به گزارش خبرنگار
حوزه آموزش و پرورش گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان؛ بی‌شک یکی از بزرگترین دغدغه‌های هر پدر و مادری از بدو تولد کودک توجه به مسئله تعلیم و تربیت اوست تا بهترین شرایط را برای رشد و تعالی فرزندشان ایجاد کنند، هرچه توجه به این مسئله بیشتر باشد و بهترین راهکار انتخاب شود طبیعتا بر فرد و حتی جامعه تاثیر بسیار بهتری دارد، در نتیجه در بعد توجه به تعلیم و تربیت و به بیان دیگر آموزش و پرورش فرزندان نیاز به کار همگانی دارد تا این فرآیند به بهترین شکل ممکن انجام شود.
چگونگی تعلیم و تربیت در کشور
کشور ما جزء اولین تمدن‌های شکل گرفته در دنیاست و به همین خاطر جوانه‌های توجه به تعلیم و تربیت بسیار سریعتر شکوفا شده است، در ایران باستان فلسفه آموزش و پرورش تربیت افرادی مفید برای جامعه بوده است و در آن زمان تعلیم و تربیت مبتنی بر شرایط اجتماعی و اقتصادی بود و در طول این مدت آموزش‌ها شامل سه مرحله بوده است، مرحله اول مربوط به آموزش خانواده، مرحله دوم آموزش عمومی بود که از هفت سالگی آغاز و تا 15 سالگی ادامه می‌یافت و مرحله سوم آموزش اختصاصی بود که با رشد هیجانات در فرد مرتبط بود. برنامه‌های آموزشی بر مبنای تعالیم دینی، اخلاقی، تربیت بدنی و خواندن و نوشتن بود که در برهه‌ای از زمان برنامه آخر محدود به قشری خاص می‌شد. هر چند این دوران با کاستی‌هایی همراه بوده است اما کلیات آن با توجه به بعد زمان خود قابل تحسین است.
زمان رسمی آغاز تعلیم و تربیت در کشور
تعلیم و تربیت به طور رسمی در ایران با همکاری دولت و با تاسیس دار‌الفنون در سال 1228 آغاز شد و در سال 1299 با افزودن درس اصول تعلیم شکل رسمی پیدا کرد. در واقع دار‌الفنون نخستین دانشگاه به شمار می‌آید.
سیر تحولی نظام آموزشی در آموزش و پرورش
نخستین برنامه‌ریزی مدون برای شکل‌گیری نظام آموزشی در دو مقطع دبستان و دبیرستان در سال 1331 شکل گرفت و از سال 36 اجرایی شد و تا پایان سال تحصیلی 49-50 ادامه یافت. دوره بعدی نظام آموزشی (دوره چهار‌ساله متوسطه) از مهر 53 اجرا و تا سال 70-71 ادامه یافت و دوره بعدی که از مهر 71 آغاز شد مشتمل بر نظام آموزشی پنج ساله ابتدایی، سه سال راهنمایی و سه سال متوسطه و یکسال پیش‌دانشگاهی بود.
آغاز طرح نظام جدید آموزشی
نظام آموزشی پیکره اصلی هر جامعه‌ای را تشکیل می‌دهد و تغییرات در آن به منزله تغییر در بسیاری از شرایط جامعه است.
نظام آموزشی دوره متوسطه قریب به 40 سال است که وجود داشته و در طی این دوران با تغییرات جزئی متناسب با شرایط همراه بوده است و حال راه تحولی بنیادین را در پیش گرفته است. تحولی که شاید برای خانواده‌ها و دانش‌آموزان هم چنان نامأنوس است و در واقع عقب گردی به گذشته است که باید این موضوع از منظر کارشناسان تعلیم و تربیت بررسی شود که تا چه حد این تحول بر وضعیت کشور اثر مثبت دارد.
حذف قطعی مقطع پیش‌دانشگاهی
غلامرضا عبد‌الوند عضو شورای عالی آموزش و پرورش درباره این موضوع گفت: نظام آموزشی بر مبنای 12 سال پایه‌ریزی شده است که تقسیم‌بندی شش، سه، سه انجام می‌گیرد و طبق اصل 31 قانون اساسی آموزش و پرورش رایگان و همگانی سهم هرکدام از افراد جامعه است.
