به گزارش خبرنگار دفاعی_امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در میان تمام حکومتهایی که در طول تاریخ فرصت حاکمیت بر مردم را به دست آورند به دوران زمامداری بزرگ مردی می‌رسیم که نمونه عملی از یک مدیریت کاملا الهی برای تمامی مدیران و کارگزاران در همه‌ی دوران به حساب می‌آید در این میان سیره‌ی نظامی مولای متقیان و امیر فرماندهان از جایگاه برجسته‌ای برخوردار است. او کسی است که در فرماندهی حقیقتا مدیریتی "لاریب فیه" را به تمامی معنا به نمایش گذاشت و"هدیً للمتقین" برای یک نظامی مومن اعم از فرمانده و فرمانبر به حساب می‌آید.
اوج حکمت نظامی امیر القائدین را می‌توان در نامه 53 نهج‌البلاغه خطاب به جناب مالک اشتر مشاهده کرد.
آنجا که امام علی (ع) می‌فرمایند: ((سپاهیان به اذن خدا دژهای مردم و زیور والیان و مایه‌ی ارجمندی دین و وسیله‌ی امنیت هستند و مردم جز با بودن آنها پایدار نمی‌مانند.))
حجت‌الاسلام و المسلمین قهرمانی معاون تربیت و آموزش سازمان عقیدتی سیاسی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در این باره به خبرنگار دفاعی_امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان گفت:این کلام مختصر اما پر معنا نشان از جایگاه رفیع نیروهای مسلح در نگاه امام علی (ع) دارد.توجه ویژه ان حضرت به نیروهای مسلح برگرفته از نگاه قرآنی ایشان است در قران کریم آیات فراوانی پیرامون جهاد آمده که می‌توان به آیه‌ی معروف 60 سوره انفال و آیه‌ی 200 سوره آل عمران اشاره کرد که پیرامون آمادگی در برابر دشمنان و ایجاد توانمندی تا جایی که دشمن را از تعدی باز دارد سخن به میان آورده است.
***صنعت دفاعی از دیدگاه امام علی (ع)
در دوران حکومت کوتاه امیر مومنان توجه به توانمندی‌های نظامی از جایگاه خاصی برخوردار بود.حجت الاسلام قهرمانی در این باره افزود: در دوران حکومت مولا علی (ع) نیازهای دفاعی به طور کامل تامین گردید به گونه‌ای که شرایط مانند دوران صدر اسلام و اوایل حکومت پیامبر که از لحاظ تجهیزاتی مسلمین با حکومت های قدرتمند آن دوران مانند روم و ایران قابل قیاس نبودند، کاملا متفاوت گشته بود و نیروهای مسلح حکومت علوی از لحاظ تجهیزات دفاعی که در آن زمان شاخصه آنها اسب‌های تندرو و شمشیر و ادوات زرهی مخصوص آن دروان بود کاملا مجهز بودندتا جایی که مقایسه‌ی آنها با حکومت‌های مقتدری مانند روم که به آن اشاره شد در آن برهه بی معنا بود.
همچنین از لحاظ مالی هم سپاهیان امیر مومنان از پشتوانه بسیار خوبی بهره مند بودند.
***نترس بودن رزمنده مساوی با کارآمدی در میدان کار زار
از منظر امیر المومنین (ع) شجاعت در کنار بصیرت جز مهمترین مولفه‌های یک رزمنده مطلوب به حساب می‌آمد گرچه متاسفانه در برهه‌ای مانند جنگ صفین مشاهد می‌کنیم که به دلیل عدم وجود بصیرت میان نیروهای لشگر آن حضرت این جنگ نه در میدان کارزار بلکه با خدعه عمر و عاص و جهل نیروهای لشگر امام به شکست انجامید.
