سایر زبان ها

صفحه نخست

سیاسی

بین‌الملل

ورزشی

اجتماعی

اقتصادی

فرهنگی هنری

علمی پزشکی

فیلم و صوت

عکس

استان ها

شهروند خبرنگار

وب‌گردی

سایر بخش‌ها

قم؛

زندگینامه امام حسن مجتبی(ع)

امام حسن مجتبی(ع) دومین امام ما شیعیان است که زندگی نامه این امام بزرگ وار حاکی از تلاش های ان حضرت در زنده نگه داشتن اسلام است.

به گزارش گروه استانهای باشگاه خبرنگاران از قم؛ امام حسن (ع ) در شب نیمه ماه رمضان سال سوّم هجرت در مدینه تولد یافت . وى نخستین پسرى بود كه خداوند متعال به خانواده على و فاطمه عنایت كرد.

 القاب امام

لقب هاى ایشان: سبط، سید، زكى ، مجتبى است كه از همه معروفتر (مجتبى ) مى باشد.

 پیامبر اكرم (ص ) به امام حسن(ع) و برادرش امام حسن(ع) علاقه خاصى داشتند و بارها مى فرمودند كه حسن و حسین فرزندان منند و به پاس همین سخن امام علی(ع) به سایر فرزندان خود مى فرمودند: شما فرزندان من هستید و حسن و حسین فرزندان پیغمبر خدایند.

 امام حسن(ع) هفت سال و خرده اى زمان جد بزرگوارش را درك نمود و در آغوش مهر آن حضرت بسر برد و پس از رحلت پیامبر (ص ) كه با شهادت حضرت فاطمه (س)دو ماه یا سه ماه بیشتر فاصله نداشت ، تحت تربیت پدر بزرگوار خود قرار گرفت .

 امام حسن (ع ) پس از شهادت پدر بزرگوار خود به امر خدا و طبق وصیت آن حضرت ، به امامت رسید و مقام خلافت ظاهرى را نیز اشغال كرد، و نزدیك به شش ماه به اداره امور مسلمین پرداخت . 

 اخلاق
 
امام حسن (ع ) از جهت منظر و اخلاق و پیكر و بزرگوارى به رسول اكرم (ص ) بسیار مانند بود.


 كمالات انسانى

امام حسن (ع ) در كمالات انسانى یادگار پدر و نمونه كامل جدّ بزرگوار خود بود. تا پیغمبر (ص ) زنده بود، او و برادرش حسین در كنار آن حضرت جاى داشتند، گاهى آنان را بر دوش خود سوار مى كرد و مى بوسید و مى بویید.

سرشت و طینت امام

در سرشت و طینت امام حسن (ع ) برترین نشانه هاى انسانیت وجود داشت . هر كه او را مى دید به دیده اش بزرگ مى آمد و هر كه با او آمیزش ‍ داشت ، بدو محبت مى ورزید و هر دوست یا دشمنى كه سخن یا خطبه او را مى شنید، به آسانى درنگ مى كرد تا او سخن خود را تمام كند و خطبه اش را به پایان برد. 

 
 بیعت مردم با حسن بن على (ع ) 

هنگامى كه حادثه دهشتناك ضربت خوردن على (ع ) در مسجد كوفه پیش ‍ آمد و مولى (ع ) بیمار شد به ایشان دستور دادند كه در نماز بر مردم امامت كند، و در آخرین لحظات زندگى ، او را به این سخنان وصى خود قرار داد:

(پسرم ! پس از من ، تو صاحب مقام و صاحب خون منى ). و حسین و محمّد و دیگر فرزندانش و رؤ ساى شیعه و بزرگان خاندانش را بر این وصیت گواه ساخت و كتاب و سلاح خود را به او تحویل داد و سپس ‍ فرمود:

(پسرم ! رسول خدا دستور داده است كه تو را وصى خود سازم و كتاب و سلاحم را به تو تحویل دهم . همچنانكه آن حضرت مرا وصى خود ساخته و كتاب و سلاحش را به من داده است و مرا ماءمور كرده كه به تو دستور دهم در آخرین لحظات زندگیت ، آنها را به برادرت حسین بدهى ).
 
شهادت
 
 بر طبق روایت در تاریخ ۵ ربیع‌الاول این امام شیعیان به شهادت رسیدند. علت شهادت امام حسن مجتبی (ع)را مسمومیت توسط جعده همسر حسن، دختر اشعث بن قیس رهبر قبیله کنده می‌دانند.

انتهای پیام/س

برچسب ها: قم ، زندگی نامه ، امام ، حسن ، مجتبی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.