به گزارش
خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران : سالمندی دوره‌ایست که هر انسانی ممکن است آن را تجربه کند. دوره ای که به ظاهر فارغ از هیاهوی جوانیست اما قلبی تپنده دارد از خاطرات تلخ و شیرین همان جوانی .
در روایات اسلامی از زبان معصومین (ع) بارها بر رعایت افراد سالمند تاکید شده است، تا جایی که پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند: برکت در بزرگان ماست. وجود بزرگان در خانه و خانواده مایه‌ی افزایش برکت است و استفاده از تجربه بزرگان و گوش دادن به پندهای دلسوزانه و بدست آوردن دل‌آنها دریایی از برکت و آرامش را زندگی انسان‌ها وارد می‌کند.
چون خداوند به پیران صالح نظر لطف دارد. بنابر چنین آموزه‌هایی، سالمندان در بین ما ایرانیان همیشه از جایگاه و احترام ویژه‌ای برخوردار بوده‌اند و واژه‌ی سالمند در بین مردم ما معمولا مترادف با مفاهیمی چون خردمندی و فرزانگی است.
*احترام یا بی‌مهری؟؟
افزایش تعداد سالمندان رها شده در خیابان خبریست که علی ربیعی وزیر رفاه آن را عنوان نموده است.خبری تلخ و تامل برانگیز!
پدر و مادری که روزگار خوش جوانی را با آسایش فرزندان خود معاوضه نموده اند، اکنون به بهانه های مختلف مورد بی‌مهری همین فرزندان واقع می‌شوند و این موضوعیست که در فرهنگ والای ما ایرانیان هیچ جایگاهی ندارد.حفظ احترام و ابراز محبت به سالمندان همواره مورد توجه بزرگان دین ما بوده است.
*دوست داشتن سالمندان بدون هیچ قید و شرطی
زندگی ماشینی امروز همراه با تحولات اجتماعی و فرهنگی بسیار ، هر یک افراد را به نحوی درگیر دغدغه ها و مسائل مختلف نموده است.
فاطمه پیداد مشاور خانواده در اینخصوص می‌گوید،گاهی اوقات به بهانه‌هایی چون نداشتن حوصله و خستگی و فشار کار، روابط بین افراد تحت تاثیر این تحولات قرار می‌گیرد.
علاوه بر کاهش فعالیت‌های جسمانی و روانی شخص سالمند ، کمرنگ شدن روابط عاطفی و رفت و آمدهای خانوادگی نیز از عواملی هستند که سبب دلخوری و ناراحتی سالمندان می شوند.به تدریج که افراد خانواده هر یک به نحوی از فرد سالمند فاصله می گیرند، شخص دچار افسردگی خواهد شد،چرا که در این دوران علاوه بر مراقبتهای پزشکی، به مراقبتهای عاطفی و رفتاری نیز نیازمند است.
هر چه رابطه فرد در دوران سالمندی با اجتماع خود به ویژه اعضای خانواده و دوستانش پررنگ‌تر باشد سبب تقویت روحیه سالمند شده و از میزان استرس، دلهره و نگرانی او می‌کاهد.
*ارتباط با محیط به صورت فعال
شخص سالمند به علت کهولت سن و محدودیت‌های جسمی نمی تواند در انجام بسیاری از کارها نقش موثر و قابل توجهی داشته باشد.
او که سالیان سال در اجتماع و خانواده خود از جایگاهی برخوردار بوده، اما در حال حاضر بعلت ناتوانی جسمی و محدودیت‌هایی که به علت بالا رفتن سن با آنها دست و پنجه نرم می کند در فعالیت‌ها و امور روزمره در بسیاری از موارد به فراموشی سپرده می‌شود.
کنار گذاشتن شخص سالمند بعلت ناتوانی جسمی‌اش ، سبب بروز این تفکر که نمی‌تواند هیچ سودی به اطرافیانش برساند می‌شود و افکاری از این دست سالمند را آزار می‌دهد.
سازنده، تلقی کردن حضور فرد سالمند در زندگی اجتماعی ، از جمله مواردیست که با احترام و ارج نهادن به او سبب بالندگی و کاهش نگرانی‌هایش می‌شود.
گزارش : فرزانه فراهانی
انتهای پیام/
پدر از فرزندش پرسید: «این چیه؟» پسر پاسخ داد: «کلاغ».
پس از چند دقیقه دوباره پرسید: «این چیه؟» پسر گفت: «بابا من که همین الان بهتون گفتم، کلاغه.»
بعد از مدت کوتاهی پیر مرد برای سومین بار پرسید: «این چیه؟» عصبانیت در پسرش موج میزد و با همان حالت گفت: «کلاغه کلاغ!»
پدر به اتاقش رفت و با دفتر خاطراتی قدیمی برگشت. صفحه ای را باز کرد و به پسرش گفت که آن را بخواند. در آن صفحه این طور نوشته شده بود: امروز پسر کوچکم ۳ سال دارد. و روی مبل نشسته است هنگامی که کلاغی روی پنجره نشست پسرم ۲۳ بار نامش را از من پرسید و من ۲۳ بار به او گفتم که نامش کلاغ است. هر بار او را عاشقانه بغل می‌کردم و به او جواب می‌دادم و به هیچ وجه عصبانی نمی‌شدم و در عوض علاقه بیشتری نسبت به او پیدا می‌کردم.