علی ناظری روانشناس در گفتگو با
خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران، گفت: به طور کلی پدیده خودکشی و آسیب رساندن به خود به عنوان یکی از موارد اضطرار در رشته روانشناسی شناخته شده است. در آمارهای جهانی و بررسی‌های پزشکی اکثر افرادی که دست به این اقدام می‌زنند، دچار افسردگی بوده و 80 درصد موارد را شامل می‌شوند. افسردگی می‌تواند در انواع بیماری‌های اعصاب و روان در فرد بروز کند و تنها حالت افسردگی در این افراد مشترک است.
ناظری در ادامه اذعان کرد: درصد کمی از افرادی که اقدام به خودکشی می‌کنند ممکن است دارای بیماری‌های شخصیتی باشند که زمان بروز مشکلات، بحران‌ها، ناملایمات و یا برای جلب توجه از این شیوه‌ی مخرب استفاده می‌کنند که البته ممکن است منجر به مرگ آنها نیز شود. این‌ها برخلاف افرادی که افسرده‌اند یک انگیزه‌ی قوی قبلی و از پیش تعیین شده نداشته‌اند بلکه به صورت لحظه‌ای این تصمیم را عملی کردند.
وی در ادامه عنوان کرد: در فرهنگ ایرانی ترجیح داده می‌شود که این معضل به عنوان بیماری مطرح نشود چرا که از دید روانشناسان ایرانی نابه‌هنجار تلقی می‌شود و ضمنا روانشناسان معتقدند که فرد دچار بیماری روانپزشکی یا دارای شخصیتی نامتوازن و آسیب‌پذیر است.
وی افزود: نکته‌ی حائز اهمیت فکری است که فرد را به سوی این اقدام سوق داده و معمولا افراد افسرده در ناامیدی، پوچی و ناتوانی دست به خودکشی می‌زنند، بنابراین افراد به ناامیدی مطلق رسیده و تصور می‌کنند امکان بهتر شدن شرایط به هیچ عنوان وجود ندارد.
معمولا افراد از قبل به روش‌های این کار فکر می‌کنند که این روش‌ها در جوامع و فرهنگ‌های مختلف بسته به امکانات در دسترس، آنچه که در رسانه‌ها خوانده و شنیده‌اند و سطح سواد و جنسیت انتخاب می‌شوند.
وی در پایان افزود: درصد بسیار کمی از افراد هم در اثر جنون مانند اسکیزوفرنی و بر اساس دستوری که توهمات به آنان می‌دهند این کار را انجام می‌دهند.
شایان ذکر است که خودکشی در تمامی سنین دیده می‌شود اما در دوره‌هایی از عمر این عمل و یا تفکر راجع به آن اوج می‌گیرد که این دوره معمولا میانسالی است.
انتهای پیام/