به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران به نقل از تبیان،کسی که زیاد استغفار کند، خداوند از هر اندوهی برایش گشایشی فراهم کند و از هر سختی ،راه خروجی و از جایی که گمان ندارد روزی‌اش دهد.
امیرمومنان علی(علیه السلام) از پیامبر گرامی(صلی الله علیه و آله و سلم) نقل می فرماید که آن حضرت فرمود:
«تعطروا بالاستغفار لا تفضحنکم روائح الذنوب»؛(۱) با استغفار، خود را معطر و خوشبو کنید تا بوی متعفن گناهان شما را رسوا نسازد.
اگر بخواهیم خودمان را از بوی گناه در امان نگه داریم باید پس از هر کاری که گمان می کنیم در آن خطا و گناهی مرتکب شده‌ایم، استغفار کنیم؛ زیرا استغفار موجب می شود که انسان در دنیا گرفتار عذاب الهی نشود.
خداوند به صراحت در قرآن کریم می فرماید: دو عامل بازدارنده، استغفار و وجود پیامبر(صلی الله و علیه وآله و سلم)، در اختیار امت است که بدان می توانند از عذاب الهی در امان بمانند.(۲)
امام صادق(علیه السلام) می‌فرماید: پیامبر اکرم(صلی الله و علیه وآله و سلم) از مجلسی برنمی خواست مگر این که بیست و پنج بار استغفار می‌کرد.(۳) این استغفار برای آن است که آثار سوء سخنان و رفتارهای دیگران در شخص باقی نماند و یا اگر کاری بیهوده و لغو باشد تاثیری نداشته باشد.
راه درمان
گناه یک بیماری است ، همانند بیماری هایى كه بر اثر یک سلسله علل عارض بدن مى شود، نوعى از بیمارى است كه به دنبال امورى عارض بر قلب و نفس و ظاهر و باطن انسان مى گردد، و چنانكه بیماری هاى بدن با مراجعه به طبیب و گرفتن نسخه و خوردن دارو قابل علاج است، براى بیماری هاى معنوى هم طبیبان معالجى هست كه با مراجعه به آنان، و معرفت به دستوراتشان و عمل كردن به آن دستورات، بیمارى از قلب و روح و اعضا و جوارح ریشه كن مى شود، هر چند زیاد و سنگین و مزمن شده باشد! طبیب این نوع از بیماری ها، خداوند مهربان و انبیا و امامان علیهم السلام و علماى ربّانى هستند.
نسخه ى حق براى علاج گناه گنهكار ، قرآن و نسخه ى انبیا و امامان علیهم السلام و علماى ربّانى، گفتار حكیمانه و نصایح مشفقانه و مواعظ دلسوزانه ى آن هاست.
رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم در گفتارى خطاب به اهل گناه مى فرمایند:
«أیُّهَا النَّاسُ انْتُم كَالمَرْضَى، وَرَبُّ العَالَمِینَ كَالطَّبِیبِ، فَصَلاحُ المَرضَى فِیمَا یَعْمَلُهُ الطَّبیبُ وَیُدَبِّرُهُ لَافِیمَا یَشْتَهِیهِ المَریضُ وَیَقْتَرِحُهُ» (۴) ؛شما اى اهل گناه! همچون بیماران هستید و پروردگار عالمیان چون طبیب است، صلاح مریض در عمل و تدبیر طبیب است، نه در اشتهاى بیمار و خواسته هاى او.
از انبیا و امامان و عالمان ربّانى، در معارف الهیه و در روایات و احادیث نورانیه نیز تعبیر به طبیب شده.
«یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلى تِجارَةٍ تُنْجِیكُمْ مِنْ عَذابٍ أَلِیمٍ* تُوْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُجاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ ذلِكُمْ خَیْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ* یَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ یُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ مَساكِنَ طَیِّبَةً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ ذلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ» «۵».
اى كسانى كه ایمان آورده اید! آیا شما را به تجارتى دلالت كنم كه شما را از عذاب دردناک نجات مى دهد؟ به خدا و رسولش ایمان آورید، و با مال و جان در راه خدا بكوشید، این تجارت براى شما بهتر از هر تجارتى است اگر بدانید، با این تجارت خداوند گناهان شما را مى بخشد و وارد بهشتهایى مى كند كه زیر درختانش نهرها جاریست، و در باغهاى عدن منازل پاكیزه به شما عنایت مى كند، این همان سعادت بزرگ است.
مردى گنهكارم و در برابر گناه صبر و طاقت ندارم، مرا موعظه كن. حضرت به او فرمودند: پنج چیز را انجام بده، بعد از آن هر گناهى را خواستى مرتكب شو. اول: رزق خدا را نخور، هر گناهى را انجام ده. دوم: از ولایت خدا خارج شو، سپس هر گناهى را خواستى بیاور. سوم: جایى را بطلب كه خداوند تو را نبیند، آنگاه گناه كن. چهارم: وقتى ملك موت براى گرفتن جانت آمد او را از خود دفع كن، سپس گناه انجام بده. پنجم: زمانى كه مالک دوزخ تو را وارد دوزخ كرد تو وارد آتش مشو، سپس هر معصیتى را خواستى انجام ده
درهای گناه را ببندیم
روایت شده مردى به محضر حضرت حسین علیه السلام شرفیاب شد و عرض كرد:
مردى گنهكارم و در برابر گناه صبر و طاقت ندارم، مرا موعظه كن. حضرت به او فرمودند: پنج چیز را انجام بده، بعد از آن هر گناهى را خواستى مرتكب شو.
اول: رزق خدا را نخور، هر گناهى را انجام ده. دوم: از ولایت خدا خارج شو، سپس هر گناهى را خواستى بیاور. سوم: جایى را بطلب كه خداوند تو را نبیند، آنگاه گناه كن. چهارم: وقتى ملك موت براى گرفتن جانت آمد او را از خود دفع كن، سپس گناه انجام بده. پنجم: زمانى كه مالک دوزخ تو را وارد دوزخ كرد تو وارد آتش مشو، سپس هر معصیتى را خواستى انجام ده. (۶)
گناه یک بیماری است ، بیماری ای که در وجود ما ایجاد بوی بد متعفن می کند ، این بیماری با توبه از بین می رود ، جایگاهش ضد عفونی و تطهیر می شود، و برای اینکه در مقابل آن واکسینه شویم باید گوش به هشدارهای خداوند متعال و ائمه علیهم السلام و علمای ربّانی باشیم .
پی نوشت ها:
۱- وسائل الشیعه، ج ۱۶، ص ۷۰؛ نیز بحارالانوار، ج ۶، ص ۲۲؛ أمالی، شیخ طوسی، ج ۱، ص ۳۸۲
۲- انفال، آیه ۳۳
۳- کافی، کلینی، ج ۲، ص ۵۰۴؛ و نیز عده الداعی، ۲۵۰
۴- عدة الداعى: ۳۷، البال الأول فى الحث على الدعاء؛ ارشاد القلوب: ۱/ ۱۵۳،
۵- صف (۶۱): ۱۰- ۱۲
۶- بحار الأنوار: ۷۵/ ۱۲۶، باب ۲۰، حدیث ۷
انتهای پیام/