به گزارش
خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، انقراض یا نابودی گونه ای وضعیتی در زیست شناسی و بوم شناسی است که به پایان کار یک گونه گفته می‌شود.انقراض هنگامی پدید می آید که واپسین عضو یک گونه می میرد و آن گونه نمی تواند با زایش و تولید مثل طبیعی به زندگی خود ادامه دهد. این موضوع با گذر زمان مشخص می شود زیرا اطمینان دقیق از نابود شدن یک گونه به پیدا نشدن آن گونه در آینده بستگی دارد.
نابودی ناگهانی یک گونه می تواند اثرهای بدی بر دیگر گونه های وابسته داشته و نابودی آن ها را نیز در پی داشته باشد، به این روند زنجیره انقراض می گویند.
کشورمان، ایران، به علت قرار گرفتن میان دو منبع آبی بزرگ شامل دریای خزر در شمال و خلیج فارس و دریای عمان در جنوب و همچنین وجود کوهستان، جنگل و کویر در آن، در زمره کشور های است که از تنوع اقلیمی، گیاهی و جانوری بالایی برخوردار است.
بدیهی است بی توجهی به این ظرفیت شگرف زیست محیطی و عدم برنامه ریزی برای حفاظت از گونه های جانوری مختلف در کشور، موجب از بین رفتن این گونه ها و ضربات جدی به محیط زیست کشور خواهد بود.
برهان ریاضی استاد دانشگاه در مصاحبه با خبرنگار ما در این باره میگوید:هر گونه ای در یک اکوسیستم از بین برود،آن اکوسیستم به همان نسبت ، تمام خودکفایی و خودگردانی خود را از دست می دهد و ناپایدار می شود. هر کدام از گونه ها اعم از گیاهی و جانوری ،از اکوسیستم حذف شود پایداری محیط از بین میرود و محیط مذکور در معرض تخریب قرار میگیرد.
*بیش از 70 گونه جانوری ایرانی در فهرست قرمز
براساس اعلام منابع رسمی، هم اکنون بیش از 70 گونه جانوری در کشورمان، خط قرمز اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) را گذرانده و در فهرست سرخ این اتحادیه بین المللی قرار گرفته اند.
گونه هایی مانند شیر ایرانی و ببر مازندران هم اکنون منقرض شده اند.
گونه های همچون گورخر، یوزپلنگ ،خرس سیاه، گوزن زرد نیز در خطر انقراض قرار دارند و اگر فکری به حال این گونه ها نادر و ارزشمند نشود به زودی به سرنوشت شیر ایرانی و ببر مازندران گرفتار خواهند شد.
این در حالی است که به گفته بسیاری از کارشناسان حوزه محیط زیست،در صورت مدیریت صحیح بخش حیات وحش و داشتن برنامه راهبردی برای حفاظت از گونه های جانوری، میتوان بهره برداری از گونه ها را به طور محدود، تجویز کرد.
سهیل سبحان استاد دانشگاه و کارشناس مسایل محیط زیست در اینباره تصریح میکند:اگر روند حفاظت از گونه های جانوری به درستی انجام شود، برنامه های مدیریتی به طور صحیح اعمال گردد واین گونه ها زاد وولد مناسب و بهینه ای داشته باشند و نرخ رشد جمعیت آنها مثبت باشد، بهره برداری از آنها اشکالی ندارد.به گفته این کارشناس، این موضوع در راستای توسعه پایدار،در بیشتر کشوره های جهان انجام می شود.
به هر حال آنچه مسلم است و همه ی کارشناسان برآن صحه می گذارند، جدی بودن خطر انقراض گونه های جانوری در کشورمان است.معضلی که حل آن نیازمند عزم و اراده مسولین و مردم و برنامه ریزی نهادهای دست اندرکار است.آنچه نباید در این خصوص مورد غفلت واقع شود،استفاده از ظرفیت هم فکری با دانشگاهیان و نیز بهره گیری از تجارب بین المللی در این زمینه است.
گزارش از سمیرا احمدپور/
انتهای پیام/