به گزارش اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ روزگاری نه چندان دور عباراتی نه چندان کم تعداد اما پرهیبت نظير ویژه، محرمانه، سری و... در حقیقت موانع راه اطلاع‌رسانی شفاف و البته دقیق بود. در آن زمان اهالی رسانه در صورت توفیق از گذر از خان اول یعنی حصول اطلاع اجمالی از یک خبر خاص در بندهای دیگر و مراحل بعدی تأمین صحت خبر چه مرارت‌ها که نمی‌کشیدند و چه مصائب که نمی‌دیدند. توفیق از گذر از خان تأمین صحت، حضور در معرکه تحصیل دقت خبر بود که به دلیل نبود شفافیت چنان که شایسته اطلاع‌رسانی حرفه‌ای بود، کار را بغرنج‌تر از هر زمان می‌کرد و این در حالی است که طی این مراحل در اغلب مواقع به فروش رفتن خبر در بازار سیاه شایعه ختم می‌شد و آنگاه که منبع خبری ضمن حصول اطمینان از صحت و دقت بر آن می‌شد تا خبر را منتشر کند، با خبری مواجه می‌شد به اصطلاح سوخته و بی‌بهره از صفت پرطمطراق ويزه بودن و محرمانگی.
اما امروزه روز، به برکت تقویت و توسعه فضای مجازی، سرعت انتشار در خبر درصدر نشسته است ، اگرچه اغلب طرفی در قدر دیدن نبسته و این صدرنشینی آنجا که حرفه‌ای‌گری رسانه‌ای باید باشد، لطماتی اساسی در مقوله صحت و دقت به انتشار خبر که اصلی‌ترین مقوله خبری است، وارد آورده است و این در حالی است که چنان چه دقت و صحت در خبر به قربانگاه سرعت فرستاده نشود، از آن جهت که به برکت فضای مجازی هیبت محرمانه‌ای، ویژه و سری بودن اخبار ریخته مبارکت‌ترین اتفاقي است که در این عرصه افتاده و تعميق نیز خواهد شد.
از اقتضائات شرایط جدید علیرغم تلاش جهت ارائه عملکرد سنجیده آن است که با محرمانه‌ها، ویژه‌ها و سری‌های خبری خداحافظی شود و حاصل آن که هر دستگاه و نهادی که عریان‌تر از گذشته در منظر افکار عمومی و نگاه تیزبین رسانه‌ها ظاهر شود کمتر مشمول انتقاد و البته گاهی سرزنش و توبیخ قرار خواهد گرفت.
نظر به آنچه گذشت و در شرایطی که حیات و ممات رسانه‌ها و به ویژه رسانه‌های مجازی در گرو مراجعه مخاطبین است و در عین حال در رسانه‌های مجازی جدید متر و سنجه اي به نام کلیک مهم‌ترین معیار محسوب می‌شود، باید به این نکته قویاً اهتمام ورزید که هدف وسیله را به هیچ وجه توجیه نمی‌کند و بايستي مراعات دقیق کرد که با هر قیمتی نمی‌توان و نباید مخاطب جذب کرد و مشتری خرید تا خلاء دسترسی به محرمانه ها، ویژه‌ها و سری‌های سابق و نبود جذابیت در خبرهای کنونی و بالاخره بی‌ذوقی‌ها و کم‌سلیقگی‌ها در جلب مخاطب را بدین شیوه ترسیم و اصلاح کرد. روی سخن با آن دسته از رسانه‌های فعال در عرصه مجازی است که بعضاً فریب زردنویسی‌ها، عقده‌گشایی‌ها، جناحی‌نگری‌های رایج در این فضا را می‌خورند و بی آن که بدانند حق بر کدام شاخه نشسته، بن را می‌برند، هر آنچه را دیده‌اند یا شنیده‌اند مستند می‌انگارند و بر صفحات وب به رشته تحریر درمی‌آورند. آیا مشاهده یک عکس موهوم که ممکن است در هر مکانی نظیر آن را تهیه کرد و بر مخاطب حقنه نمود، خلاف اصول حرفه‌ای‌گری رسانه‌ای نیست؟ آیا شنیدن یک ادعا و انعکاس بدون تحقیق آن در سطح رسانه‌ها، با اصول دقت و صحت در خبر منافات ندارد؟ آيا استفاده از عبارت هايي مثل گفته مي شود ، شنيده شده و ...رافع تكاليف اسلامي و حرفه اي ما است؟ آیا کدام رسانه معقول و موجه، دقت و صحت و البته شفافیت را فدای سرعت در آن چه اطلاع‌رسانی می‌داند و می‌خواند، می‌کند؟ گیرم چند یا چندین کلیک از این شیوه نصیب گردید؛ در محضر خلق و در پیشگاه خداوند با کدام گردن افراشته، حاضر خواهیم بود؟ آیا نه این است که إن السمع و البصر و الفواد کُل اولئک کإن عِنه مسئولا؟ به هر حال میدان امتحانی به وسعت کل شرافت حرفه‌ای رسانه‌ها در پیش روی اصحاب رسانه است و یقیناً طلب کلیک بی‌کلک یگانه راهی است که از همتایان غیرمعتقد و غیرمسلمان ممتازمان می‌کند و البته و بی‌گمان جسارت تنها در تولید و انتشار خبر خلاصه نمی‌شود، بلکه اقرار به اشتباه جسارتی طلب می‌کند که رسانه‌ای‌های راستین بدان معترف و مقر هستند.
انتهاي پيام/