امیر سرتیپ خرم طوسی فرمانده قرارگاه راهیان نور ارتش پیرامون نهراسیدن امام علی (ع) از مرگ به خبرنگار دفاعی امنیتی باشگاه خبرنگاران جوان گفت: از مهمترین ویژگی‌های شخصیتی مولای متقیان این بود که مرگ برای ایشان امری حل شده به حساب می‌آمد همانطور که در روایات آمده حضرت هرگز به پشت خود زره نمی‌بستند که معنای این حرکت آن است ایشان هیچگاه به دشمن پشت نمی‌کردند.
***اصالت یک نظامی در کنار تامین معاش ویژگی نیروهای مسلح علوی
از منظر امیر فرماندهان اعضای نیروهای مسلح می‌بایستی افراد اصیل و با ریشه باشند در همین رابطه در نامه معروف ایشان به مالک اشتر می‌خوانیم: ((برای فرماندهی سپاهیان کسی را برگزین که خیر خواهی او برای خدا و رسول (ص) بیشتر باشد، دامان او پاکیزه‌تر وشکیباییش بیشتر باشد، در مقابل قدرتمندان با قدرت برخورد کند، درنظامیان افرادی با خانواده‌های ریشه دار و سوابق درخشان و با شخصیتی حساب شده را انتخاب کن آنها از کسانی باشند که سلحشور، بخشنده و بلند نظرند.))
امیر سرتیپ خرم طوسی دراین باره عنوان کرد: در کنار این ویژگی‌ها امیر مومنان وظایفی را هم برای حکومت تعریف می‌کند به گونه‌ای که توجه حکومت به نیازهای مالی نیروهای مسلح امری با اهمیت به حساب می‌آید تا جایی که نتیجه‌ی آن توجه رزمنده را صرفا به مقوله‌ی جنگ و جهاد معطوف می‌دارد و او از لحاظ تامین معاش دغدغه‌ای نخواهد داشت.
***توجه بیشتر به سرباز؛ ویژگی فرمانده علوی
هنگامی که به نامه سراسر حکمت امام (ع) به جناب مالک اشتر دقت می‌کنیم به جمله‌ای برمی‌خوریم که می‌فرماید: ((برگزیده‌ترین فرمانده تو کسی باشد که از همه بیشتر به سربازان کمک می‌رساند، همانا مهربانی به سربازان دلهای آنان را به سمت تو می‌کشاند. این معنای واقعی فرماندهی اسلامی را در حکومت علوی آشکار می‌سازد.))
***ولایتمداری در مسلک سربازی علوی؛ وقتی علی در کنار پیامبر بی ادعاست
نگاه امام علی (ع) به پیامبر اکرم(ص) در میان جنگ هم نگاه امام به ماموم است که می‌توان آن را الگویی بی بدیل برای افسران و سربازان به حساب آورد.
امیر سرتیپ خرم طوسی در این باره به واقعه‌ای تاریخی اشاره کرد و افزود: در جنگ خیبر وقتی پیامبر از یک رزمنده خواست به میدان برود او استنکاف کرد و به همین ترتیب نفر دوم و سوم، تا انکه نوبت به امام علی (ع) رسید در آنجا بود که آن فتح بزرگ به دست الهی حضرت امیر انجام گرفت ودر قلعه خیبر به دست آن حضرت کنده شد.ما وقتی دقت می‌کنیم متوجه می‌شویم که امیر مومنان(ع) در زمان پیامبر تا وقتی آن حضرت از ایشان نمی‌خواستند که به میدان برود هرگز امام علی (ع) در جایگاه یک فرمانبر ادعایی نمی کرد و حتی تا وقتی از ایشان نظر خواهی نمی‌شد آن بزرگوار حتی اظهار نظر هم نمی‌فرمودند.
بی‌شک اگر بخواهیم زندگی و سیره‌ی رفتاری امام علی (ع) را واکاوی کنیم هرگز نمی‌توانیم به عمق دریای حکمت آن حضرت دست یابیم و فقط در پایان می‌توانیم بگوییم:
این شرح بی نهایت برگیست از هزاران
گزارش از میثم پوراعظم
انتهای پیام/