وی افزود: طرح نظام جدید آموزشی از مهر 91 بر اساس مصوبه شورای‌عالی آموزش و پرورش به ریاست رئیس جمهور ابلاغ شد و بر این اساس هر ساله یک پایه به نظام جدید افزوده و یک پایه از نظام قدیم حذف می‌شود که با احتساب این شرایط در سال تحصیلی 97-98 آخرین سال برگزاری دوره پیش‌دانشگاهی است و بعد از آن نظام جدید به طور کامل تغییر می‌کند.
مسائل پیش روی نظام جدید آموزشی
عبد‌الوند در این خصوص خاطرنشان کرد: با توجه به فرمایشات مقام معظم رهبری با توجه به سند تحول بنیادین، تغییرات نظام آموزشی بعد از 40 سال بسیار ضروری است.
عضو شورای عالی آموزش و پرورش همچنین بیان کرد: با وجود نیاز به این تغیرات و مثبت تلقی کردن این امر اما مشکلاتی در این باره مطرح است از جمله اینکه به زیرساخت‌ها و زیرنظامها برای اجرای طرح توجه کافی نشده است. این زیرنظامها شامل نیروی انسانی متخصص، مالی، اقتصادی، کتب درسی، رهبری و مدیریت، فضا و تجهیزات، پژوهش و ارزشیابی است که باید قبل از اجرای طرح یعنی تا قبل از سال 90-91 توجه می‌شده است.
با اجرای این طرح به طور شتاب زده در پایه ششم ابتدایی به دلیل عدم وجود نیروی متخصص و تغییر سریع کتب درسی، دانش‌آموزان این پایه با کمبود‌های آموزشی مواجه شدند که ممکن است این خلأ در سال‌های آتی تحصیلی هم آنان را تحت تاثیر قرار دهد. از طرف دیگر کمبود شدید معلم در این پایه و تجمع معلمان در دوره راهنمایی مشاهده شد.
وی افزود: این تحول شتاب زده در برخی موارد به دلیل محدودیت فضا منجر به اسکان دانش‌آموزان در فضای نامناسب آموزشی گردید.
چاره جویی‌های لازم برای بهبود نظام آموزشی
با توجه به اینکه اجرای طرح برای موفقیت نیاز به زمان و همکاری‌های چند جانبه از سوی بسیاری از نهاد‌ها دارد بنابراین نظام جدید آموزشی در مدارس هم نیاز به زمان دارد تا وزارت آموزش و پرورش با ابعاد مثبت و منفی طرح بیشتر آشنا شود و در جهت تقویت و یا حذف آن بکوشند و بهره‌گیری از نظرات کارشناسان این امر بسیار کمک کننده است.
در این راستا عضو شورای عالی آموزش و پرورش خاطرنشان کرد: برای اجرای بهتر طرح نیاز به معلمان متخصص در تمامی پایه‌های تحصیلی است و دانشگاه فرهنگیان بستر مناسبی برای آموزش تخصصی است و بر این مبنا فارغ‌التحصیلان این مرکز سال 95 وارد حرفه معلمی خواهند شد. هر چند در حال حاضر برگزاری کلاس‌های ضمن خدمت برای آموزش بهتر انجام می‌شود اما این دوره‌ها برای تربیت نیروی متخصص کافی نیست.
وی یادآور شد: مشکل اساسی تربیتی، فرهنگی، آموزشی، اقتصادی آموزش و پرورش تعدیل نیرو است، به این معنا که نیرو‌ها با توزیع مناسب در مدارس مستقر شوند با این راهکار به آموزش و پرورش جوان، متخصص و به روز دست خواهیم یافت.
گفتنی است سیاست به کارگیری پنج هزار نیروی جدید استخدامی در صورت قرارگیری در مسیر صحیح، به بهبود شرایط آموزشی کمک بسزایی خواهد کرد.
انتهای پیام/