه فرهنگ بستند و یا اینکه در عرصه فرهنگ به ما تعرض شده است.
وی افزود: برای اینکه ما به تعادل فرهنگی برسیم باید دسته دوم فیلم‌هایی که از آن نام بردیم در جامعه ما ساخته شود و از طرفی ساختار و عرضه مناسبی را برای آنها در نظر بگیریم.
سید‌زاده عنوان کرد: شاید 10 درصد فیلم‌های تولید شده تراز و برگشت مالی مناسبی داشته باشند و بقیه اینگونه نیست که دلیلش عدم هماهنگی و تعادل در عرضه است و به این خاطر با مشکلات روز به روز بیشتر برخورد خواهیم کرد.
تهیه‌کننده «زیباتر از زندگی» در خصوص هزینه تولید فیلم‌های حال حاضر سینما گفت: فاصله هزینه تولید یک فیلم خیلی زیاد شده،برخی فیلم‌ها با 300 میلیون تومان و برخی با 4 میلیون تومان ساخته می‌شوند البته این موضوع مهم نیست، مهم این است که فیلم ساخته شده تا چه حد می‌تواند روی جامعه تأثیر گذاشته و جامعه را غنای فرهنگی دهد و این مشکلی است که امروز کسی به آن توجه کافی ندارد.
وی ادامه داد: همه به فکر این هستند که هزینه و درآمد فیلم چقدر است و فقط به بخش تجاری آن توجه می‌کنند در صورتی که باید به بخش ارزشی یا کیفی فیلم توجه شود که این موضوع باعث می‌شود یک عدم تعادل در عرصه سینما بوجود آید.
وی افزود: باید توجه داشت غیر از سینما کل بخش هنری ما درگیر عدم تعادل شده که من فکر می‌کنم تکلیف سیاست فرهنگی ما هنوز مشخص نیست یعنی معلوم نیست چه کاری را قرار است در عرصه فرهنگ انجام دهند.
تهیه‌کننده «خداحافظ رفیق» ادامه داد: ما در عرصه فرهنگ انقلاب کردیم پس قاعده کار این است که باید بر اساس آن فرهنگ به مردم و ملت خوراک فرهنگی مناسبی دهیم که متأسفانه کمتر این اتفاق می‌افتد.
وی افزود: سینما یک تفنن نیست خوراکی است که باید مثل غذا خورده شود. در حال حاضر در سینما هم فیلم‌هایی ساخته می‌شود که بیشتر آنها فست و فود هستند و به جای اینکه روح انسان را تقویت کنند تحلیل می‌دهند و متأسفانه در سیاستگذاری فرهنگی کسی به این موضوع توجهی ندارد و خوراک خوبی را تهیه نمی‌کنند.
سید‌زاده ادامه داده: مسئولان فرهنگی باید توجه کنند وظیفه و مسئولیتی که به عهده آنها است را به بهترین شکل انجام دهند تا جامعه از بحران فرهنگی کنونی رهایی یابد و شرایط فرهنگی را به سمت مطلوب و نیاز واقعی جامعه سوق دهند.
وی بیان کرد: متأسفانه سلیقه فرهنگی مردم تحلیل رفته و به نازل‌ترین سطح رسیده به نحوی که با هر برنامه سطح پائین و کم کیفیتی راضی شده و اوقات خود را پر می‌کنند. این موضوع راه را برای افراد به ظاهر هنرمند و ارزشمند باز کرده یعنی کسانی که قصد آنها فقط پرکردن اوقات جامع بدون در نظر گرفتن مشکلات، دغدغه‌ها و نیازهای مردم است.
این تهیه‌کننده افزود: بحث دیگر مشکل فیلمنامه‌های ما است یعنی فیلمنامه‌نویس برای نوشتن کارهای ارزشمند بسته شده و فکر و اندیشه خوب جای خود را به مطالب کم ارزش داده است. نتیجه کار هم آثار نا‌مطلوبی است که با آن روبرو شده‌ایم.
سید‌زاده ادامه داد: تمام موارد مذکور باعث شده که اکثر فیلم‌ها عدم بازگشت سرمایه و شکست روبرو شوند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: تولید آثاری که نیاز جامعه ما است نیاز به مطالعه درست و دقیق و برنامه‌ریزی و سیاستگذاری دقیق‌تر و مدونی دارد که ان‌شاالله بتوانیم سینما و جامعه فرهنگی ایران را به سمت آنچه که تاریخ و دینمان از آنها یاد می‌کنند، ببریم.
انتهای پیام/