به گزارش حوزه ادبیات باشگاه خبرنگاران به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری؛ محمد قبادی، از پژوهشگران تاریخ شفاهی انقلاب، درخصوص جایگاه تاریخ شفاهی در معرفی جنبه های مختلف انقلاب اسلامی گفت: این كه چرا عمدتا به مسئله تاریخ شفاهی پرداخته می شود را می توان از دو منظر مورد بررسی قرار داد؛ نخست آن كه تاریخ شفاهی یك رویكرد اجتماعی دارد و به به سراغ داشته ها و مفروضات مردمان كوچه و بازار می رود و خلاء تاریخی نگاری را جبران می كند. ما به دنبال این هستیم كه تاریخی صحیح و شفاف را به مخاطبان ارائه دهیم؛ زیرا تاریخ را از گذشته تاكنون، حاكمان و پادشاهان با منظورهای خاص خود نگاشته اند.
وی ادامه داد: از سوی دیگر، تاریخ شفاهی به دنبال تكمیل اسناد و مدارك باقی مانده و مكشوفه ای است كه خود می توانند سندهایی معتبر باشند و با استخراج از كتاب ها نیز این روند به شكل دیگری ادامه پیدا خواهد كرد. یك پژوهشگر تاریخ شفاهی در پی آن است تا خلاء های تاریخ نگاری را به شیوه دیگری جبران كند و شكلی مناسب به آن بدهد.
این پژوهشگر تاریخ شفاهی استفاده از منابع «تاریخ شفاهی» را برای نگارش رمان و داستان بسیار مناسب دانست و تاكید كرد: نویسنده ای كه قصد دارد یك داستان با حقایق تاریخی را به مرحله نگارش درآورد، نیاز است به دنبال خواندن تاریخ باشد و منابع «تاریخ شفاهی» برای رسیدن به این هدف بسیار مناسب است، اما باید بدانیم این مشكلات تنها با خواندن تاریخ شفاهی حل نمی شود، بلكه خواندن خود تاریخ است كه موثر واقع خواهد شد.
وی افزود: یك نویسنده باید اهل مطالعه و خواندن باشد. منابع بسیار غنی در عرصه تاریخ نگاری انقلاب در داخل و خارج منتشر شده است كه راهگشا است و دیگر مشكلی به نام منبع وجود ندارد و نمی تواند در این خصوص بهانه ای وجود داشته باشد. مشكلات اصلی در روایت داستان ها و عدم تسلط به وقایع تاریخی و اتفاقات مهم یك واقعه است كه می خواهد در جهان رمان یا داستان بازتاب داشته باشد. مشكل اصلی در این نقاط است كه امید داریم رفع شود.
قبادی درخصوص رفع مشكلات وقایع تاریخی در داستان های مرتبط با حوزه ادبیات انقلاب گفت: واقعیت این موضوع این است كه فكر می كنم اگر تعاملی میان تاریخ نویسان و فعالان حوزه ادبیات رخ دهد و پیوندی محكم میان آن ها برقرار باشد، اتفاقات خوبی در زمینه خلق آثار ادبی مرتبط با وقایع تاریخی مانند انقلاب اسلامی رخ می دهد.
وی ادامه داد: گاهی وقت ها چون فضا و حال و هوای ادبیات دفاع مقدس كشش و جذبه های خاصی دارد، نویسندگان را به سوی خود می كشد. داستان انقلاب و جریان های ادبی همسو با آن می توانند این خلاء جذابیت و كشش را با رویكرد پیوند دو حوزه تاریخ نگاری و ادبیات از میان بردارند و بتوانند خود را به عنوان یك گونه و ژانر مستقل، با مشخصه های خاص خود به جامعه معرفی كنند و موفق تر از وضعیت موجود خود باشند.
انتهای پیام/