به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران شیراز؛ مدیر روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری فارس گفت: نام این شهرستان از لغت (سته) به معنای انگورستان گرفته شده است.
بهادری پور ادامه داد: آبادانی این شهر از سال 746 هجری قمری (پس از ویرانی آن در دوره مغول) به دست امیرمبارزالدین آل مظفر صورت گرفته است.
وی افزود: این شهر در قدیم چهار محله داشت که هر محله دارای مساجد و آب انبارهای متعددی بود.
این مسئول با اشاره به اینکه حمداله مستوفی از آن به عنوان شهرکی پر درخت که آب و هوای معتدل و میوه فراوان دارد یاد کرده است ادامه داد: جغرافی نویسان اسلامی نام آن را اصطهبان و گاهی هم اصطهبانات ثبت کرده اند ولی باگذشت زمان، فارسی زبانان آن را استهبان نامیده اند.
مدیر روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری فارس گفت: این شهرستان با مرکزیت شهر استهبان دارای یک هزار و 986 کیلومترمربع وسعت و در فاصله 190 کیلومتری شیراز واقع شده است.
بهادری پور ادامه داد: علاوه بر تنوع پرورش میوه‌های گوناگون در این شهرستان، انجیر و زعفران آن از شهرت به سزایی برخوردار است.
وی با بیان اینکه آب وهوای معتدل و کوهستانی شهرستان استهبان باعث سرسبزی و خرمی آن شده است افزود: وجود باغ‌های فراوان، پوشش جنگلی و آبشارهای روان و همجواری با دریاچه بختگان بر جاذبه‌های گردشگری این شهرستان می افزاید.
این مسئول چهارطاقی ماه فرخان، ایوان سنگی، تنگ استهبان، گردشگاه پارک جنگلی استهبان، تنگ لای تاریک و گردشگاه بک بک را از جمله آثار تاریخی و طبیعی این شهرستان برشمرد.
انتهای پیام/ض