صد دانه یاقوت با دست بسته
در بین تابوت با جسم خسته
خیلی غریب است یاقوت در خاک
او آسمانی است فرزند افلاک
یاقوتها را در خاک و خاشاک
دستی نهان کرد از قوم ضحاک
یاقوتها را در خاک می کاشت
افسوس یاقوت جان در بدن داشت
او خاک می ریخت او دست و پا زد
نه دست و پا نه ! انگشت و پا زد
حیف است رحمی رویش چه زیباست
اهل زمین نیست غواص دریاست
سرخ است و گلگون نامش شهید است
با استخوانی از ره رسیده است
ماراهم شفاعت کنید.......
فاطمه
۲۲:۵۶ ۲۶ خرداد ۱۳۹۴
تا پای جان دلداده فرمان مولاییم طوفان اگر بارد چه غم ما مرد دریاییم
فاطمه
۱۴:۲۹ ۲۶ خرداد ۱۳۹۴
امنیت و ارامش واسایش خودم رو مدیون شهدا هستم.و ابن ها بالاترین ارزش هاست که ایران سربلند و با غرور ایستاده با غرور
رضا
۱۲:۳۱ ۲۶ خرداد ۱۳۹۴
روحتون شاد
لطفی
۰۸:۵۲ ۲۶ خرداد ۱۳۹۴
ما زنده ایم و نزد پروردگار خود روزی میخوریم ومنتظر فرج و یاری امام خود شما هستید ایا
نیلوفر
۰۳:۰۹ ۲۶ خرداد ۱۳۹۴
فقط میتونیم بگیم شرمنده ایم.
شما باز امدید تا تلنگری باشد برای زندگیمان..
نجف زاده
۰۲:۳۸ ۲۶ خرداد ۱۳۹۴
خداوند شهدای ایران را با شهدای کربلا محشور کنه دورد بر خانواده های شهدا و جانبازان وازاگان امنیت وارامش حال را از صدقه سری این عزیزان داربم
ناشناس
۰۰:۳۶ ۲۶ خرداد ۱۳۹۴
شهدا زنده اند
بهاره
۲۲:۵۵ ۲۵ خرداد ۱۳۹۴
سلام بر 175غواص و خط شکن شهید.زبانم از گفتم خوبیهای شما قاصر است.شما در قلب ما هستید و همیشه در قلب من زنده اید.سلام بر تمام شهدای راه اسلام
نجف زاده
۲۲:۵۳ ۲۵ خرداد ۱۳۹۴
خداوند شهدای ایران را با شهدای کربلا محشور کنه دورد بر خانواده های شهدا و جانبازان وازاگان امنیت وارامش حال را از صدقه سری این عزیزان داربم
زهرا
۲۲:۵۱ ۲۵ خرداد ۱۳۹۴
برادر شهیدم سلام
خیلی وقتها با خودم فکر میکنم در مقابل خون به زمین ریخته شما چه میتوانم انجام دهم که شرمندتان نشوم، افسوس که هیچ کاری رشادتها و جوانمردی شما را جبران نمیکند. سیاهی چادرم را مدیون سرخی خون شما هستم...
مهتاب
۲۲:۴۴ ۲۵ خرداد ۱۳۹۴
مرواریدهای خاکی در دریایی از استقامت فرو رفتند تا اوج انسانیت رابه ما زمینی ها یادآور شوند.روحشان شاد و یادشان تا ابد ماندگار
نجف زاده
۲۲:۲۵ ۲۵ خرداد ۱۳۹۴
خداوند این شهدا رو با شهدای کربلا محشور کنه
امید
۲۲:۱۷ ۲۵ خرداد ۱۳۹۴
مردان خدا پرده‌ی پندار دریدند یعنی همه جا غیر خدا یار ندیدند
هر دست که دادند از آن دست گرفتند هر نکته که گفتند همان نکته شنیدند
یک طایفه را بهر مکافات سرشتند یک سلسله را بهر ملاقات گزیدند
یک فرقه به عشرت در کاشانه گشادند یک زمره به حسرت سر انگشت گزیدند
جمعی به در پیر خرابات خرابند قومی به بر شیخ مناجات مریدند
یک جمع نکوشیده رسیدند به مقصد یک قوم دویدند و به مقصد نرسیدند
فریاد که در رهگذر آدم خاکی بس دانه فشاندند و بسی دام تنیدند
همت طلب از باطن پیران سحرخیز زیرا که یکی را ز دو عالم طلبیدند
زنهار مزن دست به دامان گروهی کز حق ببریدند و به باطل گرویدند
چون خلق درآیند به بازار حقیقت ترسم نفروشند متاعی که خریدند
کوتاه نظر غافل از آن سرو بلند است کاین جامه به اندازه‌ی هر کس نبریدند
مرغان نظرباز سبک‌سیر فروغی از دام گه خاک بر افلاک پریدند
این شعر رو تقدیم می کنم به روح پاک تمامی شهدایی که جز خدا هیچ چیز روح پاکشان را به مادیات کره نزد روحشان شاد و یادشان گرامی باد
الهامی
۱۶:۲۸ ۲۵ خرداد ۱۳۹۴
آنک
آسمان دریایی ست
که آغوش می گشاید
برای غواص های پرنده !
