به گزارش
حوزه احزاب و تشکلهای باشگاه خبرنگاران، حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی شب گذشته(9 خرداد) در حرم مطهر امام خمینی(س)، به ضرورت‌های انتصاب افراد به مناصب حکومتی در روایات اشاره کرد و گفت: بر اساس فرمایش پیامبر اکرم(ص)، اگر شخصی در جامعه اسلامی مسئولیتی را بپذیرد و افرادی بدون صلاحیت را از روی دوستی یا مصلحت‌اندیشی به کار گمارد، لعنت خدا برای اوست، از او هیچ توبه و کفاره‌ای پذیرفته نمی‌شود تا زمانی که به جهنم وارد شود.
وی ادامه داد: این روایت به معنای آن است که اگر کسی به قدرت برسد و به دلایل مختلفی مثل ترسیدن از بالادست خود، به دست آوردن دل کسی که در بود و نبود او تأثیر دارد و یا با هدف برداشتن فشاری از خود، مسئولیتی را به فردی بدهد که لیاقت ندارد، لعنت خداوند برای اوست.
حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی اضافه کرد: چنین عملی قطعا حق‌الناس به حساب می‌آید و شخصی که چنین کاری از او سر بزند باید از تک تک مردم جامعه برای حقوقی که از آنان زایل شده یا حقی که استیفا نشده، حلالیت بطلبد. بنابراین در روایت گفته شده که لعنت خداوند بر چنین کسی باد، لعنتی که قابل خرید نیست و با توبه نمی‌توان آن را رفع کرد.
تولیت آستان امام خمینی(ره) در ادامه به روایتی دیگر از پیامبر اکرم(ص) درباره احتیاط در امر حکومت‌داری اشاره کرد و افزود: هر سلطانى را قُرقگاهى است و قرقگاه خدا حلال و حرام اوست، اگر چوپانى گله گوسفند خود را کنار قرقگاه بچراند این خطر وجود دارد که ناگهان وارد قرقگاه شوند. تأکید این روایت بر این است که احتیاط باید کرد، اگر کسی مسئولیت قرقگاه الهی را بر عهده گیرد، در واقع مسئولیت جان، مال، ناموس و آبروی مردم را برعهده گرفته است. اگر مسئولیت این قرقگاه را به فردی نا اهل بدهد و او به محدوده آن تجاوز کند، لعنت خدا برای اوست.
وی با تأکید بر ضرورت احتیاط در انتخاب افراد برای مناصب حکومتی تصریح کرد: مسئولیت مانند یک نردبان است که هم می‌توان از آن بالا رفت، هم می‌توان با سر به زمین افتاد و ضروری است که در انتخاب‌ها مراقب باشید به گونه‌ای که از سر محبت، دوستی یا در راستای منافع شخصی‌تان نباشد.
حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی در بخش دیگری از سخنان خود به تفاوت میان راه صواب و ناصواب اشاره کرد و گفت: برخی عرفا معتقدند میان اولین مرحله سلوک و رسیدن به خداوند 100 منزل است برخی دیگر می‌گویند 1000 منزل. اما برخی دیگر معتقدند یک قدم است؛ یک قدم بر نفس خود نه دیگری بر کوی دوست. میان راه صواب و ناصواب و انتخاب درست و نادرست هم همین یک قدم فاصله وجود دارد.
تولیت آستان امام خمینی(ره) گفت: روایتی از امام صادق(ع) موجود است که در آن از ایشان پرسیدند: گفته می‌شود که شخص مریض نباید روزه بگیرد، اما حد این مریضی چقدر است؟ امام صادق(ع) در پاسخ گفتند: انسان بر نفس خود آگاه است و خودش بهتر می‌داند.
وی ادامه داد: قطعا هر فرد بهتر از هر کسی از نیت خود آگاه است، بنابراین نیت شما از اینکه پست و مقامی را به زید بدهید یا به عمرو برای خودتان آشکار است و بدانید که نیت خوب منجر به تعالی می‌شود و نیت بد به جز همه مصائبی که با خود به همراه دارد، لعنت خدا را می‌آورد.
حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی در ادامه اظهار کرد: امام صادق(ع) در روایتی تکان‌دهنده می‌فرمایند که صاحبان امر در سه چیز نباید کوتاهی کنند، یکی حفظ مرزها که علاوه بر مباحث امنیتی، حفاظت از مرزهای فرهنگی و اقتصادی کشور را نیز شامل می‌شود، به گونه‌ای که نگذارند بی تدبیری‌ها و هیجانات مرزها را نا امن کند. دوم رسیدگی به شکایات و اهمیت دادن به درد دل مردم و سوم اینکه کسانی را به کار گمارند که صلاحیت دارند.
وی با بیان اینکه لازمه پا گذاشتن روی نفس، شجاعت است، تأکید کرد: یکی از ویژگی‌های امام که هرکس به ایشان نزدیک تر بود درک بهتری از آن داشت، پا گذاشتن روی نفس بود. کسی که پا روی نفس خود می‌گذارد شجاع است و آن کس که از این کار خودداری می‌کند در حقیقت به علت ترسی است که دارد و می‌خواهد از خودش محافظت کند.
حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی در پایان گفت: باید این بعد شخصی حضرت امام را مد نظر قرار دهیم. این به معنای نفی مصلحت اندیشی نیست، بلکه به معنای آن است که نباید نیت شما نفع شخصی باشد یا پیشبرد کارتان. فرق امیر المؤمنین علی(ع) و معاویه در استفاده از علوم روز نبود، بلکه نیت‌هایشان بود. حضرت علی(ع) برای خدا مصلحت اندیشی می‌کرد، اما معاویه برای خودش.
انتهای پیام /