به گزارش دریچه فناوری اطلاعات باشگاه خبرنگاران؛
تا حالا شده یک وسیله ای رو دوست داشت باشید به صورت شخصی بسازید ولی امکان ساخت اون وسیله رو نداشته باشید ؟ اما حتما این اتفاق در اکثر مواقع غیر ممکن می باشد. مثلا این که شما دوست داشته باشید یک ماشین که خودتان طراحی کرده اید را بسازید؟ یا یک موبایل با مشخصاتی که خودتان دوست دارید تا حالا به این موضوع فکر کرده اید که بشود از بدن انسان یک نمونه دیگر ساخته شود تا در زمان های مورد نیاز از آن استفاده شود؟ شاید تا الان به این که ما می خواهیم در باره چیزی برای شما مطلب بگذاریم فکر کرده اید اگر حدس شما چاپگر سه بعدیست بله درست حدس زده اید.
چاپ سه بعدی از سال ۱۹۸۳ هنگامی که چالز هال، استریو لیتوگرافی (stereolithography) را، پروسه ای که اشیا را لایه لایه می سازد، ابداع کرد، مطرح بوده است. این تکنولوژی توسط صنایع به کار گرفته شد تا با سرعت نمونه های آزمایشی، قطعات نایاب و طرح های خاص را بسازند. کسب و کارهای متفاوت قادر بودند از طریق ساخت مدل های مورد نظر خود به جای دادن سفارش ساخت به دیگران پول خود را ذخیره کنند، مهم نبود که چقدر ساختن آنها پیچیده باشد.
در سال های اخیر چاپگرهای سه بعدی خانگی ظاهر شدند. کار با آنها راحت است، ارزان ترند و از مواد غیرسمی استفاده می کنند. این پدیده جدید می تواند یک کارخانه خانگی را در دسترس هر مصرف کننده ای قرار دهد. این چاپگرهای سه بعدی نظر بسیاری را به خود جلب کرده است شما پدری رو تصور کنید که فرزندش از او درخواست اسباب بازی می کند این چاپگرها وی را قادر می سازند که چیزهایی مانند روبات اسباب بازی برای پسرش و حباب چراغ برقی که شکسته است را بسازد.
دیوید رابتسون که پیشگام در این نوع چاپگر ها می باشد چاپگر سه بعدی خانگی را با چاپ خانگی عکس مقایسه می کند. هرچند چاپگرهای مخصوص عکس برای مصرف کنندگان ارزان و قابل دسترس هستند، اما بیشتر افراد از این چاپگرها ندارند و چاپ عکس های خود را به جایی سفارش می دهند تا با کیفیت بالا، به راحتی و بدون صرف هزینه زیاد انجام شود. این مصرف کنندگان به جای خرید کاغذ گران قیمت چاپ عکس و جوهر کارتریج به نفع خود کار کرده و از این طریق پول خود را ذخیره می کنند. رابرتسون معتقد است که بازار چاپگر های سه بعدی مشابه چاپگرهای عکس است. در حالی که برخی افراد دوست دارند چاپگرهای خودشان را داشته باشند، بیشتر افراد ترجیح می دهند کارشان را به دست خدمات چاپ سه بعدی بسپارند؛ زیرا این روش آسان تر و شاید هم ارزان تر باشد. همچنین محدودیت هایی هم برای چاپگرهای خانگی وجود دارد. این چاپگرهای سه بعدی قادرند همزمان فقط از یک ماده معمولا پلاستیک استفاده کنند، در حالی که بیشتر اشیا از چندین ماده متفاوت ساخته شده اند. رابرتسون می افزاید: و در کنار همه اینها چاپگرهای خانگی سه بعدی شاید نتوانند همه را راضی نگه دارند.
ساخت خانه در یک روز و یا یک هفته برای بسیاری از افراد مانند یک رویا تلقی می شود، اما یک شرکت چینی توانسته است با استفاده از فناوری پیشرفته چاپگرهای سه بعدی در عرض 24 ساعت 10 خانه بسازد. نگاه به این خانه های کوچک شاید در ابتدا ساده به نظر آید، اما نشان دهنده یک دستاورد قابل توجه در صنعت ساخت و ساز است. یک شرکت چینی موفق به ارتقا قابلیت های چاپگر سه بعدی خود شده است و می تواند با استفاده از این چاپگر غول پیکر روزانه 10 خانه بسازد، مواد مصرفی در این خانه ها قالبا از مواد بازیافتی هستند و هزینه تقریبی هر یک از این خانه حدود 5 هزار دلار است. این فناوری می تواند در رفع بحران مسکن کشورهای پر جمعیت مفید و موثر باشد.
شاید باورتان نشود ولی با این چاپگر ها می توان اندامئ بدن انسان رو هم ساخت از چاپگرهای سه بعدی حتی در ساخت کلیه انسان هم استفاده شده است. آنتونی آتالا جراح موسسه «Regenerative Medicine» در کنفرانس TED سال ۲۰۱۱ از یک کلیه چاپ شده رونمایی کرد. این چاپگر سه بعدی از سلول های زنده استفاده کرده بود. متخصصان این حوزه آینده روشنی برای این چاپگرها پیش بینی می کنند. فروش این چاپگرها در سال ۲۰۱۳ بیش از دو برابر فروش دیگر چاپگرهای حرفه ای بوده است.
با تمام مزیت هایی که این تکنولوژی دارد عیب بزرگ آن این است که اگر این تکنولوژی دست افراد شرور بیفتد می توانند از آن سو استفاده کنند به طور مثال می توانند با آن سلاح های کشتار جمعی تولید کننده که امنیت کل جهان را به خطر می اندازد.
انتهای پیام/