*یدالله گودرزی
احمد
۱۴:۰۵ ۲۵ خرداد ۱۳۹۴
درود بر مردان راستین خدا که همه چیز خود را درراه دفاع از این آب وخاک فدا کردند/در قلب تاریخ جاو دانه خواهید ماند
ناشناس
۱۳:۱۴ ۲۵ خرداد ۱۳۹۴
درود بر شما مردان
احسان
۱۳:۱۱ ۲۵ خرداد ۱۳۹۴
در مقابل ما چه کردیم آیا آرمان هایشان را حفظ کردیم من یکی ک شرمنده ام ک نتونستم کاری انجام بدم
احسان
۱۳:۱۱ ۲۵ خرداد ۱۳۹۴
در مقابل ما چه کردیم آیا آرمان هایشان را حفظ کردیم من یکی ک شرمنده ام ک نتونستم کاری انجام بدم
محمد
۱۱:۱۷ ۲۵ خرداد ۱۳۹۴
شهدا شرمنده ایم...ولی آسوده بخوابید که خط قرمز ما خاک ایران عزیز است...هرچند هرچه بود از دوست بود و دشمن بهانه
حسین
۰۱:۵۹ ۲۵ خرداد ۱۳۹۴
شهیدان زنده اند الله اکبر به خون اغشته اند الله اکبر.....شهیدان نور سرزمین ایران هستند.
در بین تابوت با جسم خسته
خیلی غریب است یاقوت در خاک
او آسمانی است فرزند افلاک
یاقوتها را در خاک و خاشاک
دستی نهان کرد از قوم ضحاک
یاقوتها را در خاک می کاشت
افسوس یاقوت جان در بدن داشت
او خاک می ریخت او دست و پا زد
نه دست و پا نه ! انگشت و پا زد
حیف است رحمی رویش چه زیباست
اهل زمین نیست غواص دریاست
سرخ است و گلگون نامش شهید است
با استخوانی از ره رسیده است
ماراهم شفاعت کنید.......
شما باز امدید تا تلنگری باشد برای زندگیمان..
خیلی وقتها با خودم فکر میکنم در مقابل خون به زمین ریخته شما چه میتوانم انجام دهم که شرمندتان نشوم، افسوس که هیچ کاری رشادتها و جوانمردی شما را جبران نمیکند. سیاهی چادرم را مدیون سرخی خون شما هستم...
هر دست که دادند از آن دست گرفتند هر نکته که گفتند همان نکته شنیدند
یک طایفه را بهر مکافات سرشتند یک سلسله را بهر ملاقات گزیدند
یک فرقه به عشرت در کاشانه گشادند یک زمره به حسرت سر انگشت گزیدند
جمعی به در پیر خرابات خرابند قومی به بر شیخ مناجات مریدند
یک جمع نکوشیده رسیدند به مقصد یک قوم دویدند و به مقصد نرسیدند
فریاد که در رهگذر آدم خاکی بس دانه فشاندند و بسی دام تنیدند
همت طلب از باطن پیران سحرخیز زیرا که یکی را ز دو عالم طلبیدند
زنهار مزن دست به دامان گروهی کز حق ببریدند و به باطل گرویدند
چون خلق درآیند به بازار حقیقت ترسم نفروشند متاعی که خریدند
کوتاه نظر غافل از آن سرو بلند است کاین جامه به اندازه‌ی هر کس نبریدند
مرغان نظرباز سبک‌سیر فروغی از دام گه خاک بر افلاک پریدند
این شعر رو تقدیم می کنم به روح پاک تمامی شهدایی که جز خدا هیچ چیز روح پاکشان را به مادیات کره نزد روحشان شاد و یادشان گرامی باد
آسمان دریایی ست
که آغوش می گشاید
برای غواص های پرنده !
*یدالله گودرزی