به گزارش
باشگاه خبرنگاران ؛ نزار قباني شاعر عاشقانه هاست. اما اين شاعر عاشقانه ها، براي شعر ميهني و سياسي اش نيز شهرت جهاني يافته است. قباني اعتراف مي كند: «من از خانواده اي هستم كه شغل آنها عاشقي است. عشق با كودكان اين خانواده زاده مي شود. در خانواده ما هر طفلي در سن ١٥ سالگي پير است و در كار عشق و عاشقي، صاحب طريقه اي...»
١٦ ساله بود كه پرنده شعر بر شانه هايش نشست: نخستين مجموعه شعرش هم مجموعه اي عاشقانه بود و اينگونه شعر گفتن تا آخر عمرش يعني ٧٥ سالگي كه در لندن درگذشت با او همراه بود. روز آخر در بيمارستان در مورد آرزويش نوشته بود كه او را در دمشق به خاك بسپارند: جايي كه زهداني براي آموختن شعر و خلاقيت به او بود و اين شهر بود كه الفباي ياسمن را به او اعطا كرد. در نهايت هم به آرزويش رسيد و روز بعد از مرگش در دمشق به خاك سپرده شد.
احمد پوري كه پيش تر شعرهاي اين شاعر سوري را به فارسي ترجمه كرده بود، حالاگزيده اي از اشعار او را با عنوان «عشق با صداي بلند» با همكاري مريم حيدري، نويسنده و مترجم ايراني عرب زبان به فارسي ترجمه كرده است. اين كتاب از سوي انتشارات نگاه منتشر شده و در نمايشگاه كتاب امسال عرضه خواهد شد.
شايد بتوان گفت كه يكي از ويژگي هاي اين كتاب نشان دادن وجه ديگر اين شاعر عاشقانه سرا باشد. در اين كتاب شعرهاي ميهني و سياسي او هم آمده است.
نزار در دوره نخستين عاشقانه سرايي خود، ديدگاهي سنتي درباره عشق و زن داشت، از دهه ٧٠ به بعد، هم از حيات و آزادي زن به دفاع برخاست و هم از مشروعيت مقاومت در فلسطين.
اين شاعر سوري يك تنه در برابر سنت ها و ستم هاي جامعه مردسالار ايستاد و وظيفه دفاع از عشق به زن و رها كردن او از قفس صاحبان حرمسرا را به عهده گرفت. هنگامي كه از او پرسيده مي شد كه آيا او يك انقلابي است، در پاسخ مي گفت: «عشق در جهان عرب مانند يك اسير و برده است و من مي خواهم كه آن را آزاد كنم. من مي خواهم روح و جسم عرب را با شعرهايم آزاد كنم. روابط بين زنان و مردان در جهان ما درست نيست.»
در شعر معاصر عرب گرايش به مضامين اجتماعي و سياسي به چشم مي خورد. شعر او بيانگر همه آن چيزي است كه انسان معاصر را به چالش مي كشد و ما ردپايي از همه بحران ها و نابساماني هاي سياسي و اجتماعي اين عصر را در زندگي، روحيات و آرزوهاي او مي بينيم. با اين وجود اشعار سياسي و اجتماعي اين شاعر با اشعار عاشقانه او آميخته شده است.
او در ۱۹۴۴از دانشكده حقوق در دمشق فارغ التحصيل و در وزارت خارجه سوريه به كار مشغول شد: در شهرهاي قاهره، لندن، بيروت و مادريد خدمت كرد و پس از وحدت مصر و سوريه سفير اين جمهوري متحده در چين شد. در ۱۹۶۶ كار ديپلماسي را رها كرد و فقط به شعر پرداخت. با شكست و عقبنشيني۱۹۶۷اعراب در مساله فلسطين، از شعر عاشقانه به شعرسياسي و شعر مقاومت رويآورد.
به گفته پوري، نزار قباني شاعري است كه او را بيشتر با شعرهاي عاشقانه اش مي شناسند و او سعي كرده در اين اثر جنبه ديگري از اين شاعر را نشان دهد تا مخاطبان ديد وسيع تري از او داشته باشند.
اين گزيده ، مجموعه اي از شعرهايي است كه پوري آنها را از كتاب هاي مختلف انتخاب كرده كه تاكنون به صورت گسترده اي ترجمه نشده اند.
پوري، معيار انتخاب اين شعرها را سليقه مي داند، همان نكته اي كه تاكنون در گزيده هاي ديگري كه ترجمه كرده به آن توجه داشته است.
او البته يادآور مي شود كه شعرهاي سياسي قباني بخش كوچكي از اين كتاب را تشكيل مي دهند و نويد مي دهد كه اين شعرها بسيار خوب هستند و از خواندن آنها تعجب خواهيد كرد.
مريم حيدري، مترجم زبان عربي در اين ترجمه با پوري همكاري داشته است. تمام شعرهاي كتاب با مطابقت متن انگليسي با عربي به فارسي ترجمه شده اند.
اين اثر چهار صد صفحه اي كه از سري گزيده هايي است كه انتشارات نگاه منتشر مي كند در نمايشگاه كتاب امسال عرضه خواهد شد.
نويسنده: زينب كاظم خواه
روزنامه اعتماد، شماره 3231 به تاريخ 8/2/94
انتهای پیام/