وی ادامه داد: فرزندان حداقل تا دوره نوجوانی به شدت نیازمند نگاه محبت آمیز والدین، مخصوصا مادر هستند. از طرفی مادرانی که در منزل، فرزندان خود را بزرگ می‌کنند، بخش بسیار زیادی از نیازهای روحی، فرزندان خود را بزرگ می‌کنند، بخش بسیار زیادی از نیازهای روحی و عاطفی کودکان و نوجوان خود را برطرف می‌کنند. سال‌های مهم و اساسی برای شکل گیری روحی و عاطفی فرزندان تا 5 سالگی است، در واقع می‌توان گفت میزان عشق و مراقبتی که کودک در این سال‌ها از طرف پدر و مادر خود دریافت می‌کند، می‌تواند راهگشایی برای زندگی حال و آینده او باشد.
صادقی تصریح کرد: نوجوانی که از رابطه عمیق و عاطفی بی بهره‌اند، در زمان برخورد با مسائلی از جمله دوستی‌های مختلف و مصرف مواد مخدر، خود یا با کمک دوستانشان که از لحاظ فکری در مقام تصمیم گیری نیستنأ، با مسائل برخورد می‌کنند و گاه لغزش‌های جبران ناپذیری از آن‌ها سر می‌زند که تاثیر آن تا آخر عمر بر زندگی آن‌ها سایه می‌اندازد.
این روانشناس بیان کرد: اشتغال مادر به این معنی نیست که برای فرزندان خطرناک بوده و فرزندان مادران شاغل در کودکی یا نوجوانی دچار مشکلات بیشتری نسبت به فرزندان مادران غیر شاغل می‌شوند، چرا که اشتغال مادر در شرایطی مزایای فراوانی نیز برای خود مادر و فرزندان او دارد و تنها بی توجهی به پاره‌ای مسائل در این زمینه، سبب بروز اثرات منفی بر کودک و نوجوان می‌شود.
وی اذعان کرد: تعداد ساعات کار مناسب و حفظ ارتباط با کودک در طول روز نقش مهمی در سلامت ارتباط کودک و مادر خواهند داشت و آنچه بیش از کمیت حضور مادر در کنار کودک اهمیت دارد، کیفیت حضور او است و شاغل بودن یا نبودن مادر اهمیت چندانی ندارد.
صادقی عنوان کرد: کودک فقط حضور فیزیکی شما را آن هم در حالی که مشغول نظافت منزل هستید، نمی‌خواهد بلکه او نیازمند آن است که زمانی هر چند کوتاه در کنارش نشسته و با او صحبت کنید و او را در آغوش گرفته و به کودک محبت کنید.
این روانشناس در پایان گفت: رضایت شغلی مادر، مرتبه اجتماعی و اقتصادی خانواده و حمایتی که همسر از او می‌کند نقش مهمی در رشد کودک دارند.
انتهای پیام/