به گزارش
سرویس بین‌الملل باشگاه خبرنگاران؛ انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا، فرایندی پیچیده و بسیار پرهزینه است که تقریباً هیچ شباهتی به انتخابات در نظام‌های حکومتی مشابه آن ندارد.
رقابت‌های انتخاباتی 2016 جمهوری‌خواهان، که قرار بود منظم‌تر از معمول پیش برود و شبیه دورۀ 2012 نشود، اکنون به چیزی شبیه یک هرج و مرج غیر‌منتظره تبدیل شده که مملو از حامیان مالی و سرمایه‌داران مختلفی است که به‌طور پیوسته، باران پول‌های خود را بر سر نامزدهای این حزب می‌ریزند.
قوانین حاکم بر انتخابات آمریکا، همواره مورد انتقاد بسیاری از افکار عمومی داخل و خارج از این کشور قرار داشته است. منتقدین، نقش برجستۀ پول در انتخابات آمریکا را با اصول دموکراسی، ناهماهنگ دانسته و معتقدند کنترل ساز و کارهای تبلیغاتی به‌دست میلیاردرهای حقیقی و حقوقی باعث تأثیر شدید بر نتایج انتخابات خواهد شد.
کمیته اقدام سیاسی یا PAC، ستادی است که نامزدهای اصلی در آمریکا باید آن را همزمان با شروع رقابت‌های انتخاباتی شان تشکیل بدهند. تشکیل این قبیل کمیته‌ها 2 کاربرد دارد؛ یکی اینکه نامزد انتخاباتی مورد نظر را، که شاید چندان هم برای مردم شناخته شده نباشد، در معرض دید قرار می‌دهند و دیگر اینکه آزمونی برای سنجش میزان محبوبیت آن نامزد خواهند بود.
در آمریکا اگر یک نهاد، بیش از 2 هزار دلار برای تأثیرگذاری بر نتایج یک انتخابات فدرال هزینه کند، به آن نهاد، "کمیته اقدام سیاسی" اطلاق می‌شود که کارش طرفداری یا مخالفت با یک نامزد است.
در گذشته، حداکثر کمک مالی که به کمیته‌های اقدام سیاسی می‌شد، بسیار کمتر از مبالغ فعلی بود. تا اینکه در سال 2010، دادگاه عالی آمریکا در پرونده‌ای موسوم به "اتحاد شهروندان در برابر کمیسیون انتخابات فدرال"، لوایح گذشته را لغو و اعلام کرد این کمیته‌ها می‌توانند به کمپین‌های انتخاباتی، کمک‌های نامحدود مالی ارائه کنند. آن دادگاه همچنین تصریح کرد این کمیته‌ها محدودیتی برای هزینه کردن در انواع فعالیت‌های مرتبط با انتخابات نیز نخواهند داشت.
این قانون باعث شد کمیته‌های مذکور به دلیل قدرتی که برای تأثیر بر انتخابات آمریکا پیدا کردند به "کمیته‌های عالی اقدام سیاسی" یا super PAC معروف شوند.
به گزارش روزنامه واشینگتن پست، جِب بوش، فرماندار سابق فلوریدا، روز یکشنبه در جمع حامیان مالی خود گفت، تاکنون ده‌ها میلیون دلار برای "کمیته‌های عالی اقدام سیاسی" او جمع‌آوری شده است. البته به گفته کارشناسان، این چیزی نیست که برای رقبای او دور از دسترس باشد. کمیته های عالی حمایت کننده از مارکو روبیو، توانسته اند تنها در دو هفته 20 میلیون دلار را برای او تضمین کنند. حامیان تِد کروز و اِسکات واکر نیز توانسته اند چیزی حدود 30 میلیون دلار را تا اینجای کار برای نامزدهای مورد حمایت شان فراهم کنند.
به نوشته این روزنامه، هیچ گاه سابقه نداشته که نامزدهای انتخابات، با این حجم وسیع از مبالغ هنگفت برای رسیدن به کاخ سفید با هم رقابت کنند. "فیل کاکس"، که یکی از استراتژیست های جمهوری خواهان است و به عنوان مسئول کمیته های عالی حامی "کریس کریستی" توانسته حمایت دست‌کم 2 میلیاردر آمریکایی را برای او فراهم کند، می گوید: "نامزدها با پشتوانه مالی قابل توجهی در انتخابات مقدماتی در ایالت های مربوطه رقابت می کنند."
بعضی از شخصیت های حاضر در فعالیت های انتخاباتی نامزدها اذعان دارند که به خاطر وجود حامیان ثروتمند در این دوره از رقابت ها، شاید دیگر یک نامزد مجبور نباشد در ابتدا رأی ایالت های آیووا و نیوهمپشایر را از آن خود کند تا بلکه بتواند به صدر جدول بیاید.
کمیته های عالی اقدام، اکنون به عنوان بازوی اصلی و بخش های غیر رسمی فعالیت های انتخاباتی عمل می کنند. این کمیته ها که می توانند کمک های نامحدود را چه از طریق اشخاص و چه از طریق شرکت ها جمع آوری کنند، به بخش اصلی "قدرت پول سیاسی" در این کشور تبدیل شده اند.
چیزی حدود 15 رقابت کننده، زیر چتر حمایتی گروه های غول پیکری که به وسیله متحدان شان اداره می شوند، قرار دارند. بسیاری از این گروه ها هنوز نامزدهای نهایی خود را اعلام نکرده اند، اما در عوض همچنان در حال دیده شدن در اخبار مربوط به کمیته های عالی مشهور در آمریکا هستند -- کمیته فرصت و آزادی، کمیته رهبری آمریکا و امثالهم.
در این میان، البته هجوم حامیان دیگر هم به چشم می خورَد. از آن جمله می توان به سرمایه داران بخش نفت و گاز یا بخش های اقتصادی اشاره کرد. همچنین سرمایه داران حامی اسرائیل را هم نباید از قلم انداخت که بعد از روابط سرد اوباما و نتانیاهو، این بار برای انتخاب فردی که باید او را در سایه حمایت خود بگیرند محتاط تر شده اند.
بخش قابل توجهی از کمک های اینگونه افراد، ظاهراً در حال سرازیر شدن به طرف بوش است. برخی جمهوری خواهان ارشد می گویند جِب بوش می تواند با فعالیت های خود، دست‌کم 100 میلیون دلار را تا آخر ماه مِه (اواسط خرداد) نصیب کمیته های حامی اش کند. در عین حال، رقبای او نیز مانند مارکو روبیو و تِد کروز از حامیان قَدَری مثل نورمن برامان و رابرت مِرسِر برخوردارند.
شبکه با نفوذی از حامیان محافظه کار که به وسیله برخی فعالان حوزه صنعت سازماندهی شده اند، در اطراف بوش، واکر، روبیو، کروز و ران پال دیده می شود، اما همچنان همه می خواهند بدانند که کدام یک قادر خواهد بود حمایت شِلدون اَدِلسون را از آن خود کند.
اَدِلسون 81 ساله، یکی از بزرگترین سرمایه‌داران صهیونیست در آمریکا و از اصلی‌‌ترین حامیان مالی حزب جمهوری‌خواه آمریکا و حزب لیکود رژیم صهیونیستی است. او که مالک بسیاری از هتل‌ها، قمارخانه ها و سالن‌های گردهمایی در آمریکا، سنگاپور و غیره است، در سال 2012، کمک 60 میلیون دلاری به گروه‌های سیاسی حامی جمهوری‌خواهان را تقبل کرده بود.
انتهای پیام/