به گزارش
گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران؛ در سالی که گذشت تعداد زیادی سریال، فیلم و تله فیلم تولید و پخش شده اگر به سایت‌ها و روزنامه‌ها سری بزنیم خواهیم دید که جوانان با استعداد و پرشور زیادی وارد دنیای تصویر شدند، اما آیا این موضوع برای سینما و تلویزیون ایران کافی است؟ تا به امروز از خود پرسیده‌ایم که چه تعداد از این سریال‌ها و فیلم‌ها تولید شده و مخاطب را مجذوب خود کرده‌اند؟ مشکل آشتی نکردن مخاطب با پرده‌ی نقره‌ای و قاب جادویی در کدام یک از حوزه‌های کارگردانی، فیلمنامه یا بازی بازیگران است؟
هر کس که به مقدار اندکی از سینما و تلویزیون بداند، خواهد فهمید که یک کار خوب حاصل یک گروه حرفه‌ای و مجموعه‌ای از آیتم‌های با کیفیت و مناسب است متأسفانه سینمای ما شده عرصه‌ی فامیل‌بازی.
در سی‌وسومین دوره جشنواره فجر نامی از کیمیایی و کارگردانان بزرگ نبود، چه برسد بزرگان خود آورده‌ایم؟
مگر می‌شود یک کارگردان جوان بدون استفاده از فکرها و تجربه‌های پیشکسوتانش پله‌های ترقی را طی کند؟
تا زمانی که کارگردانان سینما عواملشان را طبق توانایی‌های آنها و نه بر حسب روابط بچینند کار زیبا در سینما تولید نخواهد شد، اما در این انبوه هجر‌ها نقطه‌ای روشن در دلم بارقه‌ی؟ امید ایجاد می‌کند.
آمدن دکتر سرافراز در تلویزیون نوید دهنده‌ی روزهای خوش برای آن است؛من کارمند رادیو هستم و تغییراتی را که با آمدن دکتر سرافراز و قربانی در آن ایجاد شده است به عینه حس می‌کنم آقای قربانی جوان لایقی است که به خوبی رادیویی‌ها را می‌فهمد و با آنها ارتباط مناسبی برقرار می‌کند. وی با آمدنش انرژی و شور فعالیت رادر ما ایجاد کرد و ایده‌های زیادی برای بهبود دادن رادیو دارد.
ناگفته نماند که با وجود تولید انبوه فیلم‌ها و سریال‌های بی‌کیفیت سریالی چون همه چیز آنجا است با بازی درخشان امین زندگانی نظرها را به خود جلب کرد.
امیدوارم سال 94 سال پیشرفت و ترقی رادیو – تلویزیون باشد.
یادداشت: بیوک میرزایی
انتهای پیام/