حاقه به معناي آنچه سزاوار و مسلم و حق است، مي باشد.
«حاقه» يكى از نام هاى قيامت است. قاطع و كوبنده و حتمى و بى كمترين
ترديد، و اساسا خود قيامت، حق است و بدون معاد، زندگى و آفرينش و حيات، پوچ
و لغو خواهد بود.
اين كلمه، در سه آيه اول سوره تكرار شده و سپس به توصيف قيامت، و امت هاى گذشته و باز هم قيامت و وحى نبوى پرداخته است.
در روايات آمده كه اين سوره درباره اميرالمومنين عليه السلام نازل شده. او هم حقى بود كه تكذيب كنندگان و مخالفينى داشت.
اين سوره آهنگين و پرطنين با 52 آيه در سالهاى 3 يا 4 بعثت در مكه نازل شده است.