مرتضی حیدری عضو شورای عالی سازمان نظام پزشکی در گفتگو با
خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران بیان داشت: اگر از هر سه حوزه حرفه‌ای، صنفی و علمی نگریسته شود ، طب فیزیکی یک تخصص از رشته پزشکی مانند جراحی اعصاب، ارتوپدی و غیره است در حالی که فیزیوتراپی یک رشته توان بخشی است لذا این دو حوزه از هر جهت از هم جدا هستند. همان طورکه فیزیوتراپیست ها هیچ اختلافی با همکاران در تخصص‌های مختلف پزشکی ندارند، به همان نسبت هیچ اختلافی هم با همکاران طب فیزیکی ندارند.
وی افزود: مواد درسی که همکاران طب فیزیکی در دوره تخصص می گذرانند، مانند EMG، انواع و اقسام کارهای تشخیصی و درمانی، اساسا هیچ ارتباطی با حوزه فیزیوتراپی ندارد. حوزه کاری همکاران در طب توان بخشی، کاملا روشن، مشخص و جدای از حوزه کاری فیزیوتراپیست ها است.
حیدری ادامه داد: در تمام کشورهای دنیا چه آمریکا به عنوان کشوری توسعه یافته و چه پاکستان به عنوان کشوری توسعه نیافته، دکترای فیزیوتراپی به دنبال دسترسی مستقیم و ورود به حوزه کارهای پزشکی نیستند. چرا که حوزه فیزیوتراپی آن قدر وسیع، گسترده و پر مشغله است که اگر هنر داشته باشیم، بتوانیم هر کدام در بخشی از آن فعالیت کنیم.
وی خاطرنشان کرد: در حال حاضر برخی از همکاران روی فیزیوتراپی در ارتوپدی، فیزیوتراپی در ناراحتی‌های مغز و اعصاب و ... کار می کنند و فردی که وارد دکترای فیزیوتراپی می‌شود، به علت تخصصی بودن این حوزه ها، با حجم وسیع، پر دامنه و وسیع الطیف اطلاعات مواجه شده و به کار خود نمی رسند، چه برسد به آن که در حوزه همکاران طب فیزیکی ورود پیدا کند.
عضو شورای عالی سازمان نظام پزشکی با تاکید بر اینکه همکاران طب فیزیکی اساسا نه به لحاظ حرفه ای، نه به لحاظ اقتصادی، نه به لحاظ منطقی و نه علمی برایشان به صرفه نیست که در جایگاه یک فیزیوتراپیست در کلینیک خود فعالیت کنند، اظهار داشت: اگر هر از گاهی تنش هایی در این روابط ایجاد می‌شود، به نظر می رسد تنها حاصل سوء تفاهم از تعریف دقیق حوزه‌ها و محدوده های کاری همکاران در این دو حوزه است.
انتهای پیام/